Brak odpowiedniego uzasadnienia decyzji o zawieszeniu biegu przedawnienia, poprzez wszczęcie postępowania karnoskarbowego, uzasadnia jej uchylenie; decyzja musi wykazać brak instrumentalnego zastosowania art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji Podatkowej.

Podatkowi VAT z tytułu nabycia opodatkowanych usług obcych, refakturowanych na klientów z pełnym VAT, przysługuje bankowi pełne odliczenie podatku naliczonego, gdyż usługi te pozostają w bezpośrednim i ścisłym związku z czynnościami opodatkowanymi.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, należy jednoznacznie ustalić, czy skarżąca miała świadomość uczestniczenia w oszustwie podatkowym oraz zważyć okoliczności wynikające z wyroków karnych, wpływające na ocenę rzeczywistego charakteru transakcji.

Decyzji nieostatecznej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, gdy organ podatkowy ustali brak majątku umożliwiającego zabezpieczenie spłaty zaległości, oraz uprawdopodobni niewykonanie zobowiązania.

Nabywca przedsiębiorstwa upadłego, jako wolny od obciążeń, nie może być uznany za następcę prawnego w zakresie zobowiązań podatkowych upadłego, co wyklucza możliwość wznowienia postępowania podatkowego przez tego nabywcę.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza nieważność postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym z uwagi na naruszenie prawa do obrony skarżącego poprzez rozpoznanie skargi w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym, mimo żądania rozprawy, co skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Nabywca przedsiębiorstwa w postępowaniu upadłościowym nie nabywa zobowiązań podatkowych upadłego i nie posiada legitymacji do wznowienia postępowania podatkowego dotyczącego tych zobowiązań. W przypadku braku podstaw prawnych skarga kasacyjna podlega oddaleniu.

Dopuszczalne jest stosowanie przez jednostkę samorządu terytorialnego własnej metody obliczania prewspółczynnika VAT, o ile metoda ta jest najbardziej reprezentatywna specyfice jej działalności, zgodnie z art. 86 ust. 2h u.p.t.u.

Decyzja organu podatkowego naruszająca art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej przez brak wyznaczenia Stronie terminu na wypowiedzenie się w sprawie materiału dowodowego i nieprzeprowadzenie dowodów może być uchylona, jeżeli naruszenie to miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Skarga kasacyjna wniesiona przez Agencję [...] sp. z o.o. nie została uwzględniona, gdyż transakcje związane z outsourcingiem były pozorne i miały na celu korzyści podatkowe. Zawieranie umów z fikcyjnymi podmiotami przy nadużyciu VAT stanowiło naruszenie prawa podatkowego oraz nie dawało podstaw do odliczenia podatku VAT.

NSA uchyla wyrok WSA z powodu braków w uzasadnieniu wykluczających kontrolę instancyjną. Sprawa dotycząca opodatkowania zaliczek za transakcje nieruchomościowe oraz prawa do odliczeń VAT z tytułu leasingu zostaje przekazana do ponownego rozpoznania.

Wszczęcie postępowania karnego skarbowego w sprawie podatku od towarów i usług nie było instrumentalne i uzasadniało zawieszenie biegu terminu przedawnienia. Wojewódzki Sąd Administracyjny błędnie stwierdził nadużycie prawa w zakresie wszczęcia postępowania karnego skarbowego.

Organ podatkowy, dysponując materiałem dowodowym, wskazującym na niemożność odliczenia VAT, powinien wydać decyzję wymiarową zamiast przedłużać termin zwrotu nadwyżki podatku. Nieuzasadnione przedłużenie terminu jest niedopuszczalne, co potwierdza zasada przekonywania i zaufania w prawie podatkowym.

Ograniczenie poboru zaliczek na podatek dochodowy na podstawie art. 27g u.p.d.o.f. wymaga wykazania zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania; brak dowodów tego typu uniemożliwia uzyskanie ulgi abolicyjnej.

W sprawie o sygn. akt I SA/Gd 1677/21, Sąd uznał, że nieprzedstawienie dowodów na faktyczną eksploatację statków w transporcie międzynarodowym wyklucza możliwość zastosowania ulgi abolicyjnej i uzasadnia pobór zaliczek na podatek dochodowy.

Nie istnieją podstawy prawne do dokonania korekty faktury nr X z 31 października 2015 r., gdy transakcja zmierzała do obejścia przepisów podatkowych i uzyskania korzyści podatkowej sprzecznej z normami prawa podatkowego wyrażonymi w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Skarga kasacyjna dotycząca ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy została oddalona z uwagi na brak podstaw prawnych do jej uwzględnienia oraz prawidłową interpretację prawa przez organy podatkowe zgodnie z art. 22 § 2a o.p.

Skarga kasacyjna organu podatkowego w sprawie przedłużenia terminu zwrotu VAT została oddalona. Brak wystarczającego uzasadnienia decyzji przedłużającej termin zwrotu, przy istnieniu dowodów wskazujących na niemożność odliczenia VAT, uznano za niezgodne z przepisami.

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż skarżący nie wykazał naruszenia prawa w sposób mogący mieć wpływ na wynik sprawy. Organy podatkowe słusznie zakwestionowały odliczenie podatku naliczonego, ponieważ faktury VAT nie dokumentowały rzeczywistych transakcji.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego, mające na celu wyłącznie zawieszenie biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych, nie znalazło potwierdzenia w niniejszej sprawie. Organ działał w oparciu o uzasadnione przesłanki, a jego aktywność dowodziła rzeczywistego zamiaru realizacji celów postępowania.

Wypłacane komplementariuszowi zaliczki na poczet zysków w trakcie roku podatkowego nie wymagają poboru zryczałtowanego podatku; obowiązek ten powstaje dopiero po zakończeniu roku podatkowego, zgodnie z zasadami określonymi w art. 30a ust. 6a-6e u.p.d.o.f.

Niepełne uzasadnienie prawne interpretacji indywidualnej narusza zasady postępowania administracyjnego oraz nie zapewnia właściwego zastosowania przepisów, co skutkuje uchyleniem interpretacji przez sąd administracyjny.

NSA wskazał na konieczność pełnej i wszechstronnej oceny materiału dowodowego przez WSA, uwzględnienia wszystkich dowodów oraz wskazania konieczności zbadania dobrej wiary i zachowania należytej staranności przez podatnika w kontekście transakcji z kontrowersyjnymi kontrahentami.

Organ wydający interpretację indywidualną musi przedstawić pełne i szczegółowe uzasadnienie swego stanowiska, uwzględniając wszystkie aspekty stanu faktycznego oraz przepisy prawa, a także odnosić się do kontrargumentów wnioskodawcy.