Decyzje o przywróceniu poprzedniego sposobu użytkowania obiektu budowlanego wydaje się na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 lub art. 51 ust. 2 w związku z art. 71 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, zatem w takiej sytuacji ustawodawca mógł uznać, iż nie było potrzeby wymieniania w art. 83 ust. 1 przepisu art. 71 ust. 3.

Na gruncie uregulowań zawartych zarówno w ustawie ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, jak i w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w orzecznictwie wypracowany został pogląd, że powstanie nadpłaty związane jest bądź ze złożeniem zeznania podatkowego, bądź z korektą tego zeznania.

Skoro postępowanie w stosunku do samowolnie realizowanego obiektu rozpoczęto przed 1.01.1995 r. a zezwolenia na kontynuację wstrzymanych robót udzielono w oparciu o przepisy ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ to i podstawą kontrolowanej decyzji powinien być art. 36 ustawy z dnia 24 października 1974 r., co w przypadku niedostosowania się przez inwestora

Bezsprzecznie intencją ustawodawcy konstruującego podatkowe ulgi mieszkaniowe - w tym przewidzianą w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym w 1996 r. - było promowanie budownictwa mieszkaniowego, a nie budownictwa służącego celom gospodarczym /turystyka i wypoczynek/.

Obecna ustawa z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, w przeciwieństwie do art. 87 ust. 1 obowiązującej do dnia 31 grudnia 1997 r. ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w ogóle nie przewiduje podmiotowych przesłanek warunkujących umarzanie należności celnych tj. przesłanek odnoszących się do sytuacji ekonomicznej strony zobowiązanej

Zobowiązanie podatnika w podatku dochodowym od osób prawnych powstaje z mocy prawa, a nie w drodze decyzji ustalającej wysokość tego zobowiązania.

Podjęcie przez radę gminy uchwały o odrzuceniu zarzutu na ustalenia przyjęte w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego /art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./, gdy uprzednio zarząd gminy w trybie art. 18 ust. 2 pkt 8 tej ustawy uwzględnił wniesiony zarzut w projekcie planu, stanowi rażące naruszenie prawa.

Treść przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /t.j. Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./, w szczególności art. 110 oraz aktów wykonawczych dotyczących kar pieniężnych prowadzi do wniosku, że przewidziane w tych przepisach kary pieniężne można określić jedynie mianem "surogatu" odpowiedzialności karnej, nie jest to bowiem odpowiedzialność karna w rozumieniu kodeksu

Wobec braku możliwości "pokrycia" całości kwot wynikających z długu celnego z zabezpieczenia żaden przepis ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ nie ogranicza w sposób obligatoryjny możliwości organu celnego do podjęcia działań zmierzających do zapłaty tego długu przez osobę zobowiązaną, wręcz odwrotnie, art. 65 par. 6 Kodeksu celnego obliguje organ celny do

W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ brak jest odpowiednika art. 11 Kpc /prejudycjalność wyroku/, zgodnie z którym ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. Oznacza to, że sąd cywilny - i poprzez art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74

1. Kodeks postępowania administracyjnego nie zawiera przepisów regulujących postępowanie w razie zaginięcia lub zniszczenia akt administracyjnych, nie odsyła też w tej materii do przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Jest to więc luka w prawie administracyjnym. W takiej sytuacji należy w drodze analogii stosować odpowiednio przepisy kodeksu postępowania cywilnego /analogia legis/. 2. Do odtworzenia

Niewpisanie do ewidencji przewidzianej w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jakiegoś zakupu towaru i związanej z nim kwoty podatku naliczonego nie wyłącza prawa podatnika do odliczenia kwoty tego podatku od podatku należnego na zasadzie art. 19 tej ustawy.

Pojęcie "zwrot nieruchomości lub jej części" /art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - t.j. Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/ oznacza restytucję prawa własności a także restytucję prawa użytkowania wieczystego na rzecz poprzedniego właściciela lub wieczystego użytkownika

Rozbudowa już istniejącego budynku dokonana w ten sposób, że stanowi ona integralną część budynku dotychczasowego i połączona jest z nim na tyle trwale, że rozbiórka dobudowy nie jest możliwa bez rozbiórki całego obiektu lub przynajmniej jego znacznej części, to należy przyjąć, że w tej sytuacji nie znajduje zastosowania restrykcyjna norma art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U

1. Przychodem zawodników są ponoszone przez klub świadczenia związane z wynajmem mieszkań czy samochodów dla zawodników. 2. Zapłacenie przez klub kary nałożonej na zawodnika stanowi nieodpłatne świadczenie klubu na rzecz zawodnika i ma oczywisty wpływ na wysokość przychodu zawodnika.

Brak ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, pomimo istnienia takiego obowiązku, powoduje utratę przez podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o równowartość 30 procent kwoty podatku naliczonego przy zakupie kasy.

Minister Sprawiedliwości nie jest organem odwoławczym w sprawach dotyczących egzaminu sędziowskiego.

Umorzenie zaległości podatkowych, o których mowa w art. 67 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ uzasadnione będzie jedynie w takich przypadkach, które spowodowane zostały działaniem czynników, na które podatnik nie może mieć wpływu i które są niezależne od sposobu jego postępowania.

Zakupienie za granicą środków transportu i sprowadzenie ich do kraju przez podatnika, o czym świadczą rachunki dokumentujące powyższe zakupy oraz dowody odpraw celnych, przesądza o ustaleniu wartości początkowej tych środków w sposób określony w par. 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

Przepis par. 42 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać budynki i ich utytułowanie /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140 ze zm./ wprowadzający wymóg, aby część powierzchni ogrodzenia była ażurowa, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2000 r. P 10/99 uznany został za niezgodny z art. 7 ust. 2

Fakt, że obecnie wywłaszczona nieruchomość, po zrealizowaniu na niej celu wywłaszczenia, nie jest na ten cel wykorzystywana nie oznacza, że stała się zbędna w rozumieniu art. 137 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./.

Instytucji przedawnienia prawa do wydania decyzji o odpowiedzialności osoby trzeciej jaką przewiduje art. 118 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, której to instytucji nie znała ustawa o zobowiązaniach podatkowych. Pod jej rządami nie miał miejsca równoległy bieg terminów przedawnienia zobowiązania podatkowego i przedawnienia prawa do wydania decyzji

Przez "nakładanie podatków", "określanie podmiotów i przedmiotów opodatkowania" w rozumieniu art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. /Dz.U. nr 78 poz. 483/, należy rozumieć również zakres odpowiedzialności tych podmiotów, w tym również, czy ich odpowiedzialność jest solidarna. Oznacza to między innymi, że w prawie podatkowym zobowiązanie solidarne może wynikać tylko

Przepis par. 63 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705 ze zm./ wiąże zwolnienie od opłaty skarbowej z pojęciem gospodarstwa rolnego, a nie nieruchomości rolnej.