W kontekście delegowania pracowników w ramach świadczenia usług na terenie innego państwa członkowskiego UE koszty zakwaterowania ponoszone przez pracodawcę nie stanowią nieodpłatnych świadczeń podlegających opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz są obowiązkiem pracodawcy wynikającym z przepisów unijnych dotyczących warunków zatrudnienia pracowników delegowanych

Z art. 262 § 1 i 1a wynika, że karę porządkową można nałożyć jedynie na osobę fizyczną, zaś normy z art. 155 i art. 159 § 1 pkt 2 pozostają spójne z regulacjami zawartymi w art. 262 § 1 i 1a i potwierdzają prawidłowość odkodowania przepisów dotyczących kar porządkowych.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może ponosić solidarną odpowiedzialność za zaległości spółki z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, jeśli w okresie pełnienia przez niego funkcji powstały te zaległości, a wniosek o ogłoszenie upadłości nie został złożony we właściwym czasie, co skutkowało bezskutecznością egzekucji z majątku spółki. Teza od

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za zasadnicze znaczenie faktów faktycznych dotyczących sprawowania funkcji w organach spółki przy ocenie odpowiedzialności podatkowej członków zarządu, podkreślając, że nie tylko formalne piastowanie stanowiska, ale również faktyczne wykonywanie obowiązków z tym związanych, determinują taką odpowiedzialność zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji Podatkowej.

Odrzucenie skargi kasacyjnej z powodu braku naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania wskazuje na prawidłowe zastosowanie zasad prawa podatkowego, które dopuszczają ograniczony obowiązek organów podatkowych w zakresie czynności dowodowych do momentu uzyskania pewności co do stanu faktycznego sprawy oraz prawidłowość oceny zgromadzonego materiału dowodowego w kontekście zasad legalizmu,

Członkowi zarządu powinien być znany na bieżąco stan finansów spółki, sposób jej funkcjonowania, czy charakter zawieranych transakcji. Ponosi on odpowiedzialność za powstałe z mocy prawa zobowiązania, które mogą zostać ujawnione w później wydanych decyzjach. W razie stwierdzenia w postępowaniu podatkowym zakończonym decyzją ostateczną nierzetelności rozliczeń podatkowych członek zarządu nie może powoływać

sąd pierwszej instancji rozpatrując skargę na interpretację indywidualną niezgodną z prawem unijnym, powinien zastosować takie środki prawne, aby przy ponownym rozpatrywaniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej na rzecz Gminy, organ mógł zastosować wykładnię prawa Unii Europejskiej, przedstawioną w wyroku TSUE, oceniając zgodnie z tą wykładnią całość stanowiska Gminy, odnoszącego się do tego