Przeprowadzenie wykładu, nawet gdy jest oparte na wiedzy przekraczającej zwykły zakres programowy i dostosowane do indywidualnych potrzeb uczestników, nie stanowi podstawy do uznania umowy za umowę o dzieło, chyba że wykładowi można przypisać cechy twórczego i indywidualnego dzieła naukowego, w przeciwnym razie jest to umowa o świadczenie usług, podlegająca obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowa o przeprowadzenie wykładów, które nie spełniają kryteriów indywidualnego dzieła twórczego, stanowi umowę o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, co wiąże się z obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego osoby wykonującej pracę na jej podstawie.

Przygotowanie i wygłoszenie wykładów edukacyjnych, nawet w przypadku ich wysokiego poziomu, nie spełnia definicji umowy o dzieło, lecz stanowi umowę o świadczenie usług, która podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego.

Brak orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności u osób spokrewnionych w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki wyklucza możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie z rodziny spokrewnionej w drugim stopniu.

Umowy o świadczenie wykładów, nawet gdy mają charakter indywidualny i wymagają autorskiego przygotowania, nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło, jeśli nie prowadzą do osiągnięcia samoistnego i indywidualnego rezultatu, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Przygotowanie i przeprowadzenie wykładu, nawet jeśli zawiera oryginalne przemyślenia i jest dostosowane do potrzeb słuchaczy, nie stanowi dzieła w rozumieniu Kodeksu cywilnego, a zatem taka umowa podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego jako umowa o świadczenie usług.

Przeprowadzenie wykładu, nawet jeśli ma cechy indywidualne, nie stanowi umowy o dzieło, lecz jest świadczeniem usług, a osoby wykonujące takie umowy podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowa o przygotowanie i przeprowadzenie wykładów nie stanowi umowy o dzieło, lecz umowę o świadczenie usług, podlegającą przepisom o zleceniu, z której wynika obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e u.ś.o.z.

Umowy o przeprowadzenie wykładów, nawet w przypadku ich indywidualnego charakteru, nie mogą być uznane za umowy o dzieło, lecz są klasyfikowane jak umowy o świadczenie usług, podlegające ubezpieczeniu zdrowotnemu na mocy art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) u.ś.o.z.

Umowy zawarte przez skarżącego z uczestniczką postępowania miały charakter umów o świadczenie usług, a nie umów o dzieło, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne a odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji po ustaniu funkcji prezesa zarządu.

Sąd administracyjny orzeka, że odmowa umorzenia przez ZUS należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne była zgodna z prawem, ponieważ skarżąca nie wykazała wystąpienia przesłanek nadzwyczajnych uzasadniających takie umorzenie.

Zakres opieki nad osobą niepełnosprawną, uniemożliwiający podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej, może stanowić podstawę do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

W postępowaniu o zwolnienie z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, zgłoszona w rejestrze REGON działalność nie przesądza o rzeczywistości. Przy rozbieżnościach organ zobowiązany jest uwzględnić rzeczywisty stan rzeczy zgodnie z zasadami k.p.a.

Odmowa przyznania W.K. renty rodzinnej w drodze wyjątku pozostaje w zgodzie z ustawą o emeryturach i rentach z FUS z uwagi na brak zaistnienia szczególnych okoliczności oraz posiadanie przez skarżącą niezbędnych środków utrzymania, co warunkuje możliwość przyznania świadczenia w trybie wyjątku.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej uczestnika jest zgodna z prawem, a procedury dowodowe w zakresie oceny narażenia zawodowego i rozpoznania medycznego zostały przeprowadzone prawidłowo, co sprowadza się do utrzymania w mocy decyzji organu oraz oddalenia skargi kasacyjnej.

Brak podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej w sprawie pomiędzy A.J. a Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Krakowie, dotyczącej odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, z uwagi na możliwość współdzielenia opieki na niepełnosprawnym mężem przez dzieci skarżącej i niepodjęcie przez nią zatrudnienia.

Umowy z ekspertami oceniającymi projekty dofinansowania posiadają cechy umowy o dzieło, w wyniku czego nie podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego jak umowy o świadczenie usług.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że umowa zawarta pomiędzy Województwem Dolnośląskim a ekspertem jest umową o dzieło, co wyklucza zastosowanie przepisów dotyczących ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu umów o świadczenie usług.

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie. Limit 49 zgłoszonych do ubezpieczeń społecznych, zgodnie z art. 31zo ust. 1a ustawy COVID, decyduje o prawie do zwolnienia z opłacania składek. Przekroczenie tego limitu wyklucza zastosowanie ulgi.

Umowy o ocenę projektów w ramach RPO stanowią umowy o dzieło, wyłączając je z obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego. NSA oddalił skargę kasacyjną Prezesa NFZ, podtrzymując interpretację Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Umowy zawarte między Województwem Dolnośląskim a ekspertem spełniają przesłanki umowy o dzieło, co wyklucza podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Wyrok WSA w Warszawie został podtrzymany.

Wykonanie umowy przez eksperta polegające na ocenie projektów to umowa o dzieło, gdy charakter pracy skoncentrowany jest na osiągnięciu samoistnego i weryfikowalnego rezultatu. Tak zawarta umowa nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego właściwemu dla umów o świadczenie usług.

Art. 22a ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy, obniżający wysokość policyjnej renty inwalidzkiej do kwoty przeciętnej renty z tytułu niezdolności do pracy, narusza zasadę proporcjonalności, zasadę równości, prawo własności oraz prawo do zabezpieczenia społecznego (art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 i 2, art. 64 ust. 1, 2 i 3 oraz art. 67 ust. 1 Konstytucji RP), gdy niezdolność do pracy