Indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego w rozumieniu polskich przepisów podatkowych nie obejmuje analogicznych instrumentów finansowych utworzonych w innych jurysdykcjach, takich jak amerykańskie konto IRA.

Podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, ani nie są związane z działalnością opodatkowaną, w szczególności gdy nie dochował należytej staranności przy zawieraniu spornych transakcji.

Zabezpieczenie zobowiązania podatkowego może być zastosowane tylko w przypadku wykazania uzasadnionej obawy jego niewykonania, której nie można opierać wyłącznie na fakcie posiadania przez podatnika znacznych zasobów pieniężnych bez dowodów na ich niewystarczalność do pokrycia przyszłych zobowiązań podatkowych.

Podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów może być zobowiązany do zapłaty VAT, jeśli wykazane zostanie, że wiedział lub mógł wiedzieć o przestępczym charakterze działań kontrahentów, a prawomocne ustalenie oszukańczego charakteru transakcji wiąże zarówno organy podatkowe, jak i sądy administracyjne w kolejnych rozstrzygnięciach dotyczących tej samej sprawy. Zachowanie dobrej wiary musi

Przepisy krajowe, które ograniczają okres oprocentowania nadpłaty za pobrany niesłusznie podatek do 30 dni od publikacji wyroku TSUE są sprzeczne z zasadą skuteczności i lojalnej współpracy wynikającą z art. 4 ust. 3 TUE, co wymaga ich pominięcia na rzecz nadrzędności prawa unijnego.

Przepisy dotyczące raportowania schematów podatkowych mogą być przedmiotem indywidualnej interpretacji podatkowej, gdyż konkretne przepisy wynikające z tych obowiązków wpływają na sytuację prawnopodatkową zainteresowanego i mogą realizować funkcję ochronną poprzez zapewnienie prawidłowości stosowania prawa podatkowego.

Decyzja podatkowa dotycząca zaliczenia wydatków jako kosztów uzyskania przychodów wymaga, by transakcje były rzeczywiste i wyczerpująco udokumentowane. Samo powołanie się na wcześniejsze decyzje administracyjne, bez pełnego materiału dowodowego, nie jest wystarczające do uznania transakcji za fikcyjne w postępowaniu podatkowym.

W przypadku podejrzenia oszustwa w podatku VAT i badania, czy w danej sprawie wystąpiło, czy też nie, postępowanie dowodowe nie może być prowadzone w "zwykły" sposób, tj. poprzez sprawdzanie okoliczności wnikających z dokumentacji prowadzonej przez podatnika bądź jego kontrahentów, czy też ich twierdzeń dotyczących prawidłowości dokonanych rozliczeń. Konieczne jest szczegółowe wyjaśnienie okoliczności

W postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności podatkowej osób trzecich nie bada się kwestii związanych z prawidłowością ustalenia istnienia obowiązku podatkowego oraz wysokością zobowiązania podatkowego. Przedmiotem postępowania w sprawie odpowiedzialności osób trzecich są wyłącznie kwestie związane z ustaleniem podmiotu, na który przenosi się odpowiedzialność oraz zakresem tej odpowiedzialności.

Świadczenie wypłacone pracownikowi w ramach porozumienia kończącego spór zbiorowy, które ze względu na swój charakter stanowi odprawę z tytułu zwolnienia grupowego, nie jest zwolnione z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W celu skorzystania ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn konieczne jest udokumentowanie otrzymania środków pieniężnych tytułem darowizny dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy; samo zgłoszenie formularza SD-Z2 nie jest wystarczające do spełnienia tego warunku. Teza od Redakcji

Garaż usytuowany w budynku mieszkalnym wielorodzinnym, niezależnie od tego, czy stanowi przedmiot odrębnej własności, powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki podatku przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a nie stawki, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej

W celu skorzystania ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn konieczne jest udokumentowanie otrzymania środków pieniężnych tytułem darowizny dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy; samo zgłoszenie formularza SD-Z2 nie jest wystarczające do spełnienia tego warunku. Teza od Redakcji

Naruszenie zasady zaufania do organów podatkowych, wyrażonej w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, może wystąpić w sytuacji, gdy organ podatkowy zmienia dotychczasową praktykę doręczenia korespondencji i nie informuje strony o takiej zmianie, jeśli stronę utwierdzono w przekonaniu o honorowaniu określonego adresu do doręczeń.

W kwestii terminu wynikającego z art. 118 § 1 Ordynacji podatkowej kluczowa jest data wydania, a nie doręczenia decyzji o orzeczeniu odpowiedzialności osoby trzeciej za zaległości podatkowe.

Płatnik dokonujący wypłaty dywidendy na rzecz podmiotu z siedzibą w UE/EOG, w celu zastosowania zwolnienia z podatku u źródła, jest zobowiązany do weryfikacji, czy odbiorca jest rzeczywistym beneficjentem dywidendy, co wymaga dochowania należytej staranności.

Organ podatkowy nie jest zobowiązany do uwzględnienia dowodów nieistotnych lub powtarzających informacje wystarczająco ustalone innymi dowodami. W przypadku sprzeczności dowodów, organ musi wykazać, które dowody uznaje za wiarygodne i na jakiej podstawie, co NSA uznał za spełnione w tej sprawie.

Podatnik, który nie zwróci całości nienależnie pobranego świadczenia, nie odzyska w całości podatku, który został odprowadzony przez płatnika od tego świadczenia, gdyż odliczeniu podlegają tylko kwoty rzeczywiście dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, uprzednio zwiększających dochód podlegający opodatkowaniu. Zwrot nienależnego świadczenia w kwocie netto spowoduje, że

Dla uzyskania prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej transakcję wewnątrzwspólnotową, podatnik musi wykazać rzeczywiste przeprowadzenie danej transakcji oraz zachować należytą staranność przy jej weryfikacji, aby uniknąć ryzyka uczestnictwa w oszustwie podatkowym, nawet w przypadku działania w zaufaniu do publicznych rejestrów kontrahentów.

Wydanie decyzji kasacyjnej w oparciu o art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej możliwe jest w sytuacji, gdy postępowanie dowodowe wymaga uzupełnienia w znacznej części lub całości, a wady postępowania przed organem pierwszej instancji są na tyle poważne, że nie jest możliwe ich sanowanie w trybie art. 229 tej ustawy. Teza od Redakcji