Organy administracji publicznej nie mogą opierać się wyłącznie na domniemaniu prawdziwości danych z Krajowego Rejestru Sądowego przy rozstrzyganiu o przyznaniu płatności, jeśli pojawiają się rozbieżności z rzeczywistym stanem faktycznym; muszą one podjąć działania celem ustalenia rzeczywistej sytuacji przy udziałe beneficjenta.

Naczelny Sąd Administracyjny jest związany granicami skargi kasacyjnej i może uwzględnić jedynie te zarzuty, które zostały wyraźnie wskazane i merytorycznie uzasadnione przez skarżącego.

Podobieństwo znaków towarowych w zakresie fonetycznym, wizualnym oraz znaczeniowym, które prowadzi do ryzyka konfuzji konsumentów co do źródła pochodzenia towarów, uzasadnia uznanie sprzeciwu wobec rejestracji znaku towarowego jako zasadnego.

Sąd dokonując kontroli kasacyjnej, jest związany granicami skargi kasacyjnej, a skuteczne powołanie zarzutów proceduralnych wymaga ich merytorycznego uzasadnienia i wykazania wpływu na wynik sprawy.

Bezczynność organu administracyjnego w rozpoznaniu sprawy administracyjnej z rażącym naruszeniem prawa ma miejsce, gdy organ w sposób znaczący i jednoznaczny przekroczy ustawowe terminy załatwienia sprawy, nie wykonując przy tym obowiązków informacyjnych wobec strony postępowania i nie reagując na ponaglenia.

Zgłoszenie wystąpienia siły wyższej przez rolnika zwalnia go jedynie z obowiązku zwrotu wcześniej otrzymanych środków, ale nie uprawnia do dalszego otrzymywania pełnych płatności, jeśli nie zostały spełnione wymogi programu rolnośrodowiskowego, takie jak terminowe wykonanie pokosu.

W przypadku oceny podobieństwa znaków towarowych kluczowe jest rozpatrywanie podobieństwa zarówno pod względem fonetycznym, znaczeniowym jak i wizualnym, a także identyczności towarów i usług, do których znaki te są przeznaczone.