Skarga kasacyjna, która nie wykazuje istotnego naruszenia przepisów postępowania mającego wpływ na wynik sprawy, nie spełnia wymagań formalnych i podlega oddaleniu. Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi wymaga precyzyjnego sformułowania zarzutów i ich uzasadnienia.

Sąd administracyjny nie może dokonywać merytorycznej oceny przesłanek wszczęcia postępowania karnego skarbowego na potrzeby zawieszenia biegu przedawnienia podatkowego.

Przychody uzyskiwane z dzierżawy znaków towarowych, będących składnikami majątku prywatnego, powinny być kwalifikowane jako przychody z dzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.) i mogą podlegać opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Naczelny Sąd Administracyjny, dokonując kontroli zaskarżonej decyzji WSA w Łodzi, uznał za przekroczenie kompetencji sądów administracyjnych ocenę umyślności czynu w kontekście wszczęcia postępowania karnego, dopuszczając zarzuty kasacji co do ograniczenia kontroli do formalnych przesłanek zawieszenia przedawnienia podatkowego.

NSA orzekł, że zryczałtowany podatek dochodowy zapłacony w kontekście art. 19-21 ustawy nowelizującej może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., jeśli ten podatek nie odpowiada konstrukcji podatku określonego w u.p.d.o.p.

Termin przedawnienia zobowiązania podatkowego może być zawieszony na skutek wszczęcia postępowania karnego skarbowego. Wznowienie terminu następuje po jego prawomocnym zakończeniu. Wniosek złożony po upływie wznowionego terminu jest nieskuteczny.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje skargę kasacyjną za niezasadną, przyjmując, że nie doszło do przedawnienia zobowiązań podatkowych skarżącego w związku z prawidłowym zawieszeniem terminu przedawnienia i potwierdza zasadność opodatkowania działalności skarżącego podatkiem VAT za lata 2007.

Dodatkowe zobowiązanie podatkowe, określone w art. 112c ustawy o VAT, nie może być przedmiotem decyzji o zabezpieczeniu zobowiązania na mocy art. 33 Ordynacji podatkowej, jako że zobowiązania te posiadają charakter sankcji administracyjnych.

W przypadku braku dostatecznego wyjaśnienia stanu faktycznego, odmowa uznania kosztów uzyskania przychodu jest nieuzasadniona; organy podatkowe winny uzupełnić materiał dowodowy, zwłaszcza w zakresie weryfikacji zasad obcego prawa.

Czynności sprzedaży działek przez skarżącego, w rozpoznanej sprawie, nie mają charakteru działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mieszczą się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Sąd uchylił wyrok sądu pierwszej instancji z powodu błędów proceduralnych, nakazując ponowne zbadanie sprawy pod kątem faktycznego charakteru transakcji i zgodności z zasadami dokumentacji podatkowej VAT, uwzględniając wytyczne dotyczące kwalifikacji czynności prawnych jako pozornych.

Zwrot części zapłaconej akcyzy z tytułu energii elektrycznej wykorzystanej przez zakład energochłonny realizowany jest według obowiązującej w roku korzystania z energii stawki akcyzy (5 zł/MWh w 2019 r.), czego potwierdzeniem jest decyzja Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalająca skargę kasacyjną spółki zakładającej zastosowanie wcześniejszych, wyższych stawek podatku.

Zobowiązanie podatkowe nie uległo zawieszeniu z uwagi na brak dowodów, że wszczęte postępowanie karne skarbowe dotyczyło podejrzenia przestępstw związanego z niewykonaniem zobowiązań podatkowych. Skarga kasacyjna oddalona.

Zaliczki na poczet udziału w zysku spółki komandytowej nie podlegają zryczałtowanemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w momencie ich wypłaty w trakcie roku podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził obowiązek J.P. jako pracodawcy do wpłat na PFRON za zależne jednostki, uznając skargę kasacyjną za niezasadną. Sąd stwierdził, że organy dokonujące wcześniejszych ustaleń uczyniły to prawidłowo, uzasadniając decyzje zgodnie z właściwymi przepisami prawa.

Podmiot wnioskujący o zwrot akcyzy z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej samochodu musi wykazać, że dostawa była realizowana w jego imieniu. Brak dowodów na organizację transportu i pokrycie jego kosztów uniemożliwia uznanie dostawy za realizowaną przez podmiot składający wniosek.

Osoba, która uiściła opłatę skarbową za inną osobę, nie jest uprawniona do żądania jej zwrotu, jeżeli nie jest podatnikiem ani nie posiada interesu prawnego uzasadniającego udział w postępowaniu podatkowym, ponieważ obowiązki podatkowe mają charakter osobisty.

Dla celów opodatkowania VAT, posiadanie przez podmiot zagraniczny stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce wymaga nie tylko istnienia zasobów personalnych i technicznych, lecz również ich funkcjonowania jako samodzielna struktura obsługująca usługi zgodnie z potrzebami tego podmiotu.

Skarżąca spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego i zastosowania zerowej stawki VAT, gdyż nie dochowała należytej staranności w ocenie gospodarczego charakteru transakcji, co umieściło ją w kręgu uczestników karuzeli podatkowej.

Praktyka organów podatkowych w zakresie stosowania stawek VAT powinna być jednolita i zgodna z zasadą zaufania do organów, a niedoskonałość wykładni nie może skutkować negatywnymi konsekwencjami dla podatników stosujących się do uznanych praktyk.

Decyzji nieostatecznej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, gdy termin do przedawnienia zobowiązania jest krótszy niż trzy miesiące, jeśli organ podatkowy uprawdopodobni niewykonanie zobowiązania bez konieczności dokładnej analizy majątkowej podatnika.

Dyspozycja art. 15zzzzzn2 ustawy o COVID-19 obejmuje również materialne terminy prawa podatkowego, wymagając, by w przypadku uchybień terminu przeprowadzać postępowanie nawrotne z tytułu przywrócenia terminu, zgodnie z zasadą wykładni pro podatnik (in dubio pro tributario).

Przelew środków pieniężnych darowizny bezpośrednio na rachunek wierzyciela obdarowanego, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 2 u.p.s.d., spełnia wymóg formalny dla zastosowania podatkowego zwolnienia z tytułu nabycia w drodze darowizny, jeśli jest dokonany na rzecz obdarowanego.

W przypadku bezskuteczności egzekucji z majątku spółki oraz pełnienia funkcji członka zarządu w czasie powstania zaległości, możliwe jest orzeczenie solidarnie odpowiedzialności członka zarządu za te zaległości podatkowe, przy braku udowodnienia przesłanek egzoneracyjnych.