1. Decyzja o ustaleniu warunków zabudowy jest pierwszym etapem w czynnościach administracyjnych zmierzających do realizacji inwestycji w przypadkach, kiedy ustawa 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ tak stanowi. Można zatem decyzję o ustaleniu warunków zabudowy nazwać promesą otwierającą drogę do uzyskania pozwolenia na budowę. Zasada mówiąca o niedopuszczalności wydania

Podmiotowość prawna wspólnoty mieszkaniowej w sprawach administracyjnych z zakresu utrzymania obiektów budowlanych /rozdział 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ występuje wówczas jeżeli dotyczy części wspólnych budynku.

1. Przymiotu stron postępowania w sprawach z zakresu nadzoru budowlanego uregulowanych w rozdziale 6 Prawa budowlanego zatytułowanym "utrzymanie obiektów budowlanych" winien odpowiadać unormowaniu wynikającemu z przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ i ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 85 poz. 388 ze zm./. W art. 61 Prawa

Ujawnione w ewidencji gruntów dane podmiotowe nie korzystają z domniemania zgodności z rzeczywistym stanem prawnym, lecz przy prawidłowo prowadzonej ewidencji, winny być zgodne ze stanem ujawnionym w księdze wieczystej. Dane te mogą mieć szczególne znaczenie w sporach o własność nieruchomości oraz innych postępowaniach w tym związanych ze skargą windykacyjną. Wskazać jednocześnie należy, że zmian w

Za usługi nieuciążliwe lub nieuciążliwe rzemiosło w żadnym razie nie można uznać składu materiałów budowlanych bez względu na to czy są to materiały konfekcjonowane czy sprzedawane luzem. Szeroki zakres pojęcia materiały budowlane obejmuje zarówno płyty gipsowe jak też materiały nieprzetworzone /gips, wapno itp./, a więc towary o zróżnicowanych gabarytach wymagających dowożenia ich i wywożenia po sprzedaży

Wykonywanie robót budowlanych polegających na likwidacji trawników i realizacji w to miejsce parkingu /placów postojowych/ wymagało uzyskania pozwolenia na budowę.

1. Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 88 poz. 388 ze zm./ w art. 13 ustawy stanowi, iż właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem swojego lokalu, jest także obowiązany uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, na które to koszty zgodnie. z art. 14 ust. 1 tejże ustawy składają się także wydatki na remonty i bieżącą konserwację.

Aprobata Spółdzielni Mieszkaniowej, czy nawet udzielenie przez Zarząd Spółdzielni zgody na wykonanie krat, nie mają znaczenia dla prawnej oceny nakazu likwidacji krat, bowiem organy Spółdzielni nie są organami państwowego nadzoru budowlanego uprawnionego do wydawania decyzji w sprawach budowlanych.

Bezsprzecznie intencją ustawodawcy konstruującego podatkowe ulgi mieszkaniowe - w tym przewidzianą w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym w 1996 r. - było promowanie budownictwa mieszkaniowego, a nie budownictwa służącego celom gospodarczym /turystyka i wypoczynek/.

Nie można zgodzić się z argumentacją, że realizacja zadań z zakresu kultury fizycznej ukierunkowana na sport profesjonalny jest zadaniem o charakterze użyteczności publicznej i w związku z tym należy do zadań własnych gminy. Tylko zadanie publiczne można zaliczyć do kategorii zadań o charakterze użyteczności publicznej, to znaczy takich, które w odniesieniu do gminy polegają na zaspokajaniu zbiorowych

Promocję miasta jako centrum turystycznego można uznać za zadania własne gminy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 r. nr 13 poz. 74 ze zm./, o ile jej zakres /realny krąg potencjalnych klientów/, forma, koszt i wiarygodność kontrahenta pozwala na racjonalne założenie, że wspólnota samorządowa osiągnie wymierne korzyści z napływu dodatkowej liczby

Procedurze administracyjnej nie jest znana możliwość orzekania o kosztach postępowania między stronami, a z przepisów działu IX Kodeksu postępowania administracyjnego wywieść należy, że koszty postępowania /wydatki/ ponosi organ prowadzący postępowanie. Wynika to z obowiązków dowodowych organu /art. 7 i art. 75 par. 1 i art. 77 par. 1 Kpa/ oraz ze ściśle określonych przypadków, kiedy koszty postępowania

Nie negując prawa strony skarżącej do wydatkowania stosownych kwot na promocję Miasta /co wynika z przepisu art. 4 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym - Dz.U. nr 91 poz. 578 ze zm./, należy jednak zauważyć, że w żaden sposób nie wykazała ona, czy istotnie promocja w trakcie transportu darów do Kosowa miała miejsce i na czym polegała.

