Ustalenie dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług na podstawie art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dopuszczalne być może wyłącznie w stosunku do podmiotu, który składając deklarację podatkową wadliwą dla przywoływanego przepisu prawa był podatnikiem w rozumieniu podmiotowych i przedmiotowych

Wydatki związane z organizacją wycieczki dla kontrahentów firmy czy koszty związane z przyjmowaniem przedstawicieli kontrahentów, spotkań z nimi, zapewnieniem im noclegów i poczęstunków, czy wreszcie wręczenie w ramach reklamy firmy różnych przedmiotów /upominków/, stanowią koszty uzyskania przychodu, ale podatnik wykazać musi nie tylko fakt ich poniesienia, przedstawiając w tym zakresie faktury i

W odniesieniu do rzeczy ruchomych termin półroczny, o którym mowa w art. 4 pkt 7 lit. "b" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, biegnie od momentu ich nabycia przez podatnika. Przy tym termin ten odnosi się do każdorazowego nabycia towaru. Podatnik może nabyć rzecz jako używaną ponad 6 miesięcy u sprzedawcy, a następnie

W postępowaniu o uwłaszczenie osoby prawnej, prowadzonym przez wojewodę na podstawie art. 200 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, ten wojewoda, wydający w sprawie tej samej nieruchomości decyzję komunalizacyjną na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach

Na podatnika został nałożony obowiązek udokumentowania faktu poniesienia wydatków i ich wysokości za pomocą ściśle wskazanych dowodów.

Błędnie organy celne uczyniły, kierując decyzję do obydwu podmiotów sprowadzających części samochodowe, co oznaczało zobowiązanie do uiszczenia należności celnych za wyrób kompletny przez każdy podmiot sprowadzający tylko część tego wyrobu. Przepisy ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie przewidują odpowiedzialności solidarnej a solidarność musi wynikać

Określenie wysokości konkretnego obrotu pomiędzy podmiotami powiązanymi na podstawie i w sposób określony w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ma na celu nie tylko określenie prawidłowej wartości podstawy opodatkowania ale również poprzedzające powyższe ustalenie, czy i jaki wpływ na wysokość obrotu

1. Art. 5 ust 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ określał materialnoprawne przesłanki, które uniemożliwiają obrót towarowy na polskim obszarze celnym, zaś pozostałe przepisy tego artykułu określają sposób zachowania organu w przypadku spełnienia się tej podstawy materialnej, która wynika już z odrębnych przepisów prawa. 2. Art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy

Okoliczność, że między współwłaścicielami nieruchomości istnieje spór co do sposobu korzystania ze wspólnego obiektu oraz brak odpowiednich środków finansowych potrzebnych do przeprowadzenia tego remontu, są okolicznościami obojętnymi z punktu widzenia regulacji prawa budowlanego.

1. Obowiązek złożenia przez podatnika we właściwym urzędzie skarbowym przed rozpoczęciem ewidencjonowania pisemnego oświadczenia o liczbie stanowisk kasowych w danym punkcie /obiekcie/ sprzedaży detalicznej wraz z podaniem miejsca /adresu/, w którym ta działalność jest prowadzona, określony w par. 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie kas rejestrujących /Dz.U

1. Ustawodawca w podatku dochodowym nie posługuje się kategorią kosztów prowadzonej działalności jako instytucją samodzielną, lecz wiąże pojęcie kosztu z pojęciem przychodu. Pierwotnym czynnikiem pozwalającym uznać wydatek za koszt uzyskania jest zawsze przychód. Ciężar udowodnienia poniesionych wydatków związanych z przychodem spoczywa zawsze na podatniku, który z tego wywodzi korzystne dla siebie

Uzyskanie zezwolenia na utworzenie powszechnego towarzystwa emerytalnego nie jest uwarunkowane wcześniejszym wystąpieniem do sądu rejestrowego o zarejestrowanie tego towarzystwa - spółki akcyjnej.

