Przewodniczący samorządowego kolegium odwoławczego nie jest urzędnikiem państwowym, objętym zakazem prowadzenia działalności gospodarczej, wynikającym z ustawy z dnia 5 czerwca 1992 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne /Dz.U. nr 56 poz. 274 ze zm./.

Na podstawie art. 20 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie może żądać zastosowania procedury odprawy celnej w powrotnym wywozie poza obrotem czasowym i zwrotu cła taki podmiot, który nie przywiózł towaru będącego przedmiotem powrotnego wywozu i nie wykazał, że wywożony towar jest tożsamy z towarem przywiezionym.

Na podstawie art. 20 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie może żądać zastosowania procedury odprawy celnej w powrotnym wywozie poza obrotem czasowym i zwrotu cła taki podmiot, który nie przywiózł towaru będącego przedmiotem powrotnego wywozu i nie wykazał, że wywożony towar jest tożsamy z towarem przywiezionym.

1. W sytuacji, gdy niemożliwe było ustalenie wartości transakcyjnej towaru /art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne - t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, to uzasadnionym było zastosowanie /w kolejności ustalonej w ustawie/ metody określonej w art. 27 Prawa celnego. 2. Informacje uzyskane od francuskich organów celnych w ramach współpracy międzynarodowej prowadzonej w celu

1. Wartość celna towaru, nawet gdy jest sporna, nie jest sprawą w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 i art. 104 Kpa, wyrażającą określony administracyjny stosunek prawny jako źródło praw i obowiązków. Sprawą administracyjną w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa jest natomiast wymiar cła, stanowiącego przedmiot zobowiązania celnego importera i dlatego tylko w decyzji orzekającej o wymiarze cła wartość celna

W przypadku, gdy postępowanie w sprawie wymiaru cła jest zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U.1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, wykluczone - na organie celnym nie ciąży obowiązek ustalania podstawy opodatkowania, gdyż organ ten nie jest przecież zarazem organem podatkowym.

Cecha braku wartości handlowej musi występować obiektywnie, a nie jedynie w przekonaniu lub z woli podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą.

Żaden z przepisów rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe /Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512/ nie daje podstawy, aby utożsamiać syndyka ze Skarbem Państwa. Skoro więc skarżąca nabyła od syndyka zorganizowaną część upadłego przedsiębiorstwa, to nie nabyła jej od Skarbu Państwa, jak wymaga tego przepis par. 1 ust. 5 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z

Przepis art. 56 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ stanowi, że czynsz najmu lokali nawiązanego w sposób, o którym mowa w ust. 1, położonych w domach stanowiących własność osób fizycznych lub prawnych albo lokali stanowiących własność takich osób, ustala się zgodnie z przepisami o czynszu regulowanym.

1. Na podstawie wyników dochodzenia przeprowadzonego przez celne służby śledcze w Holandii, organ celny miał podstawy do ustalenia, że na wyraźne życzenie strony polskiej eksporter wystawiał dwie faktury dla każdej z przesyłek: - "proforma" - bez kolejnego numeru i - "ostateczną" - określającą cenę żywej trzody chlewnej i kosztów nierozerwalnie związanych z jej zakupem. Pierwsza z nich stanowiła załącznik

Organ celny jako płatnik - w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ - nie jest organem podatkowym w znaczeniu określonym w art. 1 Kpa, a czynności przez niego dokonane w celu obliczenia i pobrania należności podatkowej mają charakter jedynie czynności techniczno-rachunkowych, które nie wszczynają postępowania podatkowego

Pojęcie dokumentu urzędowego należy interpretować w świetle przepisów art. 244 par. 1 i 2 Kpc oraz art. 76 par. 1 i 2 Kpa.

Podjęcie czynności zmierzających do sprostowania błędów pisarskich czy rachunkowych lub innych oczywistych omyłek popełnionych w decyzji, w tym złożenie wniosku o takie sprostowanie w trybie art. 113 par. 2 Kpa, nie ma wpływu na bieg terminu do wniesienia skargi.

Organy celne, stwierdzając niedostarczenie przez stronę w terminie towaru do urzędu celnego wskazanego w dokumencie przekazowym, zobowiązane są do pobrania opłaty manipulacyjnej dodatkowej. Wydanie decyzji o wymiarze opłaty manipulacyjnej dodatkowej wymaga zawsze ustalenia, czy w konkretnym wypadku istniały podstawy do przyjęcia, iż osoba przewożąca towar nie wykonała tego obowiązku. Stwierdzenie,

Uchwała o podwyższeniu kapitału zakładowego i pokryciu go aportem rzeczowym lub wkładem pieniężnym, wywiera skutek w stosunkach wewnętrznych spółki, tj. między jej wspólnikami, gdyż obliguje ich do podejmowania określonych działań związanych z realizacją takiej uchwały, nie może ona natomiast być uznana za skuteczną w stosunkach zewnętrznych spółki, skoro uchwała taka podlega wpisowi do rejestru handlowego

1. Podatnicy nie posiadający zezwolenia na wykonywanie niektórych czynności bankowych nie mogli korzystać ze zwolnienia od opłaty skarbowej. 2. Z istoty odpowiedzialności solidarnej zgodnie z art. 366 Kc wynika możliwość żądania spełnienia całego świadczenia od jednego tylko z dłużników.

1. Nie można mówić o naruszeniu przepisu art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, gdy podatnik nie świadczył usług wymienionych w załączniku nr 2 do tej ustawy. 2. Z istoty odpowiedzialności solidarnej /art. 366 Kc i następne/ wynika, że organ podatkowy działający w imieniu Skarbu Państwa jako wierzyciela

1. Należne opłaty i podatki przywozowe lub wywozowe, za które stowarzyszenie poręczające ponosi odpowiedzialność określoną w art. 8 Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR /Konwencja TIR/, sporządzonej w Genewie dnia 14 listopada 1975 r. /załącznik do Dz.U. 1984 nr 17 poz. 76/, nie mogą być dochodzone bezpośrednio w trybie egzekucji administracyjnej

Z wyraźnego brzmienia art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ wynika, że należności i opłaty licencyjne podlegają wliczeniu do wartości celnej towaru tylko wówczas, gdy ich zaplata stanowiła "narzucony" przez sprzedawcę warunek sprzedaży towaru.

Dla wydania decyzji o wywozie pojazdu z polskiego obszaru celnego konieczne jest ustalenie dwóch dat: roku produkcji i daty przywozu.