Zgodnie art. 9q ust. 1 pkt 7 lit. b ustawy o gospodarce nieruchomościami, w przypadku sporów dotyczących lokalizacji inwestycji, konieczne jest wykazanie tytułu prawnego do nieruchomości objętej zamierzeniem inwestycyjnym, co stanowi warunek niezbędny do skutecznego dochodzenia roszczeń z tego tytułu.

W postępowaniu kasacyjnym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym granice rozpoznania sprawy wyznaczają zarzuty podniesione w skardze kasacyjnej i zdefiniowane przez wnoszącego skargę wskazaniem konkretnych przepisów prawa, które zarzuca się jako naruszone. Do oceny zasadności skargi kasacyjnej należy badać tylko ocenę zarzutów kasacyjnych, bez konieczności odniesienia się do wszystkich elementów wynikających

Zastosowanie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego w postępowaniach dotyczących przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego jest modyfikowane przez specjalne regulacje sektorowe, co może zmieniać reguły dotyczące postępowania dowodowego i ciężaru dowodu, a w konsekwencji również wpływać na zakres obowiązków organu w tym postępowaniu oraz na sposób oceny zebranego materiału

W kontekście przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, 'nieruchomość zabudowana na cele mieszkaniowe' rozumiana funkcjonalnie obejmuje także grunty niezabudowane, ale związane z zabudową mieszkaniową.

W ramach oceny skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny bada zarzuty z nią podniesione w granicach wskazanych przez skarżącego, koncentrując się na ocenie naruszeń prawa materialnego lub proceduralnego oraz ich potencjalnym wpływie na wynik sprawy, i ogranicza się do oceny zasadności podniesionych zarzutów, gdy postępowanie nie wykazuje przesłanek nieważności określonych w prawie procesowym.

Rejestracja samochodów osobowych w Polsce przed ich wewnątrzwspólnotową sprzedażą uniemożliwia zwrot podatku akcyzowego, gdyż taka rejestracja świadczy o konsumpcji pojazdów na terytorium kraju, co z kolei wyklucza możliwość korzystania ze zwrotu podatku przewidzianego dla pojazdów niezarejestrowanych w kraju przed ich wywozem lub dostawą wewnątrzwspólnotową.

Ograniczenia wprowadzone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zakazujące prowadzenia określonej działalności gospodarczej, nie naruszają prawa własności, jeżeli są konieczne z punktu widzenia interesu publicznego, odpowiadają zasadzie proporcjonalności oraz mieszczą się w ramach władztwa planistycznego gminy. Teza od Redakcji

W kontekście zasad interpretacji norm prawnych, Sąd kasacyjny wskazuje, że technika regulacji za pomocą tabelarycznego zestawienia przepisów wymaga, aby przy analizie naruszeń określonych reguł świadczeń rolno-środowiskowo-klimatycznych traktować każde uchybienie, określone w poszczególnym wierszu tabeli jako rodzaj uchybienia, indywidualnie i nie dokonywać jego rozdzielenia na kilka odrębnych naruszeń

W interpretacji terminu "powierzchnie odwadniane" zawartego w zarządzeniu organu gminy, należy kierować się zasadą jasności i precyzyjności, co wynika z art. 4 ust. 2 ustawy o gospodarce komunalnej, mającej na celu zapewnienie obywatelom klarowności w zakresie ich praw i obowiązków w kontekście opłat komunalnych.

Obowiązek uiszczenia opłaty abonamentowej RTV powstaje z mocy samej ustawy, niezależnie od wezwania, i jest realizowane w terminach oraz wysokości określonej przez ustawę, przy czym wysokość należności z tytułu abonamentu oraz termin jej płatności wynikają bezpośrednio z ustawy.

W postępowaniu kasacyjnym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, strona wnosząca skargę kasacyjną obowiązana jest precyzyjnie wskazywać naruszone przepisy prawa materialnego lub procesowego, a nadto adekwatnie uzasadniać każdy z zarzutów, co umożliwia sądowi dokonanie oceny zasadności skargi w granicach wyznaczonych przez jej autorów. Pominięcie konkretnej podstawy kasacyjnej lub jej ogólnikowe i

1. Odpowiedzialność przedsiębiorcy wykonującego przewóz drogowy ma charakter odpowiedzialności administracyjnej, która nie jest oparta na zasadzie winy, zatem do jej zaktualizowania się wystarczające jest - co do zasady - jedynie stwierdzenie naruszenia przepisów o transporcie drogowym przez wykonującego ten transport. Ma to więc miejsce zwłaszcza wtedy, gdy do naruszenia doszło w wyniku zachowania