Zasada prawdy obiektywnej nakłada na organy podatkowe obowiązek podjęcia wszelkich możliwych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, przy czym ciężar dowodu w zakresie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy podatkowej co do zasady spoczywa na tych organach.

Czynności mające na celu uzyskanie odliczenia podatku naliczonego, przeprowadzone formalnie, lecz bez rzeczywistego celu gospodarczego, mogą być uznane za nadużycie prawa, skutkujące brakiem prawa do tego odliczenia.

Decyzja organu podatkowego, obejmująca zarzut uczestnictwa spółki w procede oszustwa podatkowego, nie została poparta wystarczającymi dowodami; zasada dwuinstancyjności oraz swobodnej oceny dowodów wymaga kompleksowego ustalenia faktów przed przyjęciem złej wiary podatnika.

Wypłata przez spółkę komandytową komplementariuszom zaliczek na poczet zysku w trakcie roku podatkowego nie powoduje obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego do czasu określenia rzeczywistego zysku na koniec roku podatkowego.

Członek zarządu spółki ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe z powodu formalnego pełnienia funkcji, niezależnie od faktycznego udziału w zarządzaniu, gdy nie zgłasza wniosku o upadłość w terminie i nie wykaże braku winy.

Brak przesłanek do zawieszenia postępowania podatkowego z uwagi na równoległy spór cywilnoprawny, gdyż zagadnienie prawne rozstrzygane przez sąd cywilny nie stanowi kwestii prejudycjalnej w rozumieniu art. 201 § 1 pkt 2 o.p., co uprawnia organ podatkowy do kontynuacji postępowania.

W sytuacji nakładania kary porządkowej na reprezentanta osoby prawnej za brak wykonania wezwania, wezwanie musi być skierowane imiennie do osoby fizycznej, a nie do osoby prawnej. W przeciwnym razie nałożenie kary jest niezgodne z prawem.

Sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej w nazwie adresata decyzji podatkowej jest dopuszczalne na podstawie art. 215 § 1 Ordynacji podatkowej i może zostać dokonane w trakcie postępowania odwoławczego, jeśli nie wpływa na merytoryczną treść rozstrzygnięcia.

Udostępnienie pracowników w ramach wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego, bez intencji świadczenia usług odpłatnych, nie podlega opodatkowaniu VAT jako wewnętrzne rozliczenie kosztów, zgodne z zasadą celowościowej wykładni przepisów podatkowych.

Doręczenie decyzji organu podatkowego musi spełniać wymagania art. 150 Ordynacji podatkowej; w przypadku niejasności co do doręczenia zastępczego, skutki proceduralnych uchybień obciążają organ, nie adresata, co nakazuje rozpoznanie środków odwoławczych merytorycznie.

Brak wyczerpującej wykładni pojęcia 'przedsiębiorstwo eksploatujące statek' skutkuje koniecznością ponownego rozpoznania sprawy przez sąd pierwszej instancji dla prawidłowego ustalenia opodatkowania dochodów marynarza.

Podatnik, któremu przypisano udział w fikcyjnych transakcjach w celu wyłudzenia VAT, musi mieć zapewnioną pełną ocenę jego dobrej wiary oraz świadomości o nieprawidłowościach. Uchylenie wyroku WSA i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania nakazuje głębszą analizę dowodów w świetle prawidłowości postępowania.

NSA oddala skargę kasacyjną w sprawie odliczenia podatku VAT z faktur fikcyjnych, uznając świadomość uczestnictwa skarżącej w oszustwie podatkowym oraz prawidłowość zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Nieprawidłowe ustalenie przedsiębiorstwa eksploatującego statek przez sąd skutkuje uchyleniem wyroku i koniecznością ponownego zbadania statusu norweskiej spółki jako podmiotu eksploatującego, co determinuje prawo do ulgi abolicyjnej.

Sąd prawidłowo interpretował przepisy Ordynacji podatkowej w zakresie dopuszczalności sprostowania decyzji podatkowej jako oczywistej omyłki pisarskiej, a także uznał za prawidłowe uwzględnienie odsetek od zaległości podatkowych w odniesieniu do osoby trzeciej już przed doręczeniem decyzji.

Brak jednoznacznego wykazania przez organ podatkowy świadomego uczestnictwa podatnika w oszustwie karuzelowym, w połączeniu z wadliwą oceną dowodów i uzasadnieniem decyzji, uzasadnia uchylenie decyzji podatkowej, nie dając podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej.

Zagadnienie ważności umowy cywilnej, przedmiotem rozstrzygnięcia w sprawie cywilnej, nie stanowi zagadnienia prejudycjalnego dla postępowania podatkowego, jeżeli nie blokuje możliwości wydania decyzji podatkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że brak należytej staranności przy weryfikacji kontrahenta i transakcji wyklucza możliwość odliczenia VAT z faktury, której wystawca nie dokonał faktycznych świadczeń, uznając skargę kasacyjną za niezasadną.

Skarga kasacyjna J.B. na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zostaje oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że przychód z tytułu wykonanych, lecz niezafakturowanych robót budowlanych, powinien być prawidłowo uwzględniony w rozliczeniach podatkowych. Brak podstaw do uwzględnienia wniosku dowodowego opartego na opinii prywatnej.

Moment uprawomocnienia się orzeczenia o nabyciu spadku wprowadza ponownie obowiązek podatkowy, co implikuje 3-letni termin przedawnienia dla wydania decyzji podatkowej w podatku od spadków i darowizn.

Porozumienie o pokryciu kosztów pracy zawarte w ramach wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego nie stanowi odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że Naczelnik Urzędu Skarbowego nie pozostawał w bezczynności, działając w ramach terminów procesowych właściwych dla postępowania podatkowego oraz podejmując czynności wymagane do wyjaśnienia okoliczności faktycznych sprawy.

NSA stwierdza, iż decyzja podatkowa dotycząca zobowiązania spółki z tytułu VAT za II kwartał 2016 r. jest zgodna z prawem. Zaniżenie podatku należnego oraz zawyżenie naliczonego zostało prawidłowo stwierdzone przez organy podatkowe. Skarga kasacyjna zostaje oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, nakazując ponowne rozpoznanie sprawy z uwzględnieniem dokładnej analizy przesłanek faktycznego zarządu statkiem, istotnych dla możliwości zastosowania ulgi abolicyjnej w kontekście polsko-norweskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.