Budynki mieszkalne wynajmowane na cele mieszkaniowe w ramach działalności gospodarczej należy traktować jako niewykorzystywane na cele działalności gospodarczej, co skutkuje stosowaniem stawki podatkowej właściwej dla budynków mieszkalnych.

Brak było przesłanek do uznania wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego za niezgodny z prawem, ponieważ polski sąd dokonał prawidłowej stosownej wykładni przepisów Dyrektywy VAT 112 oraz krajowego prawa podatkowego, a skarga nie wykazała rażącego naruszenia tak prawa krajowego, jak i unijnego w zakresie dochodzenia odliczenia VAT.

W postępowaniu interpretacyjnym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie może odmówić wszczęcia postępowania wskazując na charakter poglądowy lub hipotetyczny wniosku, o ile przepisy dotyczą raportowania schematów podatkowych, a wnioskodawca jest zainteresowanym podmiotem.

W sytuacji przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przywrócenie terminu, strona musi uprawdopodobnić brak winy w uchybieniu tego terminu; nawet najlżejszy stopień zawinienia wyklucza możność zastosowania art. 162 Ordynacji podatkowej.

Skarga kasacyjna zasługiwała na uwzględnienie z uwagi na naruszenie zasady trwałości decyzji ostatecznej oraz pominięcie prawomocnego wyroku. Sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania celem uwzględnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Do zastosowania zwolnienia od podatku od nieruchomości, przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. c u.p.o.l., niezbędne jest wykazanie faktycznego, rzeczywistego wykorzystania budynków do prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej; sama potencjalna możliwość takiego wykorzystania nie spełnia przesłanki ‘zajęcia’.

Dostarczenie decyzji podatkowej w sposób zgodny z art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej skutkuje uznaniem prawidłowości doręczenia i wiąże się z koniecznością przestrzegania terminów odwoławczych. Skarga kasacyjna nie uwzględniona wobec braku podstaw do wzruszenia dotychczasowych ustaleń faktycznych.

Członek zarządu spółki z o.o. odpowiada solidarnie za zaległości podatkowe spółki, jeżeli w czasie pełnienia funkcji nie zostały złożone wnioski o upadłość, a brak działania nie wynikał z przyczyn niezależnych od niego.

Podmiot, który świadomie uczestniczy w oszustwie podatkowym polegającym na zorganizowanym łańcuchu transakcji pozbawionych rzeczywistego celu gospodarczego, nie jest uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zasada neutralności podatkowej jako gwarancja dla podatnika nie może być ograniczana bez obiektywnego wykazania jego złej wiary. Instrumentalne wszczęcie postępowań karnych nie może prowadzić do zawieszenia przedawnienia zobowiązań bez właściwego uzasadnienia faktycznego i proceduralnego.

Prawo do odliczenia VAT traci podatnik, który wiedział lub powinien był wiedzieć, że transakcja udokumentowana fakturą nosi znamiona oszustwa.

Skarga kasacyjna na wyrok oddalający skargę dotyczącą odpowiedzialności podatkowej członka zarządu została oddalona ze względu na brak zasadności zarzutów proceduralnych i materialnych, potwierdzając spełnienie przesłanek odpowiedzialności określonych w Ordynacji podatkowej oraz Prawie upadłościowym.

Faktura zakupowa daje prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko wtedy, gdy odzwierciedla rzeczywistą transakcję między wskazanymi w niej podmiotami.

Pośrednictwo w zawieraniu umów o zarządzanie PPK stanowi równocześnie pośrednictwo w zawieraniu umów o prowadzenie PPK, co kwalifikuje te usługi do zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 u.p.t.u.

Składki na fundusz pomocowy Systemu Ochrony, ponoszone przez bank, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, jeśli są niezbędne dla jego funkcjonowania oraz zabezpieczenia źródła przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

W ramach interpretacji art. 24 ust. 11 u.p.d.o.f., posiadanie lub nabycie akcji przez uczestników programu motywacyjnego nie prowadzi do powstania przychodu, zaś obowiązki podatkowe powstają w momencie zbycia akcji, a nie ich nabycia.

Zabezpieczenie ceny energii elektrycznej, realizowane sporadycznie i jako niewielki element działalności, stanowi transakcję pomocniczą nie wpływającą na proporcję odliczenia VAT (art. 90 ust. 2 i 6 u.p.t.u.).

Podatnik przemieszczający nowy środek transportu z Polski do innego państwa UE dla własnych celów, bez dokonania faktycznej dostawy, nie kwalifikuje się do zwrotu VAT jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 16 ustawy o VAT i art. 9 dyrektywy 112.

Przychody uzyskane przez Skarżącego z tytułu Umów SSA podlegają zakwalifikowaniu jako przychody ze stosunku pracy, a nie jako przychody z kapitałów pieniężnych, bez konieczności stosowania klauzuli przeciw unikaniu opodatkowania. Opodatkowanie tych dochodów jest zatem właściwe według stawki dla stosunku pracy.

Sprzedaż gruntów wykorzystywanych do działalności rolniczej przez czynnego podatnika VAT stanowi transakcję w ramach działalności gospodarczej podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Przekształcenie działki w majątek osobisty wymaga dowodu zamiaru i faktycznego wykorzystania gruntu do celów osobistych.

Sąd oddala skargę kasacyjną jako niezasadną. Brak skutecznego wykazania przez podatnika przesłanek ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy z art. 22 § 2a OP uzasadnia odmowę sądu dotychczasowej odmowy jej zastosowania.

Należności z tytułu udzielenia licencji na oprogramowanie komputerowe nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu umowy polsko-niemieckiej o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie podlegają opodatkowaniu w Polsce jako przychody z praw autorskich.

Skarga kasacyjna dotycząca ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy odrzucona, gdyż nie wykazano przesłanki z art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej. NSA uznał decyzję organu administracji skarbowej za prawidłową, a skargę kasacyjną za niezasadną.

Zaliczenie kaucji gwarancyjnej na poczet zaległości podatkowych jest dopuszczalne z mocy prawa z dniem powstania zaległości, bez potrzeby złożenia wniosku przez składającego kaucję, a przepis art. 9 ust. 6 ustawy nowelizującej nie wymaga wcześniejszego wniosku o zwrot kaucji.