1. Postanowienie organu administracji architektoniczno-budowlanej i postanowienie organu nadzoru budowlanego, wydane na podstawie art. 89 ust. 2 /obecnie art. 81c ust. 2/ ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, nakładające na właściciela lub zarządcę obiektu budowlanego, a także dostawcę wyrobów budowlanych, obowiązek dostarczenia w określonym terminie odpowiednich

Zbiornik o powierzchni 400 m2, którego dno zostało wybetonowane a boki zbiornika wykonano z siatki zbrojeniowej i także zabetonowano jest obiektem budowlanym, który zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wymaga pozwolenia na budowę.

Skoro sprzedaż towarów używanych poddano uregulowaniom prawnym podatku od towarów i usług, a tylko z określonych względów zwolniono ją z opodatkowania tym podatkiem, to na pewno nie po to, by opodatkować taką transakcję innym podatkiem.

1. Prawo organu podatkowego, poddającego kontroli prawidłowość zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, do kontroli wiarygodności stanowiących podstawę tych zapisów dowodów księgowych nie ogranicza się wyłącznie do kontroli sposobu sporządzenia tych dowodów, ale rozciąga się także na kontrolę zgodności zawartych w tych dowodach zapisów ze stanem rzeczywistym, co oznacza też prawo do ustalenia

1. Każda osoba przystępująca do prowadzenia działalności gospodarczej winna być zorientowana w przepisach prawnych regulujących tę działalność. Określona w art. 9 Kpa zasada informowania strony dotyczy wyłącznie toczącego się postępowania administracyjnego, a nie każdej relacji między stroną a urzędem. 2. Rejestracja podatku od towarów i usług ma charakter sformalizowany i nie można zastąpić jej innymi

Pobieranie przez gminę podatku od nieruchomości nie jest formą legalizacji samowoli budowlanej, a jedynie zapłatą przewidzianych prawem należności za faktycznie użytkowany teren i znajdujących się na nim zabudowań.

1. Podmiotowość prawna wspólnoty mieszkaniowej czyni, że w sprawach administracyjnych z zakresu utrzymania obiektów budowlanych /rozdział 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, jeśli przedmiot postępowania dotyczy części wspólnych budynku, pod pojęciem właściciela mieści się wspólnota mieszkaniowa, a nie właściciele poszczególnych lokali, stanowiących przedmiot

1. Orzeczenie o uzupełnieniu decyzji lub o odmowie jej uzupełnienia /art. 111 Kpa/, inaczej niż w procedurze cywilnej /art. 351 Kpc/, nie ma bytu samodzielnego i pozostaje częścią aktu, którego uzupełnienia domaga się strona; w szczególności dzieli losy tego aktu w postępowaniu odwoławczym /zażaleniowym/. 2. Zgłoszenie żądania uzupełnienia decyzji przesuwa początek liczenia terminu wniesienia odwołania

W sytuacji, w której istnieją podstawy do przyjęcia, iż decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, która ma stanowić podstawę wydania pozwolenia na budowę, jest wadliwa, organ wydający pozwolenie na budowę jest uprawniony do zawieszenia postępowania do czasu rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, którym jest ocena przez uprawniony organ lub sąd, prawidłowości decyzji o warunkach zabudowy

Treść art. 111 par. 2 Kpa nie daje podstaw do przyjęcia, że następuje przesunięcie terminu wniesienia tylko tego środka, którego dotyczyło żądanie uzupełnienia decyzji oraz tylko wtedy, gdy żądanie jest zasadne. Żądanie uzupełnienia decyzji co do prawa wniesienia powództwa do sądu powszechnego powoduje przesunięcie także terminu do wniesienia odwołania.

Nagroda, którą otrzymała skarżąca, nie stanowiła darowizny w rozumieniu art. 888 par. 1 Kc, bowiem nie była świadczeniem nieekwiwalentnym. Nagroda ta stanowiła dodatkowe świadczenie ze strony podmiotu, który uzyskiwał korzyści z tytułu działalności skarżącej przy powstaniu i funkcjonowaniu w Polsce spółki zależnej od podmiotu świadczącego. Do darowizn nie zalicza się także takich świadczeń nieodpłatnych