Decyzja o zatrzymaniu prawa jazdy nie może opierać się wyłącznie na niezweryfikowanej informacji od Policji. Przepis będący podstawą takiego działania uznano za niekonstytucyjny, co skutkowało uchyleniem wyroku sądu i decyzji administracyjnych, w świetle orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.

Decyzja o zatrzymaniu prawa jazdy dłużnikowi alimentacyjnemu, uznanemu ostateczną decyzją za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych, ma charakter związany i nie podlega ocenie okoliczności osobistych dłużnika na etapie tego postępowania.

Na podstawie art. 184 p.p.s.a. skarga kasacyjna A.S. została oddalona. Weryfikacja danych posiadanych przez organ i analiza ich zgodności z dokumentacją architektoniczno-budowlaną jest niezbędna do rozstrzygnięcia w przedmiocie wydania zaświadczenia przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności.

W przypadku stwierdzenia braków w dokumentacji przewozowej, takich jak załącznik VII do Rozporządzenia 1013/2006, dotyczących transgranicznego transportu odpadów, przewoźnik ponosi odpowiedzialność pieniężną niezależnie od obowiązków organizatora transportu.

Przestępstwo przeciwko zdrowiu i życiu skutkuje obligatoryjnym cofnięciem licencji na przewóz osób taksówką bez wymogu wcześniejszego pisemnego ostrzeżenia przedsiębiorcy.

W przypadku rażącego uchybienia warunkom zezwolenia przedsiębiorca prowadzący działalność w specjalnej strefie ekonomicznej może stracić zezwolenie zgodnie z art. 19 ust. 3 pkt 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, jeżeli uchybienie narusza cele strefy.

NSA potwierdził, że w przypadku naruszeń czasu pracy kierowców, nałożenie kary pieniężnej przez GITD jest zasadne i nie wymaga dowodzenia winy ani niewłaściwej organizacji pracy przez przedsiębiorcę transportowego, o ile spełnione zostały wszystkie wymagane ustawowo przesłanki.

Kierowca, który przebywa w pojeździe w trakcie jego prowadzenia i pozostaje w gotowości do przyjęcia sterów, jest zobowiązany do rejestracji swojej aktywności za pomocą karty kierowcy nawet w czasie odpoczynku na fotelu pasażera.

Na podmiot wykonujący przewóz towarów obarczonych podwyższonym ryzykiem, w szczególności odpadów, mogą być nakładane kary administracyjne za niezastosowanie się do obowiązków wynikających z ustawy o SENT, jeżeli przewoźnik nie wykona obowiązków przewozowych, a rozporządzenia włączające odpady w system monitorowania są wydane na podstawie prawidłowego upoważnienia ustawowego.

Skarga kasacyjna M.H. na decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy była niezasadna. NSA potwierdził konieczność przestrzegania przez organy administracji terminów związanych z przedstawieniem orzeczeń lekarskich, uznając, że bezpieczeństwo w ruchu drogowym ma priorytet nad interesem jednostkowym.

Przepis art. 92a ust. 10 u.t.d. nie wyklucza nałożenia odrębnych kar za różne naruszenia ujawnione podczas jednej kontroli, gdy każde z tych naruszeń jest opisane w odrębnych załącznikach do ustawy.

Skazanie przedsiębiorcy wykonującego przewozy taksówką za przestępstwo przeciwko zdrowiu i życiu stanowi wystarczającą podstawę do obligatoryjnego cofnięcia licencji, bez konieczności uprzedniego pisemnego ostrzeżenia, zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym.

Art. 21 ust. 2 ustawy SENT wymaga ustalenia wartości brutto towaru zgłoszonego i przewożonego; brak fizycznej obecności towaru zgłoszonego nie uzasadnia przyjęcia jego wartości jako 0. Kara pieniężna musi być obliczana jako 46% rzeczywistej różnicy wartości obu towarów.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną J.J., potwierdzając, że wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym wymogów konstrukcyjnych uzasadnia nałożenie kary pieniężnej na podstawie art. 92a ust. 1 i 6 u.t.d.

Przewoźnik, który nie przedstawi środka transportu do kontroli zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy SENT, może zostać ukarany karą pieniężną, przy czym odmowa odstąpienia od kary wymaga wykazania braku ważnego interesu publicznego. Automatyczność zgłoszeń SENT uzasadnia przesyłkę numeru referencyjnego i wezwania.

W uzasadnionym wypadku ujawnienia naruszeń z lp. 1.5 i lp. 2.11 załącznika nr 3 do Ustawy o Transporcie Drogowym, przewoźnik jest obowiązany zgłosić pojazd do licencji, a naruszenia te podlegają niezależnemu ukaraniu.

Skarga kasacyjna M. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego o nałożeniu kary pieniężnej za przewóz bez zezwolenia jest bezzasadna; działalność skarżącego spełniała kryteria działalności gospodarczej w transporcie drogowym.