W przypadku podatków zryczałtowanych od przychodów z tzw. nieujawnionych źródeł, organ podatkowy obowiązany jest do wyczerpującego zgromadzenia dowodów; nie obciąża go obowiązek poszukiwania dowodów nadmiernie, lecz podatnik winien wykazać pokrycie wydatków ze zgromadzonych środków.

Wszczęcie postępowania karnego skarbowego zawiesza bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, niezależnie od postawienia zarzutów, pod warunkiem braku instrumentalnego charakteru działań.

NSA oddalił skargę kasacyjną, uznając prawidłowość decyzji DIAS o uchyleniu decyzji organu I instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia na gruncie art. 233 § 2 OP, podkreślając konieczność kompletnego postępowania dowodowego.

Ustanowienie tymczasowego pełnomocnika podatkowego jest czynnością procesową, która z uwagi na jej niezaskarżalność nie może podlegać stwierdzeniu nieważności na drodze sądowej. Skarga kasacyjna dotycząca takich postanowień nie znajduje uzasadnienia prawnego.

Dotacja przeznaczona na realizację projektu badawczego nie stanowi podstawy opodatkowania VAT, zaś nieodpłatne przeniesienie praw autorskich w ramach takiego projektu nie podlega opodatkowaniu VAT jako odpłatna usługa.

Decyzja organu podatkowego wydana po upływie terminu przedawnienia jest nieważna, jeśli zawiadomienie o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zostało doręczone niezgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

Wszczęcie postępowania karno-skarbowego przez organ niebędący jednocześnie organem podatkowym efektywnie zawiesza bieg przedawnienia zobowiązania podatkowego, niezależnie od momentu przejścia postępowania w fazę in personam, wykluczając art. 70 § 6 O.p. instrumentalność.

Podatnik, który świadomie posługuje się pustymi fakturami, nie może powoływać się na należytą staranność ani na brak wiedzy o nierzetelnym charakterze dokumentów; taka sytuacja z góry wyklucza prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT.

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego następuje z dniem wszczęcia postępowania karnego skarbowego, bez potrzeby przejścia do fazy ad personam. Wszczęcie postępowania nie miało charakteru instrumentalnego.

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w wyniku wszczęcia postępowania karnego skarbowego nie wymaga postawienia zarzutów w fazie in personam. Instrumentalność wszczęcia postępowania musi być wykazana, a fakt, że działało organ inne niż podatkowe, wyklucza takie twierdzenie.

W szczególnych okolicznościach, gdy podatnik nie może odtworzyć dokumentacji, obowiązek uzupełnienia materiału dowodowego spoczywa na organie podatkowym. Jest to niezbędne w celu zapewnienia prawidłowego stosowania prawa do odliczenia VAT.

Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza, że uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji było uzasadnione niewystarczającą kompletnością materiału dowodowego oraz koniecznością wyjaśnienia istotnych kwestii faktycznych, co czyniło rozstrzygnięcie sprawy niemożliwym.

Spółka komandytowa, uzyskując status podatnika CIT, uznawana jest za podmiot rozpoczynający działalność, uprawniony do stosowania stawki 9% CIT w pierwszym roku podatkowym działalności, niezależnie od wcześniejszego prowadzenia działalności gospodarczej jako podmiotu transparentnego podatkowo.

Skarga o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego, skierowana przeciwko prawomocnemu wyrokowi, musi wskazywać kardynalne uchybienia proceduralne. Niedopuszczalne są zarzuty dotyczące jedynie merytorycznej polemiki z oceną prawną sądu.

Obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od udziału w zyskach spółki powstaje nie przy wypłacie zaliczek, ale dopiero przy faktycznym osiągnięciu przychodów, czyli po rozliczeniu zysków po zakończeniu roku podatkowego.

Skarga kasacyjna Dyrektora Izby Administracji Skarbowej jest nieuzasadniona w zakresie naruszenia przepisów postępowania, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej oraz zasądzeniem kosztów postępowania na rzecz spółki „A” S.A.

Skarżący nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nierzeczywistymi transakcjami handlowymi, a zarzuty proceduralne dotyczące postępowania dowodowego są niezasadne. Decyzje organów podatkowych były prawidłowe i zasadnie utrzymane przez sąd.

Brak formalny wniesienia pełnomocnictwa powinien być uznany za uzupełniony w terminie, jeśli został potwierdzony faktycznym doręczeniem i złożeniem dokumentu w placówce pocztowej przed upływem formalnego terminu przewidzianego na złożenie odwołania.

Kosztem uzyskania przychodów z tytułu zbycia akcji spółki akcyjnej powstałej z przekształcenia spółki komandytowej jest wartość bilansowa majątku spółki komandytowej z dnia ustania jej bytu prawnego zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f.

Spółka komandytowa nie jest zobowiązana do pobierania zaliczek na zryczałtowany podatek dochodowy przy wypłacie komplementariuszom zaliczek na poczet zysku w trakcie roku podatkowego, jeżeli nie jest znana kwota zobowiązania podatkowego. Pobór podatku jest obowiązujący jedynie od faktycznie osiągniętego zysku na koniec roku.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2022 r., sygn. akt I SA/Lu 193/22, został uchylony, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania; organy podatkowe nie dokonały pełnej oceny dowodowej, skutkując błędnym ustaleniem zaniżenia przychodu w podatku dochodowym.

Wystawca faktury VAT wykazującej nieistniejące transakcje, działający w złej wierze, nie może uniknąć obowiązku zapłaty podatku na jej podstawie, mimo późniejszej korekty, jeśli została dokonana w wyniku działań kontrolnych organów podatkowych.

Nadpłaty podatku naliczonego podlegają zaliczeniu na poczet istniejących zaległości podatkowych zgodnie z art. 76 § 1 o.p.; zarzuty odnośnie do bezzasadności tego zaliczenia nie zostały skutecznie podniesione przez syndyka masy upadłości, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej może nastąpić wyłącznie wówczas, gdy wszczęcie postępowania karnego skarbowego służy rzeczywistej realizacji jego celów, a nie jedynie formalnemu wywołaniu skutku procesowego.