Podatnik, który powinien był wiedzieć o uczestnictwie w łańcuchu transakcji związanych z oszustwem podatkowym, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z takich transakcji. Brak dochowania należytej staranności uzasadnia pozbawienie tego prawa oraz nałożenie dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Wypłata zaliczek na poczet zysku przez spółkę komandytową nie rodzi obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego przez płatnika, o ile wysokość podatku należnego od dochodu spółki nie jest jeszcze znana.

Podstawą zabezpieczenia zobowiązań podatkowych na majątku podatnika jest uzasadniona obawa ich niewykonania, wynikająca z posługiwania się nierzetelnymi fakturami VAT oraz niestabilności finansowej przedsiębiorstwa.

Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego afirmowała, iż instytucja zawieszenia biegu terminu przedawnienia nie może być nadużywana poprzez instrumentalne wszczynanie postępowań karno-skarbowych. W sytuacji wątpliwej, ciężar dowodu spoczywa na organie podatkowym. Decyzje podatkowe niepoparte rzetelną argumentacją w tej mierze muszą zostać uchylone.

Postępowanie karnoskarbowe wszczęte instrumentalnie, w warunkach przedawnienia karalności czynu, nie uzasadnia zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 70 § 6 pkt 1 O.p.). Decyzja utrzymująca takie zobowiązanie jest nieważna.

Nabycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego w celu jej zużycia do produkcji energii i ciepła w skojarzeniu nie jest zwolnione z podatku akcyzowego zgodnie z art. 30 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym. Zwolnienie odnosi się wyłącznie do zużycia energii na własne potrzeby produkcyjne.

NSA podtrzymuje, że wyrok TSUE C-189/18 nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania podatkowego. Brak przesłanek z art. 240 § 1 pkt 11 o.p. uniemożliwia uchylenie decyzji ostatecznej.

Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął, iż skarga Spółki na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego W. była niedopuszczalna jako nieleżąca w zakresie właściwości sądu administracyjnego, uchylając wcześniejsze orzeczenie sądu I instancji i odrzucając skargę.

Przepisy art. 116 i 116a Ordynacji podatkowej nie mogą być stosowane do członków zarządu zagranicznych spółek bez oddziału w Polsce, gdyż nie mają charakteru nadrzędnych przepisów wymuszających w rozumieniu art. 8 ust. 1 p.p.m.

Zażalenie na postanowienie DIAS o odmowie wstrzymania decyzji ostatecznej, w przypadku gdy organem decyzyjnym jest Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, jest niedopuszczalne, mimo błędnego pouczenia. Prawa procesowe nie ulegają naruszeniu, gdy strona otrzymała adekwatne informacje o dozwolonych środkach zaskarżenia.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, podtrzymując stanowisko WSA, że ustalenie zastosowania Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania jest kluczowe dla oceny obowiązku podatkowego dochodów marynarskich w Norwegii i ewentualnego wykorzystania ulgi abolicyjnej.

Podatnik, który nie dochował należytej staranności w weryfikacji kontrahenta, nie może korzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, gdy transakcje służyły wyłudzeniu VAT.

W przypadku niewprowadzenia wyrobów akcyzowych do składu podatkowego mimo rozpoczęcia procedury zawieszenia poboru akcyzy, podatnikiem akcyzy jest podmiot prowadzący skład, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 4a ustawy o podatku akcyzowym.

W przypadku rozbieżności w wersji językowej umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania, wiążąca jest wersja w języku angielskim. Polski płatnik jest zobowiązany do stosowania się do postanowień tej wersji przy realizacji umownych zwolnień podatkowych.

Podatnikowi, który nie dokonał należytej weryfikacji kontrahentów i był lub powinien być świadomy uczestnictwa w transakcjach fikcyjnych, nie przysługuje prawo do odliczenia VAT. Udział w transakcjach z nierzetelnymi kontrahentami skutkuje utratą prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zasady prounijnej wykładni art. 86 ust. 10b pkt 3 oraz ust. 10i u.p.t.u. wykluczają narzucenie ograniczeń formalnych w uznawaniu prawa do odliczenia VAT, w szczególności w odniesieniu do mechanizmu odwrotnego obciążenia, bez uwzględnienia istotnych okoliczności i dobrej wiary podatnika.

Nieprawidłowe rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym oraz nieprzyjęcie kluczowych pism procesowych przez sąd stanowi naruszenie zasady jawności i rzetelnego procesu, co prowadzi do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Brak podstaw do wydania decyzji kasacyjnej przez Dyrektora IAS w przedmiocie uchylenia decyzji Naczelnika US i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia, gdyż istniejące dowody były wystarczające do merytorycznego rozstrzygnięcia co do prawa do odliczenia podatku VAT.

Zaliczki wypłacane komplementariuszowi w trakcie roku podatkowego nie stanowią przychodu z tytułu udziału w zyskach osób prawnych i nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym do momentu uzyskania definitywnego przychodu na koniec roku, zgodnie z art. 30a u.p.d.o.f.

Podatnik będący rezydentem podatkowym Polski, otrzymujący emeryturę z Austrii, podlega polskiemu obowiązkowi podatkowemu. Rozporządzenie nr 883/2004 nie decyduje o zwolnieniach podatkowych. Opodatkowanie nie obniża wysokości samej emerytury, lecz wpływa na kwotę świadczenia netto.

NSA oddalił skargę kasacyjną, uznając, że organy podatkowe i WSA prawidłowo oceniły nierzetelność faktur, co skutkowało brakiem podstaw do uznania kosztów uzyskania przychodów. Przerwanie przedawnienia zobowiązania podatkowego jednemu z małżonków jest skuteczne dla obu małżonków opodatkowanych wspólnie.

W okresie od dnia 1.01.2021 r. do dnia 31.12.2021 r. spółka jawna powstała w trakcie roku obrotowego z przekształcenia innej spółki była uprawniona - z zastosowaniem analogia legis - do złożenia informacji, o której stanowi art. 1 ust. 3 pkt 1a lit. a ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800) w terminie, o którym mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1a lit.

Odszkodowania ustalone w drodze ugody sądowej za niezgodne z prawem wypowiedzenie warunków pracy i płacy nie są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych, jeśli wysokość tego odszkodowania nie wynika wprost z przepisów prawa.

W przypadku budynków mieszkalnych wynajmowanych na cele mieszkaniowe, które nie są faktycznie zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, nie należy stosować podwyższonych stawek podatku od nieruchomości. Właściwe stawki zależą od faktycznego wykorzystania na cele mieszkaniowe.