Członek zarządu spółki z o.o. ponosi odpowiedzialność za jej zaległości podatkowe, jeżeli nie wykaże, że we właściwym czasie złożył wniosek o ogłoszenie upadłości albo że zaniechanie to nastąpiło bez jego winy.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że brak jest podstaw do wznowienia postępowania podatkowego i uchylenia decyzji ostatecznych na podstawie wypowiedzi TSUE, gdyż powołane orzeczenia nie miały charakteru precedensowego i nie wpłynęły istotnie na rozstrzygnięcie.

Wyrok TSUE z dnia 16 października 2019 r. w sprawie C-189/18 nie stanowił podstawy do wznowienia postępowania podatkowego, ani uchylenia decyzji ostatecznej, ponieważ nie doszło do naruszenia przepisów proceduralnych mogących mieć wpływ na wynik sprawy.

Z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług można skorzystać wyłącznie w odniesieniu do faktur dokumentujących rzeczywisty obrót gospodarczy, w którym między faktyczną transakcją a jej opisem na fakturze istnieje pełna zgodność podmiotowa i przedmiotowa.

Przedłużenie blokady rachunków bankowych na podstawie art. 119zw § 1 O.p. jest uzasadnione, gdy organ wykazuje uzasadnioną obawę niewykonania zobowiązań podatkowych, nawet jeśli ich kwota nie została ostatecznie ustalona. Decyzje organów skarbowych mogą opierać się na analizach wskazujących na możliwe oszustwa podatkowe.

Skarga kasacyjna wniesiona przez G. sp. z o.o. sp.k. jest niezasadna, a ocena faktów i kwalifikacja prawna wyrobów akcyzowych przez organy podatkowe została przeprowadzona prawidłowo.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał konieczność ustalenia rzeczywistego stanu faktycznego wświetle obiektywnych dowodów w kontekście podejrzenia nadużycia prawa w przypadku wniosku o zwrot podatku VAT przez C. sp. z o.o., uchylając zaskarżony wyrok i decyzję organu podatkowego.

Osoba pełniąca funkcję prezesa spółki nie posiada legitymacji do żądania wznowienia postępowania podatkowego dotyczącego tej spółki, jeżeli nie była stroną tego postępowania, a zaskarżona decyzja zakończyła się ostatecznie.

Były członek zarządu spółki nie posiada legitymacji do żądania wznowienia postępowania podatkowego wobec spółki, gdyż decyzje te nie dotyczą bezpośrednio jego praw lub obowiązków i nie mogą stanowić podstawy do przyznania statusu strony w postępowaniu wznowieniowym.

Nieruchomości mogą zostać uznane za związane z działalnością gospodarczą na podstawie posiadania przez przedsiębiorcę oraz spełniających dodatkowe przesłanki, co uzasadnia nałożenie podwyższonego podatku od nieruchomości. (Art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.)

Dotacje celowe otrzymywane przez Gminę na organizację publicznego transportu zbiorowego, wynikające z porozumienia międzygminnego, nie mają bezpośredniego wpływu na cenę usług przewozowych i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że organy podatkowe i sąd niższej instancji dopuściły się błędów proceduralnych, wybiórczo oceniając dowody, co skutkowało uchyleniem decyzji oraz wyroku. Rozstrzygnięcie miało na celu zapewnienie rzetelnej oceny wszystkich zgromadzonych materiałów dowodowych w kontekście uznania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów.

Zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. wymaga, aby wydatek ten był rzeczywiście poniesiony i pozostawał w związku przyczynowym z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła. Faktura, która nie dokumentuje rzeczywistego zdarzenia gospodarczego, nie może stanowić podstawy do ujęcia wydatku w kosztach podatkowych.

NSA uchyla wcześniejsze decyzje, uznając, że dowody nie potwierdzają fikcyjności transakcji. Uznaje brak prawidłowej oceny i nieuwzględnienie dostępnych dowodów za naruszenie zasad postępowania, co skutkuje przyznaniem podatniczce prawa do odliczenia podatku VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prawidłowo organy podatkowe przyjęły datę 24 sierpnia 2020 r. jako datę zapoznania się strony z treścią decyzji. Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie z uwagi na niedochowanie ustawowych terminów przez stronę.

Dofinansowanie z Unii Europejskiej otrzymywane przez gminę na realizację projektu fotowoltaicznego nie wchodzi w skład podstawy opodatkowania VAT, jeśli projekt nie jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej gminy, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Wyrok TSUE nie ma istotnego wpływu na decyzje w postępowaniach podatkowych opartych o Ordynację Podatkową. Przepisy krajowe nie determinują automatycznego zastosowania ustaleń z innych spraw, co chroni autonomię decyzji administracyjnych i stabilność systemu podatkowego.

Obowiązek podatkowy z tytułu VAT nie powstaje, gdy faktury nie dokumentują rzeczywistych dostaw towarów, a podatnik świadomie uczestniczy w oszustwie podatkowym. Organ podatkowy ma prawo odmówić prawa do odliczenia podatku naliczonego z takich faktur.

Zobowiązania podatkowe G.Z. nie uległy przedawnieniu, a odmowa prawa do odliczenia podatku VAT z nierzetelnych faktur jest zgodna z prawem. Procedury karne miały charakter procesowy, a zobowiązanie podatkowe jest skutecznie egzekwowane.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego nie miało miejsca, gdyż było efektem zebranych dowodów uzasadniających podejrzenie oszustwa podatkowego. Skarżącej nie przysługuje prawo do odliczenia VAT w związku z fikcyjnymi transakcjami.

Postanowienie o wszczęciu dochodzenia karnego skarbowego ws. przestępstw podatkowych nie miało instrumentalnego charakteru, a decyzja o odmowie prawa do odliczenia VAT z fikcyjnych faktur I. Sp. z o.o. pozostaje zgodna z prawem.

Skarga kasacyjna dotycząca przedawnienia zobowiązań podatkowych za II kwartał 2013 r. w podatku VAT nie zasługiwała na uwzględnienie, z uwagi na brak instrumentalnego charakteru wszczęcia postępowania karnego skarbowego.

Dysponowanie fakturą VAT samo w sobie nie uprawnia do odliczenia podatku, jeśli nie towarzyszy mu rzeczywista dostawa. Faktury niezwiązane z prawdziwymi transakcjami gospodarczej nie dają podstaw do obniżenia podatku należnego.

Odliczenie podatku VAT nie przysługuje w sytuacji, gdy faktury zakupowe mają charakter fikcyjny i są częścią oszustwa podatkowego typu karuzela VAT. Świadomość uczestnika o nielegalnym charakterze transakcji wyklucza jego dobrą wiarę.