Decyzja o skierowaniu na badania lekarskie zgodna z prawem, gdy istnieją uzasadnione zastrzeżenia zdrowotne, potwierdzone opinią sądowo-psychiatryczną i konieczne dla bezpieczeństwa drogowego.

NSA potwierdza konieczność dokładnego ustalenia ostateczności i wykonania decyzji, które łącznie uzasadniają utratę dobrej reputacji przewoźnika w trybie art. 7d ustawy o transporcie drogowym; brak wykazania pełnych ustaleń skutkuje uchyleniem decyzji administracyjnej.

Termin sześciu miesięcy określony w art. 13n ustawy o drogach publicznych, od którego liczy się przedawnienie nałożenia kary pieniężnej, ma charakter materialnoprawny i nie jest uzależniony od doręczenia stronie zawiadomienia o wszczęciu postępowania.

Nie jest zasadna skarga kasacyjna R. Sp. z o.o. dotycząca nałożenia kary za urządzanie gier na automatach poza kasynem; uznano spółkę za urządzającą gry z uwagi na jej aktywną rolę w stworzeniu warunków dla ich prowadzenia.

Opłata paliwowa jest ściśle związana z podatkiem akcyzowym, a brak przedawnienia zobowiązania podatkowego uzasadnia utrzymanie w mocy decyzji wymiarowych. Zarzuty naruszenia przepisów prawnych nie zostały uwzględnione przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Skarga kasacyjna w sprawie administracyjnej kary pieniężnej za naruszenia przepisów transportu drogowego jest bezzasadna. Przewoźnik odpowiada za naruszenia wynikające z niewłaściwej organizacji i nadzoru nad świadczonymi usługami, niezależnie od indywidualnych działań kierowców.

Przewóz okazjonalny wymaga spełnienia dodatkowych wymogów prawnych wynikających z art. 18 ust. 4a u.t.d. Wykonanie takiego przewozu, pojazdem niespełniającym kryteriów konstrukcyjnych, skutkuje nałożeniem kary pieniężnej za naruszenie ustawy o transporcie drogowym.

Treść regulacji materialnoprawnej wynikającej z art. 92a i art. 93 u.t.d. nie stanowi podstawy do wydzielenia w decyzji administracyjnej w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 92a ust. 1 i 2 u.t.d., rozstrzygnięć cząstkowych odpowiadających wysokości jednostkowych kar pieniężnych za każde naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego, stypizowane w załącznikach nr 3 i

Odpowiedzialność obiektywna przewoźnika za naruszenie przepisów o transporcie drogowym poprzez posługiwanie się kartą kierowcy należącą do innej osoby nie może być wyłączona samym twierdzeniem o braku winy, ale wymaga udowodnienia podjęcia wszelkich niezbędnych środków zapobiegawczych.

Posiadacz zależny lokalu ponosi odpowiedzialność za obecność niezarejestrowanych automatów do gier, nawet po wypowiedzeniu umowy, jeśli okres wypowiedzenia nie upłynął w momencie kontroli.

Sąd oddalił skargę kasacyjną, uznając za słuszne stanowisko organów administracji, że na skarżącym ciążył obowiązek zapłaty opłaty paliwowej, wobec niewykazania jej uiszczenia na wcześniejszych etapach obrotu i skutecznego zawieszenia przedawnienia zobowiązań.

Przewóz odpadów kuchennych nie spełnia przesłanek wyłączenia spod przepisów ustawy o czasie pracy kierowców na podstawie art. 13 ust. 1 lit. n rozporządzenia nr 561/2006, gdyż odpady te nie mogą być kwalifikowane jako odpady zwierzęce.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że obowiązki dotyczące udostępniania danych z karty kierowcy oraz posiadania karty w czasie przejazdów są bezwzględne, a ich nieprzestrzeganie skutkuje odpowiedzialnością administracyjną, niezależnie od prób późniejszego uzupełnienia braków.

Podstawą prawidłowości decyzji administracyjnej o wygaśnięciu stosunku służbowego jest brak nieposzlakowanej opinii funkcjonariusza i niezłożenie nowej propozycji służby zgodnie z art. 170 ust. 1 p.w. KAS. Brak zarzucanych naruszeń prawa materialnego i proceduralnego uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

Przewóz okazjonalny, realizowany przy użyciu aplikacji pośredniczącej, wymaga spełnienia wymogów licencyjnych i konstrukcyjnych pojazdu zgodnych z art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogowym. Brak spełnienia tych wymogów uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.