Wydatki na budowę części administracyjnej budynku produkcyjno-administracyjnego w ramach nowej inwestycji mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane, gdy są powiązane z procesami produkcyjnymi, mimo że nie zwiększają bezpośrednio zdolności produkcyjnych.

W świetle § 9 ust. 2a rozporządzenia ZFRON, wydatek musi być poniesiony bezpośrednio z rachunku ZFRON, aby kwalifikować jako pomoc de minimis; refundacja ze środków własnych nie spełnia tego wymogu.

Nie można uznać za budynek obiektów budowlanych, które nie są trwale wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych. Tym samym, wiaty wykonane z materiałów łatwo demontowalnych, takich jak siatki czy blacha, nie spełniają tej definicji, co zwalnia je z podatku od budynków.

Zryczałtowany podatek dochodowy od przychodu z udziału w zyskach może być pobrany wyłącznie od faktycznie osiągniętego przychodu z udziału w zysku, a nie od zaliczki na poczet tego zysku, którego wysokość nie jest jeszcze znana w trakcie roku obrotowego.

W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, podatnik prowadzący działalność gospodarczą oraz statutową jest zobowiązany do stosowania zarówno prewspółczynnika zgodnie z art. 86 u.p.t.u., jak i ograniczenia do 50% określonego w art. 86a u.p.t.u.

Do kategorii budynków w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. nie można kwalifikować obiektów oddzielonych jedynie siatką ogrodzeniową, która nie realizuje funkcji przegrody budowlanej wymaganej do uznania obiektu za wydzielony z przestrzeni.

Wiata na opakowania, nie spełnia definicji budynku w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ponieważ jej przegrody, m.in. z siatki, nie stanowią trwałego i funkcjonalnego elementu wydzielającego obiekt z przestrzeni.

Obiekt złożony z elementów rozmontowalnych, jak panele siatki czy blacha falista, nie spełnia definicji budynku wynikającej z art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., jako iż nie stanowi trwałej przegrody budowlanej, co wyklucza jego kwalifikację jako budynku do celów opodatkowania.

Interpretacja indywidualna dotycząca opodatkowania zbiorników jako obiektów budowlanych została podtrzymana, a skarga kasacyjna oddalona z uwagi na brak uzasadnienia wpływu zarzutów proceduralnych na wynik sprawy.

Określenie wysokości zysku spółki, a co za tym idzie, także kwoty wypłacalnej komplementariuszowi tytułem udziału w zysku spółki jest możliwe po zakończeniu roku obrotowego tej spółki. Dopiero wówczas znana jest podstawa opodatkowania do obliczenia przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f. Natomiast ze względu na brak możliwości określenia

Brak wykazania przez organy podatkowe świadomego udziału podatnika w transakcjach oszukańczych uniemożliwia uznanie jego odpowiedzialności; okoliczności takie jak szybkie zwroty VAT, stosowanie standardowych procedur handlowych czy korzystanie z podmiotów pośredniczących nie mogą same w sobie świadczyć o świadomej współudziałowości w karuzeli podatkowej.

Prawo do jednorazowych odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 38k u.p.d.o.p. przysługuje również w przypadku wytworzenia środków trwałych w celu przeciwdziałania COVID-19, nie tylko przy ich nabyciu.

Wiata na opakowania nie spełnia definicji budynku w art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., gdyż niewystarczająco wydziela przestrzeń za pomocą przegród budowlanych. Siatki ogrodzeniowe łatwe do demontażu nie spełniają wymogu trwałego oddzielania przestrzeni.

Spółka komandytowa nie jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od zaliczek na poczet zysku wypłacanych komplementariuszowi w trakcie roku podatkowego; obowiązek podatkowy powstaje po zakończeniu roku i określeniu pełnej kwoty zobowiązania podatkowego.

Określenie elementu przegrody budowlanej w definicji budynku wymaga, aby przegroda stanowiła trwałą fizyczną barierę, która wydziela budynek z przestrzeni zewnętrznej, a przegrody łatwe do demontowania, takie jak siatka stalowa, nie spełniają tej funkcji.