Oddalenie skargi kasacyjnej jako nieuzasadnionej z powodu braku dowodów na przewlekłość bądź bezczynność organu podatkowego przy dochowaniu zasady prawdy materialnej oraz konieczności współpracy z zagranicznymi administracjami.

Dla opodatkowania usługi musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego, w którym dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Uzyskanie dochodów z pracy najemnej za granicą nie stanowi samoistnej podstawy do zastosowania ulgi abolicyjnej z art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; warunkiem jej zastosowania jest faktyczne lub potencjalne podleganie tych dochodów opodatkowaniu w państwie ich uzyskania.

Przy określaniu wysokości kondygnacji w świetle, o której mowa w art. 4 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, należy brać pod uwagę odległość od podłoża do najniższego trwałego elementu konstrukcyjnego stropu, nie zaś do elementów instalacyjnych, takich jak przewody wentylacyjne, wodno-kanalizacyjne czy grzewcze.

NSA uznał, że przedawnienie zobowiązania podatkowego nie upłynęło, a procedura wznowieniowa dotyczyła jedynie wyroków uchylonych w zakresie wskazanym przez wyrok TSUE. Rozstrzygnięcie o odliczeniu podatku naliczonego nie stanowiło przedmiotu tego postępowania.

Prawo do zwrotu podatku akcyzowego nie może być ograniczane dysproporcjonalnymi wymogami formalnymi wnioskodawcy bez narzędzi prawnych do ich spełnienia, nawet jeżeli organ podatkowy nie podważył merytorycznego prawa do zwrotu akcyzy w takim przypadku.

Brak formalny wniosku o zwrot akcyzy, wynikający z nieosiągalności dokumentów potwierdzających zapłatę akcyzy, nie może sam w sobie być podstawą do jego nierozpatrzenia, szczególnie gdy podmiot nie dysponuje narzędziami do ich uzyskania, a regulacje krajowe i unijne wskazują na możliwość jego uzupełnienia.

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej następuje jedynie wówczas, gdy wszczęcie postępowania karnego skarbowego ma rzeczywisty związek z niewykonaniem danego zobowiązania podatkowego i służy realizacji celów tego postępowania.

O braku woli realizowania celów postępowania karnego skarbowego, a tym samym o sztucznym wykorzystaniu instrumentu z tego postępowania do przedłużenia terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, może świadczyć brak realnej aktywności organów postępowania przygotowawczego po wszczęciu takiego postępowania.

Sprzedaż działek letniskowych przez osobę nieprowadzącą systematycznej, profesjonalnej działalności związanej z obrotem nieruchomościami nie spełnia przesłanek działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym nie uzasadnia uznania tej osoby za podatnika VAT.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, jeśli egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna, a członek zarządu nie wykaże okoliczności zwalniających go z tej odpowiedzialności, takich jak istnienie majątku pozwalającego na zaspokojenie zobowiązań w znacznej części (art. 116 § 1 o.p.).

Podatkowi od dochodów z dywidend zagranicznych przysługuje odliczenie w Polsce w wysokości zapłaconego podatku za granicą, zgodnie z granicą określoną w art. 30a ust. 9 ustawy PIT, tj. do 19%, niezależnie od przepisów umowy międzynarodowej.

Nieuprawdopodobnienie braku winy przez pełnomocnika w niedochowaniu terminu do wniesienia odwołania skutkuje odmową przywrócenia tego terminu, a obowiązkiem pełnomocnika jest regularne logowanie się na platformę ePUAP i przeglądanie dokumentów, co stanowi przejaw należytej staranności.

Doręczenie decyzji podatkowej za pomocą platformy ePUAP jest skuteczne, jeśli spełnione są wymogi art. 152a O.p., a upływ terminu na wniesienie odwołania w takich okolicznościach stanowi przesłankę obiektywną.

Przesłanka wznowienia postępowania z art. 240 § 1 pkt 4 O.p. zostaje spełniona jedynie wówczas, gdy strona nie brała udziału w postępowaniu oraz brak jest jej winy w tym zaniechaniu; obejmuje to zarówno winę umyślną, jak i nieumyślną.

Faktura, która nie odzwierciedla rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, nie może stanowić podstawy do uznania wykazanej w niej kwoty za przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, musi wynikać z rzeczywistej transakcji gospodarczej i być prawidłowo udokumentowany. Faktura nierzetelna, nieodzwierciedlająca faktycznej operacji, nie stanowi dowodu poniesienia kosztu podatkowego.

Postanowienie o przedstawieniu zarzutów w postępowaniu karnoskarbowym spełnia przesłanki skutecznego zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zgodnie z art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Dwuletnie ograniczenie terminu na korektę podatku od towarów i usług, w świetle wyroku TSUE C-335/19, nie może ograniczać realizacji prawa do ulgi na złe długi, jeśli krajowe regulacje okazały się sprzeczne z prawem Unii.

Spółkę komandytowo-akcyjną należy uznawać jako spółkę kapitałową według Dyrektywy Rady 2008/7/WE, umożliwiając jej korzystanie ze zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. i ustawy, niezależnie od odmienności w prawie krajowym.

Spółka komandytowa nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego przy wypłacie zaliczek na poczet zysku komplementariuszowi przed zakończeniem roku podatkowego. Zobowiązanie podatkowe powstaje dopiero po ustaleniu rzeczywistego dochodu spółki.

Dla skutecznego wznowienia postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej konieczne jest wykazanie, że brak udziału strony w postępowaniu był wynikiem błędu organu, a nie następstwem zaniedbania obowiązków informacyjnych po stronie podatnika lub jego pełnomocnika.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego, które nie służy realizacji jego celów, nie wywołuje skutku w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zastosowanie przez organ przepisów dotyczących zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w związku z zarzutami przestępstw skarbowych wiążących się z niewykonaniem tego zobowiązania było prawidłowe i nie nosiło cech instrumentalnego wykorzystania przepisów Ordynacji podatkowej.