Spółka nie podlegała obowiązkowi podatkowemu w zakresie wpłat z zysku. Obowiązek podatkowy jest obowiązkiem osobistym, który nie może być przenoszony na inny podmiot w drodze umowy cywilnoprawnej. Wszelkie obowiązki podatkowe, a także związane z nimi uprawnienia wynikać mogą tylko i wyłącznie z ustaw podatkowych i nie mogą być znoszone, zmieniane czy poszerzane umowami cywilnoprawnymi. Skarżąca nie

Zgodnie z przepisem art. 25 pkt 6 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ przez "prowizję od zakupu" rozumieć należy opłaty poniesione przez kupującego towary, na rzecz jego agenta, za usługę polegającą na reprezentowaniu go przy zakupie towarów, dla których ustalana jest wartość celna. Tym samym więc pojęcie to nie może być rozumiane w dowolny sposób lecz

Umowa o oddanie mienia Skarbu Państwa do odpłatnego korzystania zawarta została na podstawie art. 39 w związku z art. 37 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./ oraz art. 64 i art. 40 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 118 poz. 561/ nie miał do skarżącej

Spółka nie uruchomiła żadnej z działalności mieszczących się w zakresie działalności ujętym w akcie notarialnym założenia spółki. Jednakże najem /dzierżawa/ nieruchomości świadczony na rzecz innego podmiotu stanowi o wykonywaniu działalności w postaci usług, objętych obowiązkiem podatkowym w podatku VAT.

Legitymowani do zaskarżenia uchwały rady gminy w sprawie odwołania dyrektora szkoły są mieszkańcy gminy, jeżeli uznają, że odwołanie to narusza ich interes. W świetle art. 3 ust. 1 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego /Dz.U. 1994 nr 124 poz. 607/ interes mieszkańców gminy ma walor interesu prawnego w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 1996

Gmina nabywając mienie po zlikwidowanych jednostkach nie miała na celu wykorzystania go dla zaspokojenia potrzeb komunalnych, lecz dalszą jego odsprzedaż. Sprzedawane towary były częścią majątku Gminy, która tego mienia nie wykorzystywała w ramach prowadzonej działalności własnej o której mowa w art. 7 ust. 1 i art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminy /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74

Artykuł 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ przewiduje możliwość wyjątkowego odstępstwa od przepisów techniczno-budowlanych, o których mowa w art. 7 tego prawa. W przypadku konfliktu interesów prawnych osób dysponujących prawem własności ustawodawca przewidział odstępstwa od zasady nieograniczonego korzystania z tych praw, aby właściciele sąsiednich nieruchomości

1. Art. 332 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nakazując stosowanie do odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe powstałe przed dniem 1 stycznia 1998 r. przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych odnosi się wyłącznie do materialnoprawnych przepisów określających zasady tej odpowiedzialności /art. 40-47 ustawy z dnia 19 grudnia 1980

Wobec tego, że podatnicy nie prowadzili szczegółowej 'dokumentacji' pozwalającej na precyzyjne ustalenie uzyskanej produkcji gotowej i ubytków, uznać należy za uzasadnione zastosowanie rozliczenia produkcji według wskaźników i opracowania książkowego. Rozchód surowca mięsnego uzyskanego z uboju nie znalazł bowiem odzwierciedlenia w zrealizowanych przychodach uzyskanych ze sprzedaży mięsa i wędlin.

Na podstawie art. 123 par. 1 in initio w zw. z art. 190 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ strona winna być zawiadomiona o przeprowadzeniu przez organ podatkowy dowodu z wykładni organu statystyki publicznej niezbędnej dla rozstrzygnięcia o obowiązku podatkowym przynajmniej na siedem dni przed terminem wystąpienia o taką wykładnię.

Nawet w wypadku nieuzupełnienia przez stronę rzeczywistych braków odwołania, brak jest podstaw do umorzenia postępowania odwoławczego. W takim wypadku nie sposób mówić o bezprzedmiotowości postępowania /art. 208 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Przedmiot sprawy nadal istnieje. Niepodanie przez stronę w wyznaczonym terminie elementów wymaganych

Spadkobierca /obdarowany/, który zbył udział w lokalu /budynku/ innej osobie nie będącej spadkobiercą /obdarowanym/, nie traci z tego powodu prawa do ulgi przewidzianej w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1989 r. o podatku od spadków i darowizn /t.j. Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./, jeżeli będzie nadal w tym lokalu /budynku/ mieszkał przez okres 5 lat od dnia określonego w ust. 2 pkt 5 lit. "a