Faktury VAT wystawione na rzecz skarżącej spółki, uznane przez organy podatkowe za fikcyjne, nie mogą stanowić podstawy do odliczenia podatku VAT. Zgromadzony materiał dowodowy potwierdza brak rzeczywistego dostarczenia złomu w ilościach wynikających z tych faktur.

Dochody uzyskane z pracy na wielozadaniowym statku serwisowym, niewykorzystywanym do transportu międzynarodowego, nie uzasadniają przyznania ulgi abolicyjnej w rozumieniu art. 27g u.p.d.o.f.; działalność taka nie spełnia przesłanek transportu międzynarodowego zgodnie z przepisami Konwencji.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, potwierdza prawidłowość oceny faktycznej dokonanej przez organy podatkowe oraz sąd pierwszej instancji, wskazując na brak dowodów realnego nabycia i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jako podstawę odmowy prawa do odliczenia VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że uczestnictwo w oszustwie podatkowym wyklucza prawo do odliczeń podatkowych, a ogólne zarzuty błędów procesowych w skardze kasacyjnej, niepoparte konkretnymi dowodami, nie uzasadniają jej uwzględnienia.

Decyzja DIAS o zabezpieczeniu majątku Spółki w postępowaniu podatkowym była zasadna, gdyż organ skutecznie uprawdopodobnił istnienie zobowiązania podatkowego oraz wykazał uzasadnioną obawę niewykonania tego zobowiązania przez Spółkę.

Faktury VAT nie dokumentujące rzeczywistych dostaw towarów nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego. Skarga kasacyjna w sprawie podatku od towarów i usług oddalona wobec braku skutecznych podstaw zaskarżenia decyzji organu podatkowego i uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji.

Odstąpienie od ograniczeń w zaliczaniu kosztów w odniesieniu do dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a ustawy o CIT, w szczególności dla działalności prowadzonej w SSE, jest zgodne z interpretacją systemową i językową odpowiednich przepisów.

Instrumentalizm w wszczęciu postępowania karnego skarbowego nie zaszedł; organ podatkowy, mimo upływu czasu, podjął zasadne kroki. Wartość nieruchomości określona przez biegłego, nieuwzględniająca zajmowania przez lokatorów, prawidłowo określa podstawę opodatkowania.

Pojęcie "transportu międzynarodowego" na potrzeby ulgi abolicyjnej wymaga, by statek miał główny cel w przewozie osób lub ładunków. Sama możliwość przystosowania statku do tego celu nie wystarcza do przyznania ulgi.

W postępowaniu kasacyjnym Naczelny Sąd Administracyjny uznaje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za prawidłowy, co oznacza, że nieudokumentowane fakturą VAT nakłady nie mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż warunki odpowiedzialności podatkowej osób trzecich za zaległości stowarzyszenia nie zostały spełnione przez skarżącą. Wskazana wierzytelność jako mienie nie była niewątpliwie egzekwowalna, co uzasadnia odpowiedzialność podatkową zarządu.

Zażalenie na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną wymaga zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego; niedopełnienie tego wymogu stanowi nieusuwalny brak formalny skutkujący odrzuceniem środka zaskarżenia.

Prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu faktur za usługi zagospodarowania odpadów nabyte w drodze wykonawstwa zastępczego jest prawnie uzasadnione, gdy usługi te są wykorzystywane do opodatkowanej działalności gospodarczej.

Działania podatnika, mimo formalnej poprawności, mogą zostać zakwestionowane jako nadużycie prawa, jeśli zmierzają do uzyskania nienależnych korzyści podatkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że brak wykazania konkretnych naruszeń prawnych przez skarżącego uniemożliwia podważenie decyzji organu, który działał zgodnie z zasadami swobodnej oceny dowodów i zgodnie z prawem.

Podstawa opodatkowania dla umowy leasingu finansowego ulega pomniejszeniu o wartość zwróconego przedmiotu leasingu, natomiast kwota uzyskana z tytułu odszkodowania od leasingobiorcy traktowana jest jako część zapłaty w rozumieniu ustawy o VAT.

Zwrot nadwyżki podatku od towarów i usług może być prawnie przedłużony, gdy dalsza weryfikacja zasadności zwrotu jest niezbędna dla ochrony interesu publicznego. Decyzja o przedłużeniu musi być wyczerpująco uzasadniona i nie może naruszać zasady neutralności podatku VAT.

Usługa Agenta Emisji świadczona w ramach umowy przez bank, obejmująca m.in. prowadzenie ewidencji papierów wartościowych, wymaga indywidualnej oceny w zakresie zwolnienia z VAT i nie jest bezprzedmiotowa na gruncie wydanej interpretacji ogólnej.

Zażalenie skarżącego na postanowienie sądu pierwszej instancji, które odmawia przywrócenia terminu na uzupełnienie braków formalnych skargi, zostało oddalone, gdyż skarżący nie udowodnił braku winy w uchybieniu terminowi procesowemu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że organ odwoławczy może wydać decyzję kasacyjną na podstawie art. 233 § 2 o.p., gdy postępowanie dowodowe przed organem pierwszej instancji nie jest wystarczające do prawidłowego rozstrzygnięcia, a uzupełnienie dowodów w trybie art. 229 o.p. jest niemożliwe.

Spłata wierzytelności hipotecznej z ceny sprzedaży odziedziczonej nieruchomości może być uznana za koszt jej odpłatnego zbycia, uwzględniając rzeczywisty dochód podatnika (art. 22 ust. 6d u.p.d.o.f.).

Spółka nieruchomościowa, prowadząca rachunkowość bez odpisów amortyzacyjnych, może zaliczać odpisy podatkowe do kosztów uzyskania przychodów, nie przekraczającą limitu z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p.; ograniczenie to stosuje się tylko w przypadku amortyzacji bilansowej.

Członkowie zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością mogą być uznani za odpowiedzialnych za zaległości podatkowe spółki, jeżeli została stwierdzona bezskuteczność egzekucji wobec spółki, a członkowie zarządu nie udowodnią braku winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość lub nie wskażą mienia umożliwiającego egzekucję tych zaległości.

Członek zarządu spółki kapitałowej ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, gdy spełniona jest przesłanka bezskuteczności egzekucji i nie wykaże przesłanek zwalniających z odpowiedzialności z art. 116 § 1 o.p., w szczególności, gdy nie złożył wniosku o upadłość mimo istnienia przesłanek.