Odsetki naliczone na rzecz oddziału zagranicznego przedsiębiorstwa, związane z finansowaniem pożyczonym od spółki macierzystej, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu tego oddziału, zgodnie z art. 7 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, traktując oddział jako autonomiczny podmiot podatkowy.

Przywrócenie terminu w postępowaniu podatkowym może nastąpić jedynie wówczas, gdy podatnik uprawdopodobni brak swojej winy w uchybieniu terminowi, przy czym ciężar tego uprawdopodobnienia spoczywa wyłącznie na wnioskodawcy.

Wszczęcie postępowania karno-skarbowego może skutkować zawieszeniem biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego tylko wtedy, gdy wynika z rzeczywistych przesłanek faktycznych wskazujących na podejrzenie popełnienia czynu zabronionego, a nie stanowi środka instrumentalnego zmierzającego wyłącznie do wstrzymania biegu terminu przedawnienia.

Postanowienie sądu potwierdzające fałszywość dowodu, nawet przy niewykryciu sprawcy, wystarcza do wznowienia postępowania podatkowego, jeśli fałszywy dowód był podstawą ustalenia istotnych okoliczności faktycznych.

W sytuacji, gdy wobec podatnika toczy się postępowanie egzekucyjne dotyczące innych należności, a podatnik nie posiada odpowiedniego majątku zabezpieczającego długi, nadanie decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności jest prawnie uzasadnione.

Dobrowolny charakter poniesienia wydatku nie wyłącza możliwości uznania go za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli jego poniesienie służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów podatnika.

Podatnik świadczący usługi hotelarskie ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych usług gastronomicznych, jeżeli usługi te są nabywane w celu ich odsprzedaży klientom i pozostają w ścisłym związku z działalnością gospodarczą.

Decyzji nieostatecznej można nadać rygor natychmiastowej wykonalności, jeśli istnieją przesłanki potwierdzające zagrożenie niewykonania zobowiązania podatkowego, w tym brak zabezpieczenia w postaci majątku i toczące się postępowanie egzekucyjne.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje podatnikowi, który nabywa towary w ramach łańcucha dostaw dotkniętego oszustwem podatkowym, jeżeli wiedział lub powinien był wiedzieć, że uczestniczy w transakcji związanej z tym oszustwem; obowiązek ten nie może zostać zniesiony przez formalną weryfikację kontrahentów.

Sąd może uznać za zasadny wniosek o wznowienie postępowania, jeżeli strona powzięła wiadomość o istnieniu decyzji w sposób pozwalający na jej identyfikację, a niespełnienie formalnych przesłanek uzasadnia odmowę wznowienia takiego postępowania.

Decyzja organu podatkowego o zabezpieczeniu zobowiązania na mocy art. 33 Ordynacji podatkowej narusza w sposób rażący prawo, gdy wydana została bez dostatecznego uzasadnienia i wbrew wcześniejszym wyrokom sądowym, które wiążą organ w zakresie oceny prawnej.

Faktury dokumentujące czynności, które nie zostały dokonane, nie mogą stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w nich wskazany.

Odpowiednie stosowanie przepisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 2018 r. nie przewiduje miarkowania "w dół" wynagrodzenia tymczasowego pełnomocnika szczególnego ustanowionego z urzędu w postępowaniu podatkowym na podstawie art. 138n § 3 Ordynacji podatkowej.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 i 2 u.p.t.u. nie ma charakteru bezwarunkowego i wymaga, aby faktury odzwierciedlały rzeczywisty przebieg transakcji zarówno w aspekcie podmiotowym, jak i przedmiotowym; w przeciwnym razie faktura nie może stanowić podstawy odliczenia.

Nieruchomości będące w posiadaniu przedsiębiorcy w upadłości, ujęte w ewidencji środków trwałych, zachowują związek z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., co uzasadnia stosowanie wyższych stawek opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Składki na polisy OC zarządu i księgowych nie stanowią kosztu uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., ponieważ nie przyczyniają się do powstania przychodu, jego zachowania ani zabezpieczenia źródła. Wydatki te związane są z odpowiedzialnością osób fizycznych, nie działalnością spółki.

W postępowaniu dotyczącym opodatkowania przychodów z nieujawnionych źródeł podatnik obowiązany jest wykazać rzeczywiste źródła finansowania poniesionych wydatków oraz ich uprzednie opodatkowanie; samo przedstawienie dokumentu cywilnoprawnego, w szczególności umowy pożyczki, nie stanowi dowodu pokrycia wydatku, jeżeli brak jest dowodów faktycznego otrzymania środków.

Dla skorzystania z preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości konieczny jest wpis do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, nawet przy prowadzeniu działalności związanej z udzielaniem świadczeń zdrowotnych.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z uwagi na przekroczenie przez ten sąd granic orzekania. Sprawa dotycząca uznania Bonus Exchange Program jako części programu motywacyjnego LTIP, która może korzystać z odroczenia opodatkowania, zostaje przekazana do ponownego rozpoznania.

Podatnik, składając wniosek w trybie art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej, inicjuje postępowanie, w którym musi uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego za dany rok podatkowy.

Dla zastosowania ulgi abolicyjnej z art. 27g u.p.d.o.f. statki muszą być eksploatowane w transporcie międzynarodowym. Statki wykonujące funkcje badawcze nie spełniają tej przesłanki, co wyklucza przyznanie ulgi związanej z unikaniem podwójnego opodatkowania.

Zmiana metody unikania podwójnego opodatkowania z metody wyłączenia pełnego na metodę proporcjonalnego odliczenia nie narusza zasady swobody przedsiębiorczości ani swobody przepływu kapitału. Rozliczenie straty zakładu zagranicznego przez spółkę macierzystą jest dopuszczalne w ramach zmienionych przepisów.

Podatnik składając wniosek w trybie art. 22 § 2a O.p. inicjuje postępowanie, w którym powinien uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego za dany rok podatkowy.

NSA oddala skargę kasacyjną Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, stwierdzając, że w zakresie ustalenia pochodzenia towarów władze kraju importu muszą respektować weryfikacje organów kraju eksportu bez prawa do własnych ustaleń.