Postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie o przedłużeniu blokady rachunków bankowych, zatwierdzone przez sądy niższej instancji, jest zgodne z prawem, gdy na podstawie rozsądnej analizy ryzyka zachodzi obawa niewykonania zobowiązań podatkowych przez podmiot kwalifikowany.

Organ podatkowy nieprawidłowo zastosował ustawę o podatku od towarów i usług, uznając darowiznę składników gospodarstwa rolnego za dostawę towarów, co było sprzeczne z rzeczywistym charakterem transakcji jako zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Oddalenie skargi o wznowienie postępowania z uzasadnieniem, że powołanie sędziów, choć wątpliwe proceduralnie, nie wykazuje braku niezawisłości, o ile nie wykazano presji zewnętrznej na sędziego po jego powołaniu. Wznowienie wymaga wykazania wpływu orzeczenia trybunalskiego na decyzję sądową.

Na gruncie zasady pogłębiania zaufania do organów podatkowych oraz w świetle jednolitej interpretacji praktyki, odstąpienie od zastosowania utrwalonej praktyki podatkowej przez organy jest niewłaściwe, jeżeli podatnik z uzasadnionych przesłanek działał w oparciu o obowiązującą interpretację.

Uchylenie zaskarżonego wyroku i decyzji organu podatkowego z uwagi na naruszenie prawa w zakresie związania oceną prawną i wytycznymi wcześniejszego orzeczenia przez organy administracyjne oraz sąd, zgodnie z art. 153 p.p.s.a.

Grunty związane z działalnością gospodarczą, nawet niewykorzystywane bezpośrednio do celów gospodarczych, podlegają opodatkowaniu stawką właściwą dla tej kategorii, gdy stanowią element przedsiębiorstwa mogący służyć celom gospodarczym.

Oszustwo karuzelowe wyklucza możliwość odliczenia VAT, jeśli podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o udziale w procederze, pomimo zgromadzonych faktur VAT. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość działań organów podatkowych i oddalił skargę kasacyjną.

Skargę kasacyjną uznaje się za nieuzasadnioną. Podstawy do wszczęcia postępowania karno-skarbowego dla celów zawieszenia terminu przedawnienia uznano za wiarygodne i poparte dowodami. Organy prawidłowo przyjęły, że skarżący mógł wiedzieć o oszustwie podatkowym, co wyłączało jego prawo do odliczenia VAT.

W wyroku z dnia 29 października 2025 r., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny naruszył art. 153 P.p.s.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie zasady związania wcześniejszym orzeczeniem, co skutkowało bezzasadnym ponownym rozpatrzeniem prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego sprzętu AGD.

Blokada rachunku bankowego może być zastosowana wyłącznie w przypadku aktualnego zagrożenia wykorzystaniem działalności banków do wyłudzeń skarbowych. Brak wystarczających dowodów i przesłanek do takiego zastosowania blokady skutkuje jej niezasadnością.

Organ podatkowy, wydając interpretacje indywidualne, obligowany jest do dokonania pełnej analizy przepisów prawa materialnego i wykazania ich zastosowania do opisanego stanu faktycznego. Niedokonanie takiej analizy skutkuje naruszeniem rygorów art. 14c Ordynacji podatkowej, co uzasadnia uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż skarga kasacyjna M. S. nie zasługuje na uwzględnienie. Stwierdza, że postępowanie karne nie było wykorzystywane instrumentalnie, a oszustwo karuzelowe wyklucza prawa skarżącego do odliczenia podatku naliczonego. Potwierdza zasadność decyzji organów podatkowych.

Skarga kasacyjna została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Dyrektor KIS prawidłowo oparł interpretację na przedstawionym stanie faktycznym. Nie ma podstaw do zarzutów o naruszenie zasady zaufania ani wykładni przepisów o zwolnieniu z VAT.

Wiążące są prawomocne wyroki administracyjne ustalające brak skutków prawnych wniosku wspartego nieudowodnionym zarzutem nieprawidłowego doręczenia wcześniejszej decyzji podatkowej, w świetle art. 170 P.p.s.a.

Przyjęte przez organy podatkowe zastosowanie pięcioletniego terminu przedawnienia wobec rozliczeń podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, było prawidłowe, oraz prawidłowe było niedopuszczenie do jego przedłużenia, gdyż Skarżący nie wykazał przesłanek do przerwania biegu przedawnienia.

Uchylenie wyroku WSA w Szczecinie oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania z uwagi na pominięcie kluczowego zarzutu przedawnienia zobowiązań podatkowych oraz wytyczne ws. oceny nadużycia prawa podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że z przepisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości nie wynika możliwość miarkowania wynagrodzenia tymczasowego pełnomocnika szczególnego wyznaczonego z urzędu, co skutkuje koniecznością przyznania wynagrodzenia zgodnie z ustalonymi w rozporządzeniu stawkami minimalnymi, bez możliwości ich obniżenia.

Odpłatne ustanowienie służebności przesyłu, jako świadczenie usługi opodatkowane VAT, stanowi wynagrodzenie wzajemne, co uzasadnia opodatkowanie tej czynności zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług.

Statek badawczo-szkolny nie kwalifikuje się do zastosowania stawki 0% VAT, gdyż nie spełnia warunku przeznaczenia do żeglugi na pełnym morzu i używania głównie do celów handlowych, zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 maja 2025 r. oddalił skargę kasacyjną, podtrzymując uznanie odpowiedzialności likwidatora spółki z o.o. za powstałe podczas likwidacji zaległości podatkowe, niezależnie od kwestionowanej procedury dowodowej.

Kwestia skuteczności doręczenia danej decyzji ostatecznej, szczególnie gdy dotyczy wcześniejszych prawomocnych wyroków odrzucających możliwość przywrócenia terminu do jej zaskarżenia, nie może stanowić podstawy do stwierdzenia nieważności tej decyzji mimo upływu terminu określonego w art. 249 § 1 pkt 1 O.p.

Członek zarządu spółki z o.o. ponosi odpowiedzialność za jej zaległości podatkowe, jeżeli nie wykaże, że we właściwym czasie złożył wniosek o ogłoszenie upadłości albo że zaniechanie to nastąpiło bez jego winy.

Sprzedaż działki rolnej przez osobę fizyczną prowadzącą gospodarstwo rolne nie podlega opodatkowaniu VAT, jeżeli sprzedający nie podejmuje aktywnych działań inwestycyjnych lub marketingowych, a działania związane z przyszłą zabudową wynikają wyłącznie z inicjatywy i na koszt nabywcy.

Zwolnienie z opodatkowania gruntów, budynków i budowli wchodzących w skład infrastruktury kolejowej wymaga ich faktycznego udostępnienia przewoźnikom kolejowym; nie wystarczy ich potencjalne wykorzystanie.