Rażące naruszenie prawa, będące podstawą stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, musi mieć charakter oczywisty i prowadzący do wyraźnej sprzeczności z treścią przepisu; niejednolite orzecznictwo w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego nie przesądza samo w sobie o rażącym naruszeniu prawa.

Unormowanie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.) uznające za koszt uzyskania przychodów podatek od towarów i usług, nie dotyczy przypadku, gdy zapłata tego podatku dotyczy sytuacji, w której na gruncie podatku VAT stwierdzono, że z mocy art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy

Podpis pod zgłoszeniem jako oświadczeniem woli jest konieczny dla wywołania określonych skutków prawnych. Podatnik, który nie wywiązał się z nałożonego na niego obowiązku i nie złożył podpisanego formularza SD-Z2, traci prawo do zastosowania zwolnienia w trybie art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zaś zgłoszona darowizna podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych w myśl art. 4a ust