NSA utrzymuje orzeczenie WSA uchylające decyzje administracyjne z powodu błędnej wykładni pojęcia 'interes publiczny'. Decyzje nałożenia kary pieniężnej wymagają indywidualnej oceny okoliczności sprawy zgodnie z zasadą proporcjonalności.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż w razie problemów technicznych uniemożliwiających doręczenie decyzji elektronicznej, możliwe jest jej doręczenie w formie wydruku zawierającego informację o podpisie elektronicznym, bez potrzeby podpisu własnoręcznego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że karanie za nieprzestrzeganie obowiązków SENT jest zgodne z prawem, a wezwania do kontroli wysyłane przez system SENT są wiążące dla użytkownika zgłoszenia.

Skarga kasacyjna Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie zostaje oddalona, a decyzja o uchyleniu kar pieniężnych potwierdzona. Należy przeprowadzić wnikliwą analizę proporcjonalności kary i interesu publicznego.

Przewoźnik, który przed rozpoczęciem przewozu towaru nie dokonał zgłoszenia do systemu SENT i nie uzyskał numeru referencyjnego, odpowiada na mocy art. 22 ust. 1 ustawy SENT karą pieniężną, którą nakłada się niezależnie od późniejszego zgłoszenia. Brak świadomości obowiązków wynikających z ustawy nie wyłącza odpowiedzialności administracyjnej.

Decyzje administracyjne doręczone w formie zeskanowanego dokumentu PDF, nieopatrzonego właściwym podpisem elektronicznym, są nieważne, gdyż nie spełniają wymogów formalnych doręczenia i nie mogą wejść do obrotu prawnego.

Skarga kasacyjna została oddalona z powodu niewykazania przez skarżącego istotnego naruszenia przepisów postępowania administracyjnego oraz braku precyzyjnego wykazania błędów w orzeczeniu sądu pierwszej instancji.

W postępowaniu o przyznanie płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej, ciężar dowodu spoczywa na stronie ubiegającej się o uprawnienie, jednak w postępowaniach nadzwyczajnych inicjowanych z urzędu, to organ administracyjny musi wykazać fakty przemawiające za odmową przyznania płatności.

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym przyznawania pomocy finansowej obowiązuje zasada, że ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu wywodzi skutki prawne, a organy administracyjne nie mają obowiązku wyczerpującego zbierania materiału dowodowego, co jest wynikiem zmodyfikowania zasad procesowych w stosunku do regulacji k.p.a. w tym zakresie.

Odwołanie od decyzji o odmowie przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej zostaje oddalone. NSA potwierdził zasadność wznowienia postępowania i korekty decyzji org. adm. Skarżąca nie popełniła błędów zarzucanych przez organy dotyczących dokumentacji przyrodniczej w 2015 r.

Dopuszcza się wznowienie postępowania administracyjnego w przypadku ujawnienia nowych istotnych okoliczności, które mogą wpływać na treść decyzji, nawet jeśli dotyczą stworzenia sztucznych warunków do uzyskania wsparcia sprzecznych z celami systemu, a zakaz łączenia zobowiązań rolnośrodowiskowych i ekologicznych jest zgodny z celem prawodawstwa rolnego.

Skarga kasacyjna dotycząca przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, wniesiona przez M.W., została oddalona z uwagi na brak wykazania naruszenia prawa materialnego oraz proceduralnego, istotnego dla wyniku sprawy.

W przypadku niespójności pomiędzy treścią wniosku a jego załącznikami, organ administracyjny zobligowany jest do refleksji nad rzeczywistą wolą składającego wniosek i powinien dążyć do wyjaśnienia i usunięcia tych niespójności, wzywając do tego wnioskodawcę, zwłaszcza gdy istnieje możliwość, że wniosek zawiera oczywisty błąd podlegający korekcie.

NSA potwierdził, że wiedza poprzednika prawnego wnioskodawcy o używaniu znaku towarowego przez okres 5 lat uniemożliwia unieważnienie prawa ochronnego na ten znak z uwagi na ziszczenie się przesłanki negatywnej z art. 165 ust. 1 pkt 1 pwp.

Decyzja Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej dotycząca cofnięcia rezerwacji częstotliwości oparta jest na prawidłowo ustalonym stanie faktycznym oraz zgodna z obowiązującym prawem, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej z uwagi na brak zasadności podniesionych w niej zarzutów.

Proceduralne naruszenia prawa do obrony w postępowaniu sądowoadministracyjnym uzasadniają nieważność postępowania i nakazują ponowne jego rozpoznanie.