W przypadku stwierdzenia fikcyjności transakcji i braku rzeczywistej działalności gospodarczej kontrahentów, podatnik nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany na fakturach, gdyż nie dokumentują one rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

Dochód uzyskany przez wspólnika spółki komandytowej z tytułu zmniejszenia jego udziału w zyskach spółki na rzecz innego wspólnika stanowi przychód z innych źródeł, a nie przychód z kapitałów pieniężnych, jako że nie doszło do odpłatnego zbycia całości praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej.

Podatnik nie wykazał przesłanek wymaganych do uznania pracy na statku za działalność w transporcie międzynarodowym, a decyzja administracyjna o rozliczeniu podatku dochodowego za 2019 r. była zgodna z prawem.

Nieprawidłowe było przyznanie prawa do odliczenia podatku VAT spółce X z faktur dokumentujących nabycie mieszanki cukrowej, gdyż rzeczywisty towar stanowił cukier. Organy podatkowe stosownie wypełniły zalecenia sądu, a sąd I instancji dokonał właściwej oceny ich działań zgodnie z prawem i stanem faktycznym.

Wyrok TSUE z dnia 16 października 2019 r. w sprawie C-189/18 nie stanowi wystarczającej przesłanki wznowienia postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 O.p., jeżeli nie wpływa istotnie na rozstrzygnięcie decyzji ostatecznej w systemie polskim.

Zwrot podatku VAT przedłużony w art. 87 ust. 2 ustawy o VAT nie rozciąga się na postępowanie przed organem odwoławczym. Odsetki za zwłokę według art. 87 ust. 7 ustawy o VAT należą się za okres od zakończenia weryfikacji zasadności zwrotu przez organ I instancji.

Brak spełnienia przez Skarżącego przesłanek do zastosowania art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej uzasadniał oddalenie skargi kasacyjnej dotyczącej ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy, z uwagi na niewykazanie eksploatacji statku w transporcie międzynarodowym.

W razie nieuprawdopodobnienia przesłanki eksploatacji przez przedsiębiorstwo singapurskie statków w transporcie międzynarodowym, brak podstaw do ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy oraz do zastosowania ulgi abolicyjnej wobec marynarza będącego rezydentem Polski.

Decyzji nieostatecznej można nadać rygor natychmiastowej wykonalności, gdy uprawdopodobnione jest prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania, a termin przedawnienia jest krótszy niż 3 miesiące. Decyzja Sądu pierwszej instancji mimo częściowych błędów w uzasadnieniu pozostaje zgodna z prawem.

Zwrot kosztów używania prywatnego samochodu i zakwaterowania dla pracowników stanowi przychód z pracy podlegający opodatkowaniu, a na płatniku ciąży obowiązek naliczania zaliczek na podatek dochodowy.

NSA potwierdził, że ograniczenie odpisów amortyzacyjnych w spółkach nieruchomościowych odnosi się wyłącznie do aktywów obciążających wynik finansowy zgodnie z ustawą o rachunkowości; przepisy nie znajdują zastosowania w przypadku aktywów bilansowanych jako nieruchomości inwestycyjne.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną dotyczącą odmowy ograniczenia poboru zaliczek na PIT, uznając, że skarga nie zawierała usprawiedliwionych podstaw, w tym niedostatecznego uprawdopodobnienia przesłanki eksploatacji statku w transporcie międzynarodowym.

Wszczęcie postępowania karno-skarbowego jedynie w celu zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego stanowi jego nadużycie i jest niemające podstaw prawnych. W takiej sytuacji termin przedawnienia nie ulega zawieszeniu, a zobowiązanie podatkowe ulega przedawnieniu.

Podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia VAT wykazanego w fakturach, które nie dokumentują rzeczywistych transakcji, a służą jedynie pozorowaniu legalnego obrotu, jeżeli nie działał w dobrej wierze.

Podatnik nie spełnił przesłanek do skorzystania z ulgi abolicyjnej, gdyż statek, na którym pracował, nie jest eksploatowany w transporcie międzynarodowym. Decyzja organu podatkowego została prawidłowo uznana przez NSA, który potwierdził, iż prowadzono rzetelne postępowanie administracyjne zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Wyrok TSUE z dnia 16 października 2019 r. (C-189/18) nie stanowi przesłanki do wznowienia postępowania podatkowego w polskim porządku prawnym, gdyż jego istotne zasady nie znajdują zastosowania w różnym stanie prawnym i faktycznym innych systemów prawnych, w tym polskim.

Skarga kasacyjna organu podatkowego dotycząca zastosowania procedury VAT-marża przy sprzedaży samochodów została oddalona z powodu braku dostatecznych dowodów na niewłaściwość zakwestionowanych transakcji. Sąd potwierdził konieczność rzetelnej oceny dowodów przez organy podatkowe.

Oddalenie skargi kasacyjnej W. sp. z o.o. oraz uznanie skuteczności doręczeń na pełnomocnika jako prawidłowych, pomimo zastrzeżeń co do umocowania, nie skutkuje stwierdzeniem nieważności decyzji podatkowej.

Zgodnie z art. 81b § 1 O.p., prawo do skorygowania deklaracji ulega zawieszeniu w czasie trwania postępowania podatkowego w zakresie nim objętym, uniemożliwiając tym sposobem uznanie złożonych przez spółkę korekt za skuteczne.

Skarga kasacyjna dotycząca wznowienia postępowania podatkowego z powodu zarzutu fałszywości dowodów została oddalona z uwagi na brak oczywistości sfałszowania, co wyklucza zastosowanie art. 240 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną spółki, podtrzymując wyrok WSA i decyzję organu podatkowego o odmowie uchylenia decyzji ostatecznej. Spółka nie wykazała oczywistego fałszerstwa faktur VAT jako przesłanki wznowienia postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną A.S., odrzucił zarzuty dotyczące instrumentalnego wszczęcia postępowania karno-skarbowego oraz naruszenia prawa w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. Skarga kasacyjna nie wykazała zasadności rozstrzygnięcia skargi przez sąd pierwszej instancji, a odrzucenie skargi kasacyjnej było usprawiedliwione.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddala skargę kasacyjną organu podatkowego, potwierdzając możliwość stosowania przez jednostki samorządu terytorialnego własnych metod określania proporcji podatku, o ile te metody obiektywnie odzwierciedlają zakres działalności gospodarczej podmiotu.

Wznowienie postępowania podatkowego nie jest zasadne, gdy brak prawomocnego stwierdzenia fałszywości dowodów przez sąd karny, a jedynie okoliczności budzące wątpliwości, które nie są oczywistym fałszerstwem.