Dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości, grunty przedsiębiorcy ujęte w ewidencji środków trwałych uznaje się za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, jeśli służą lub mogą służyć jej celom, co uzasadnia zastosowanie właściwej stawki podatkowej.

Artykuł 15zzr ust. 1 ustawy COVID-19 ma zastosowanie także do terminów materialnoprawnych określonych w prawie podatkowym, zawieszając ich bieg podczas stanu zagrożenia epidemicznego i umożliwiając ochronę prawną obywatelom w czasie pandemii.

Grunty i budynki B. sp. z o.o. nie spełniają przesłanek do zwolnienia z podatku od nieruchomości jako infrastruktura kolejowa i powinny być opodatkowane jako związane z działalnością gospodarczą.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie wówczas, gdy faktura dokumentuje rzeczywiste świadczenie wykonane między wskazanymi w niej podmiotami; świadomość podatnika co do fikcyjności transakcji wyłącza to prawo niezależnie od formalnej poprawności dokumentu.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnoskarbowego nie miało miejsca; prawo do odliczenia podatku naliczonego wykluczono wobec fikcyjnych faktur VAT, co uzasadniało podtrzymanie decyzji podatkowych.

Zasadność przedłużenia terminu zwrotu podatku VAT musi opierać się na konkretnych okolicznościach faktycznych wskazujących na potrzebę weryfikacji jego zasadności. Organ podatkowy jest obowiązany uzasadnić decyzję o przedłużeniu, przedstawiając szczegółowe przesłanki i działania świadczące o istniejących wątpliwościach.

Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności gruntów mieszkaniowych, dokonane z mocy prawa, stanowi odrębną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT, a gmina działa jako podatnik, nie organ władzy publicznej.

Z dniem doręczenia decyzji wymiarowej, postępowanie dotyczące decyzji zabezpieczającej staje się bezprzedmiotowe, co uzasadnia umorzenie postępowania odwoławczego, zgodnie z art. 33a § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Decydując o przedłużeniu terminu zwrotu VAT, organ podatkowy musi dostatecznie uzasadnić to postanowienie w oparciu o konkretne przesłanki faktyczne, czego brak stanowi naruszenie podstawowych zasad procedury podatkowej i nie może być podstawą przedłużania terminu zwrotu.

Przeniesienie prawa własności nieruchomości wskutek działań podejmowanych przez pełnomocnika, w tym podziału działek i zmian przeznaczenia, wyczerpuje znamiona samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej, kwalifikując skarżącego jako podatnika VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Sąd administracyjny rozpoznaje skargi na interpretacje indywidualne wyłącznie w granicach zarzutów skargi oraz powołanej w niej podstawy prawnej, z uwzględnieniem art. 57a P.p.s.a.

Zwolnienie od podatku rolnego nie przysługuje, gdy nabycie nieruchomości nastąpiło w drodze licytacji komorniczej. Sprzedaż licytacyjna nie spełnia warunku umowy sprzedaży w rozumieniu art. 535 Kodeksu cywilnego, co wyklucza jej uznanie za podstawę zwolnienia.

Wyrokując w sprawie I GSK 501/23, Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził związanie powołując wyrok NSA, uznając prawidłowość stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, że części techniczne co do zasady nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Podstawą oddalenia skargi kasacyjnej było wykazanie, że decyzja organu w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2023 r. była prawidłowa w świetle obowiązujących przepisów dotyczących przedłużenia terminu przedawnienia i wykorzystania zwolnień podatkowych dla zarejestrowanych zabytków.

Warunkiem pozbawienia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów lub usług, do którego doszło w warunkach oszustwa podatkowego, jest wykazanie, że podatnik ten wiedział lub przy dochowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o oszukańczym charakterze transakcji, w której bierze udział.

Podatnik, któremu zarzucono brak należytej staranności i udział w oszukańczym obrocie towarowym, nie może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, ani preferencyjnej stawki VAT, jeśli nie wykazał istnienia realnych transakcji oraz uczciwości biznesowej.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną dotyczącą prawa do odliczenia VAT, uznał za zasadne stanowisko organów podatkowych odmawiające odliczenia, gdyż Podatnik nie dochował należytej staranności, wiedząc lub mogąc wiedzieć o oszukańczym charakterze transakcji.

Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza zasadność przedłużenia terminu przedawnienia dla ustalenia zobowiązania podatkowego oraz ograniczenie zwolnień podatkowych do obiektów wpisanych do rejestru zabytków, gdyż zaniedbano prawidłową konserwację i zgłoszono niekompletne dane.

Z dniem dokonania zajęcia wierzytelności w rozumieniu art. 89 § 1 u.p.e.a., prawo do naliczania odsetek od zwrotu VAT wygasa, gdyż wierzytelność przechodzi pod dysponowanie organu egzekucyjnego.

Zastosowanie art. 112c pkt 2 ustawy o VAT wymaga, aby podatnik skorzystał z obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z faktur fikcyjnych. W przeciwnym razie, zastosowanie znajduje art. 112b ustawy o VAT dotyczący 30% dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż nieprawidłowe ujawnienie danych w deklaracji podatkowej uzasadnia przedłużenie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego oraz potwierdza, że wpis do rejestru zabytków wymaga zgodności z przepisami o ochronie zabytków, aby skorzystać z podatkowego zwolnienia.

Zaniedbania Skarżącej w zakresie prawidłowego ujawnienia danych w deklaracji podatkowej uzasadniały przedłużenie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 68 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Środki odwoławcze nie znalazły uzasadnienia w przepisach materialnych.

Wykonanie czasowej rejestracji pojazdu nie stanowi przeszkody do uzyskania zwrotu akcyzy, gdy pojazd został wywieziony w terminie 30 dni od nabycia wewnątrzwspólnotowego. Ostatecznie, obowiązek podatkowy nie powstał, ponieważ warunki art. 101 ust. 2a ustawy o podatku akcyzowym zostały spełnione.

Przyznanie zwolnienia z podatku od spadków i darowizn jest dopuszczalne do wysokości pomocy de minimis, zgodnie z rozporządzeniem nr 1408/2013, a przekroczenie limitu nie dyskwalifikuje całkowicie wnioskującego.