NSA uznał, że oddanie środka trwałego do użytkowania w celu likwidacji szkody górniczej oraz ograniczenia odpowiedzialności odszkodowawczej nie ma charakteru nieodpłatnego i podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, nie stanowiąc podstawy do wyłączenia odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c updop.

Ochrona interesu publicznego, w tym bezpieczeństwa i tajemnicy śledztwa, uzasadnia odmowę udostępnienia dokumentów z akt sprawy w postępowaniu podatkowym nawet kosztem zasady jawności i czynnego udziału strony, przy zaistnieniu konieczności wyłączenia jawności przez organ prokuratorski.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem jest niezasadna, podnosząc, że brak sprzeczności z prawem Unii Europejskiej oraz brak rażącego naruszenia norm prawa krajowego przy powoływaniu sędziów eliminują podstawy do uwzględnienia skargi.

W sytuacji, gdy standardowa metoda proporcji nie odpowiada specyfice działalności gminy, możliwe jest zastosowanie innej, bardziej reprezentatywnej metody ustalenia prewspółczynnika, opartej na wskaźniku przychodowym, zgodnie z art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT.

Przychód z dzierżawy znaku towarowego stanowi przychód z praw majątkowych, a nie z działalności gospodarczej, co wyklucza możliwość opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych; zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.

Wezwanie wnioskodawcy do uzupełnienia wniosku o interpretację indywidualną w zakresie istotnych elementów zdarzenia przyszłego, nie narusza zasad legalności ani praworządności, pod warunkiem, że organ nie dokonuje samodzielnych ustaleń faktycznych, lecz ocenia prawnie przedstawione przez podatnika fakty.

Skarżący, jako nieustaleni posiadacze samoistni, nie spełniają wymogów strony postępowania podatkowego. Brak jest podstaw do uznania ich za podatników w miejsce właściciela nieruchomości, a zarzuty skargi kasacyjnej nie podważają decyzji organu administracyjnego. Skarga kasacyjna zostaje oddalona.

Podatnicy, którzy nie uiścili podatku dochodowego za granicą, nie mogą skorzystać z ulgi abolicyjnej, gdyż w takim przypadku nie występuje podwójne opodatkowanie dochodów wymagane dla jej zastosowania.

W przypadku wystawienia tzw. "pustych faktur" dotyczących nieistniejących transakcji w ramach międzynarodowego obrotu, prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje, a wystawiający je podmiot może być uznany za uczestnika oszustwa podatkowego.

1.Prywatne mieszkanie pracownika wykorzystywane w charakterze home-office czy każda inna powierzchnia, którą skarżąca (spółka duńska) nie dysponuje, ani nie włada w Polsce, nie stanowi placówki - w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.) oraz art. 5 ust. 1 i ust. 5 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że w postępowaniu o odpowiedzialność podatkową członka zarządu spółki z o.o. za zaległości podatkowe, brak jest podstaw prawnych do uwzględnienia odpowiedzialności nabywcy przedsiębiorstwa na zasadzie solidarności tej samej decyzji.

W przypadku umownych kompensat wzajemnych wierzytelności w VAT, stosowanie mechanizmu podzielonej płatności nie jest obligatoryjne, nawet jeśli kompensata nie zgadza się z literalnym brzmieniem art. 498 kodeksu cywilnego, zgodnie z wykładnią celowościową i funkcjonalną przepisu.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok WSA i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując na potrzebę zbadania legalności zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego w kontekście wszczęcia postępowania karnego skarbowego.

NSA uznał, że sąd administracyjny jest zobowiązany rozstrzygnąć, czy wszczęcie postępowania karnego skarbowego w celu zawieszenia terminu przedawnienia miało pozorowany charakter, i w tym celu może zobowiązać organ podatkowy do dostarczenia brakujących dowodów.

Wszczęcie wobec spółki postępowania restrukturyzacyjnego (sanacyjnego ) na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz.U. z 2024r. poz. 1428) może stanowić dowód tego, że były członek zarządu spółki ponoszący odpowiedzialność za jej zaległości wykazał istnienie przesłanek zwalniających go z tej odpowiedzialności na zasadach określonych w art. 116 § 1 pkt 1 lit. a i lit

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w sprawie brak przesłanek ważnego interesu podatnika oraz interesu publicznego, co uzasadniało odmowę umorzenia zaległości podatkowych, i uchylił wyrok WSA, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Odpowiedzialność podatkowa członka zarządu może być orzeczona na podstawie art. 116 Ordynacji podatkowej, jeśli bezskuteczność egzekucji z majątku spółki zostanie prawidłowo wykazana. Zarzuty kasacyjne nie podważyły prawidłowości stwierdzenia bezskuteczności i odpowiedzialności podatkowej ustalonej przez sąd oraz organ administracyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż brak było podstaw prawnych do umorzenia przez organy podatkowe zaległości podatkowych z tytułu braku zaistnienia przesłanek "ważnego interesu podatnika" oraz "interesu publicznego" w rozumieniu art. 67a § 1 pkt 3 o.p. Wyrok sądu I instancji został uchylony, skarga oddalona.

Zmniejszenie udziału kapitałowego w spółce osobowej przed 1 stycznia 2022 r. nie powoduje powstania opodatkowanego przychodu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b updop. Brak podstaw do analogicznego rozszerzenia definicji przychodu na niekorzyść podatnika.

Członkowie zarządu spółki odpowiadają za jej zaległości podatkowe, które powstały w czasie pełnienia przez nich funkcji, jeśli nie wykażą braku winy lub braku umyślności w niewypełnieniu pozytywnych przesłanek do uniknięcia odpowiedzialności.

W świetle art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., myjnia samochodowa jako budowla obejmuje wszystkie jej elementy, w tym urządzenia techniczne zapewniające użytkowanie zgodne z przeznaczeniem, i podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako całość.

Nie można zastosować prawa do odliczenia VAT, jeżeli podatnik świadomie uczestniczy w oszustwie karuzelowym, akceptując fikcyjny charakter transakcji. Transakcje pozorne nie uprawniają do odliczenia podatku naliczonego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że w postępowaniu podatkowym prawidłowo uznano transakcje dokumentowane przez P. Sp. z o.o. fakturami VAT jako pozorne, tym samym pozbawiając spółkę prawa do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z zasadami ograniczającymi oszustwa karuzelowe.

Skarżąca spółka, wystawiając i przyjmując nierzetelne faktury VAT, działając w ramach karuzeli podatkowej, była świadomym uczestnikiem oszustwa podatkowego, co uzasadnia oddalenie jej skargi i brak prawa do odliczenia podatku naliczonego.