Naczelny Sąd Administracyjny uznaje zapisy ewidencji gruntów za decydujące dla opodatkowania podatkiem od nieruchomości i potwierdza brak naruszenia zasady zaufania obywatela do państwa w przedmiocie klasyfikacji gruntów.

Opłaty za przyłączenie do sieci nie stanowią kosztów wytworzenia środka trwałego, lecz są związane z jego użytkowaniem, co wyklucza ich zaliczenie do wartości początkowej obiektu wytworzonego (zgodnie z art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p.).

W świetle art. 239b § 3 Ordynacji podatkowej, właściwym organem do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji jest Naczelnik Urzędu Skarbowego, nie zaś Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego, ze względu na jego kompetencje w zakresie egzekucji i zabezpieczenia administracyjnego.

W przypadku postępowania w zakresie ograniczenia poboru zaliczek skarżący musi skutecznie wykazać przesłanki z art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej. Brak wykazania bezpośredniego naruszenia przez organ tego przepisu skutkuje niezasadnością skargi kasacyjnej.

Koszty opłat przyłączeniowych nie są uznawane za część kosztów wytworzenia środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p., lecz za wydatki związane z użytkowaniem środka trwałego.

Koszty opłat przyłączeniowych związane z budową obiektu, jako koszt użytkowania środka trwałego, nie mogą być zaliczone do jego wartości początkowej na podstawie art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p., nie mają bowiem charakteru kosztu wytworzenia środka trwałego.

Decyzja o zabezpieczeniu zobowiązania podatkowego wymaga wszechstronnej analizy obawy niewykonania zobowiązania. Wadliwość doręczenia wezwań nie może być decydująca, lecz musi być uwzględniona wraz z innymi dowodami w sprawie.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdza legalność opodatkowania nieruchomości na podstawie jej klasyfikacji w ewidencji gruntów, odrzucając skargę kasacyjną zarzucającą naruszenie zasady zaufania obywatela do państwa prawa.

Decyzja kasacyjna wydana w trybie art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej nie kształtuje praw i obowiązków strony oraz zasadniczo ocenia poprawność postępowania dowodowego, wskazując, jakie okoliczności faktyczne należy wyjaśnić ponownie.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że bezprzedmiotowość wniosku o interpretację indywidualną jest właściwa, gdy stan faktyczny odpowiada już rozstrzygniętej interpretacji ogólnej. Prowadzenie rachunków papierów wartościowych stanowi usługę przechowywania instrumentów finansowych nieobjętą zwolnieniem z podatku VAT.

W przypadku wniosku o wydanie wiążącej informacji stawkowej dla kompleksowych usług, organ podatkowy nie może odmówić wszczęcia postępowania, uznając wniosek za wieloprzedmiotowy, bez wnikliwego postępowania wyjaśniającego wymagającego złożonego procesu wykładni prawa.

Koszty opłat przyłączeniowych związanych z rozbudową infrastruktury przesyłowej przedsiębiorstwa energetycznego nie stanowią kosztów wytworzenia środka trwałego (budynku) w rozumieniu art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Sprzedaż niezabudowanej działki gruntu przez skarżącego, mimo wcześniejszego podziału i zawarcia umowy przedwstępnej z przedsiębiorcą, nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT.

W przypadku uczestnictwa w oszustwie podatkowym "karuzelowym" podatnik, świadomy charakteru transakcji jako pozornych, nie ma prawa do odliczenia podatku VAT, a transakcje pozostają poza systemem VAT. Decyzje organów o odmowie odliczenia i korekty zobowiązań podatkowych są uzasadnione. Odwołanie oddalone.

Uprawnienie do ulgi abolicyjnej, wynikające z art. 27g u.p.d.o.f., przysługuje tylko w przypadku pracy na statku eksploatowanym w transporcie międzynarodowym. Przewóz osób i towarów przez statki specjalistyczne, niesłużące transportowi morskiemu, nie kwalifikuje się jako "transport międzynarodowy".

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że spełnione są przesłanki do wydania interpretacji indywidualnej na rzecz skarżącej spółki i jej wspólników. Uznano, że wspólny wniosek o interpretację, dotyczący przyszłych zdarzeń podmiotowo-majątkowych, należy uznać za wystarczający do wszczęcia postępowania.

Uchwała Rady Miasta zgodna z prawem wprowadza przedmiotowe zwolnienie od podatku, spełniając wymogi art. 7 ust. 3 u.p.o.l.; brak podstaw do naruszenia konstytucyjnych zasad równości i wyłączności ustawowej przy nakładaniu podatków.

Nabycie nieruchomości z założeniem przeznaczenia jej na cele inne niż mieszkaniowe nie uprawnia do skorzystania z ulgi podatkowej, o jakiej mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f., chyba że wykazane zostanie, iż pierwotnym celem zakupu była realizacja własnych potrzeb mieszkaniowych.

Uchwała Rady Miasta P. z 8 kwietnia 2014 r. wprowadzająca zwolnienia z podatku od nieruchomości posiada charakter wyłącznie przedmiotowy, zgodny z art. 7 ust. 3 u.p.o.l., i tym samym nie narusza norm konstytucyjnych ani zasady rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika.

Odmowa wydania zaświadczenia o zwolnieniu z podatku od spadków i darowizn przez organ podatkowy była prawidłowa z uwagi na niedochowanie terminu zgłoszenia nabycia spadku przez stronę, a zaświadczenie jest aktem wiedzy organu niewpływającym na prawa podatnika.

Brak kompleksowej analizy materiału dowodowego i nieuwzględnienie wszystkich zarzutów skargi kasacyjnej przez WSA stanowiło podstawę do uchylenia wyroku i nakazu ponownego rozpoznania sprawy przez ten sąd.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że naruszenie wymogów formalnych oraz zaniżenie wartości transakcji ujętych w rejestrach VAT stanowiło podstawę do utrzymania w mocy decyzji organów podatkowych, co wykluczało rozliczenie sprzedaży w procedurze VAT marża.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że forma uczestnictwa w łańcuchu oszustw karuzelowych wyklucza zastosowanie zasady neutralności VAT i prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które nie odwzorowały rzeczywistych transakcji gospodarczych. Oddalono skargę kasacyjną potwierdzając prawidłowość decyzji organu podatkowego.

NSA potwierdził, że skarga kasacyjna skierowana przez M. N. i G. N. jest niezasadna, podtrzymując tym samym decyzję o solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe. Sąd nie znalazł podstaw do uchylenia decyzji organu podatkowego ani stwierdzenia niezasadności wyroku WSA.