Faktury VAT nie dokumentujące rzeczywistych dostaw towarów nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego. Skarga kasacyjna w sprawie podatku od towarów i usług oddalona wobec braku skutecznych podstaw zaskarżenia decyzji organu podatkowego i uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji.

Zażalenie na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną wymaga zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego; niedopełnienie tego wymogu stanowi nieusuwalny brak formalny skutkujący odrzuceniem środka zaskarżenia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż warunki odpowiedzialności podatkowej osób trzecich za zaległości stowarzyszenia nie zostały spełnione przez skarżącą. Wskazana wierzytelność jako mienie nie była niewątpliwie egzekwowalna, co uzasadnia odpowiedzialność podatkową zarządu.

Działania podatnika, mimo formalnej poprawności, mogą zostać zakwestionowane jako nadużycie prawa, jeśli zmierzają do uzyskania nienależnych korzyści podatkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że brak wykazania konkretnych naruszeń prawnych przez skarżącego uniemożliwia podważenie decyzji organu, który działał zgodnie z zasadami swobodnej oceny dowodów i zgodnie z prawem.

Prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu faktur za usługi zagospodarowania odpadów nabyte w drodze wykonawstwa zastępczego jest prawnie uzasadnione, gdy usługi te są wykorzystywane do opodatkowanej działalności gospodarczej.

Podstawa opodatkowania dla umowy leasingu finansowego ulega pomniejszeniu o wartość zwróconego przedmiotu leasingu, natomiast kwota uzyskana z tytułu odszkodowania od leasingobiorcy traktowana jest jako część zapłaty w rozumieniu ustawy o VAT.

Spółka nieruchomościowa, prowadząca rachunkowość bez odpisów amortyzacyjnych, może zaliczać odpisy podatkowe do kosztów uzyskania przychodów, nie przekraczającą limitu z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p.; ograniczenie to stosuje się tylko w przypadku amortyzacji bilansowej.

Spłata wierzytelności hipotecznej z ceny sprzedaży odziedziczonej nieruchomości może być uznana za koszt jej odpłatnego zbycia, uwzględniając rzeczywisty dochód podatnika (art. 22 ust. 6d u.p.d.o.f.).

Zażalenie skarżącego na postanowienie sądu pierwszej instancji, które odmawia przywrócenia terminu na uzupełnienie braków formalnych skargi, zostało oddalone, gdyż skarżący nie udowodnił braku winy w uchybieniu terminowi procesowemu.

Usługa Agenta Emisji świadczona w ramach umowy przez bank, obejmująca m.in. prowadzenie ewidencji papierów wartościowych, wymaga indywidualnej oceny w zakresie zwolnienia z VAT i nie jest bezprzedmiotowa na gruncie wydanej interpretacji ogólnej.

Zwrot nadwyżki podatku od towarów i usług może być prawnie przedłużony, gdy dalsza weryfikacja zasadności zwrotu jest niezbędna dla ochrony interesu publicznego. Decyzja o przedłużeniu musi być wyczerpująco uzasadniona i nie może naruszać zasady neutralności podatku VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że organ odwoławczy może wydać decyzję kasacyjną na podstawie art. 233 § 2 o.p., gdy postępowanie dowodowe przed organem pierwszej instancji nie jest wystarczające do prawidłowego rozstrzygnięcia, a uzupełnienie dowodów w trybie art. 229 o.p. jest niemożliwe.

Interpretacja indywidualna organu podatkowego nie naruszyła przepisów formalnych postępowania. Organ dokonał prawidłowej oceny, iż Bank nie wykonuje usług pośrednictwa, które podlegałyby zwolnieniu z podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.