Dysponowanie nieruchomością na cele budowlane przez współwłaściciela, które nie narusza interesów pozostałych współwłaścicieli i nie wymaga zmiany przeznaczenia nieruchomości, można uznać za czynność zwykłego zarządu, która nie wymaga zgody wszystkich współwłaścicieli.

Zgodnie z art. 8 pkt 2 ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności stosuje dwie kategorie kryteriów do określenia zwolnienia z opłat: kryterium podmiotowe, odnoszące się do osób fizycznych lub ich spadkobierców oraz kryterium przedmiotowe, obejmujące trzy alternatywne formy: jednorazowe wniesienie opłaty za cały okres użytkowania

Gmina w związku z realizowanym przez nią programem usuwania azbestu, nie realizuje działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. W rezultacie otrzymane na ten cel dofinansowanie z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej nie może być rozważane jako podstawa opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 u.p.t.u.

Gmina, która realizując projekt z zakresu odnawialnych źródeł energii, współfinansowany w znacznej części ze środków europejskich, w ramach którego montuje i podpina instalacje fotowoltaiczne na budynkach oraz na gruntach mieszkańców, którzy przejmą po upływie 5 lat własność zamontowanych instalacji, nie wykonuje z tego tytułu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. W konsekwencji

1. Przygotowanie wykładu, nawet gdy przekazywana w nim wiedza wykracza poza zwykły poziom i granice programowe oraz jest w sposób indywidualny dostosowywana do potrzeb słuchaczy, nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że w takim wypadku mamy do czynienia z dziełem. Jedynie wyjątkowo wygłoszenie wykładu można zakwalifikować jako dzieło, o ile wykładowi można przypisać cechy utworu, a ten warunek spełnia

Gmina, która realizując projekt z zakresu odnawialnych źródeł energii, współfinansowany w znacznej części ze środków europejskich, w ramach którego montuje i podpina instalacje fotowoltaiczne na budynkach oraz na gruntach mieszkańców, nie wykonuje z tego tytułu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. W konsekwencji otrzymane na ten cel dofinansowanie ze środków europejskich

W kontekście projektów realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, współfinansowanych ze środków europejskich i służących promowaniu odnawialnych źródeł energii, takie działania nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, a otrzymane dofinansowanie nie wchodzi w skład podstawy opodatkowania VAT, gdyż celem tych działań nie jest osiąganie zysku, lecz realizacja celów

1. Zgodnie z art. 627 Kodeksu cywilnego, umowy zawarte przez związek rewizyjny na sporządzenie protokołu z działalności spółdzielni mieszkaniowej stanowiły umowy o dzieło, a nie umowy o świadczenie usług. Kluczowe było tu uznanie, że istotą umów było osiągnięcie konkretnego rezultatu (przeprowadzenie lustracji i sporządzenie protokołów), a nie same czynności prowadzące do tego rezultatu. 2. W kontekście

Zasada podlegania ex lege ubezpieczeniom społecznym należy do norm o charakterze ius cogens, co prowadzi do wniosku o podleganiu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z mocy prawa i z tej przyczyny czynność prawna nie może zniwelować powstających na tym tle obowiązków publicznoprawnych. Oznacza to, że w kontekście podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym decydującej wagi nie można przypisać

Zasada podlegania ex lege ubezpieczeniom społecznym należy do norm o charakterze ius cogens, co prowadzi do wniosku o podleganiu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z mocy prawa i z tej przyczyny czynność prawna nie może zniwelować powstających na tym tle obowiązków publicznoprawnych. Oznacza to, że w kontekście podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym decydującej wagi nie można przypisać

Zasada podlegania ex lege ubezpieczeniom społecznym należy do norm o charakterze ius cogens, co prowadzi do wniosku o podleganiu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z mocy prawa i z tej przyczyny czynność prawna nie może zniwelować powstających na tym tle obowiązków publicznoprawnych. Oznacza to, że w kontekście podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym decydującej wagi nie można przypisać

Formalne sprawdzenie kontrahenta bez weryfikacji faktycznego prowadzenia przez niego działalności gospodarczej oraz rzeczywistego realizowania dostaw, nie jest wystarczające do uzasadnienia prawa do odliczenia podatku VAT, zwłaszcza w sytuacji istnienia przesłanek wskazujących na fikcyjność transakcji.

Dla wymierzenia kary administracyjnej istotne jest stwierdzenie naruszenia prawa i istnienia podmiotu, który tego naruszenia się dopuszcza, a podstawą rozstrzygania są przepisy obowiązujące w chwili popełnienia tego deliktu, chyba że w chwili wymierzania kary funkcjonowałyby przepisy względniejsze.

Podstawą opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) jest całość kwoty otrzymanej przez podatnika z tytułu realizowanej przez niego dostawy towarów lub świadczenia usług, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, o ile są bezpośrednio związane z ceną tych towarów lub usług, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 73

Działalność organu władzy publicznej, która nie jest prowadzona w celu osiągnięcia stałego dochodu i opiera się na pokryciu kosztów realizacji projektu głównie z dofinansowania oraz częściowej odpłatności od beneficjentów, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy VAT, a tym samym nie podlega opodatkowaniu VAT.