Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości powinno uwzględniać różnice w wysokości pomieszczeń spowodowane trwałymi elementami konstrukcyjnymi, a ich ocena wymaga pełnego postępowania dowodowego. Organ podatkowy winien dokładnie zbadać wpływ tych elementów na powierzchnię użytkową.

Skarga kasacyjna musi precyzyjnie wskazywać naruszone przepisy oraz ich wpływ na wynik sprawy; brak precyzji skutkuje oddaleniem skargi i utrzymaniem w mocy orzeczenia sądu wojewódzkiego.

Nieujawnienie przez podatników niektórych budynków w informacji podatkowej nie stanowi "nowej okoliczności faktycznej" uzasadniającej wznowienie postępowania zgodnie z art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, gdyż organ podatkowy miał dostęp do danych ewidencyjnych już w postępowaniu zwykłym.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, chcąc uwolnić się od odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki, powinien wykazać, że w okresie pełnienia funkcji nie zaistniały podstawy do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości, przy czym brak wiedzy o kondycji finansowej spółki nie zwalnia go z odpowiedzialności.

Oddalenie skargi kasacyjnej w sprawie nałożenia kary porządkowej przez organ podatkowy jest uzasadnione, gdyż naruszenia proceduralne nie miały wpływu na treść decyzji. Organ działał w granicach uprawnień, a żądania organu mieściły się w ramach czynności sprawdzających.

Oprocentowanie nadpłaty, o którym mowa w art. 78 § 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, stanowi formę rekompensaty za pozbawienie podatnika możliwości dysponowania własnymi środkami finansowymi wskutek wydania przez organ podatkowy błędnej decyzji.

Ciężar dowodu w zakresie przesłanek egzoneracyjnych, tj. wykazania złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie, braku winy w jego niezgłoszeniu lub wskazania mienia spółki pozwalającego na zaspokojenie zaległości podatkowych, spoczywa na członku zarządu spółki, a nie na organie podatkowym.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, jeśli egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna, ponosi odpowiedzialność solidarną za zaległości podatkowe tejże spółki, jeśli nie wykaże koniecznych przesłanek uwalniających jak brak winy w niezgłoszeniu wniosku o jej upadłość.

Opodatkowanie nieruchomości najwyższymi stawkami podatku jest uzasadnione, jeśli znajduje się ona w posiadaniu przedsiębiorcy i potencjalnie może służyć działalności gospodarczej, niezależnie od czasowych ograniczeń prowadzenia takiej działalności.

Brak winy, o jakim mowa w art. 116 § 1 pkt 1 lit. b) O.p., ma charakter obiektywny i może być skutecznie powoływany jedynie wówczas, gdy członek zarządu rzeczywiście nie miał żadnych możliwości prowadzenia spraw spółki, a stan ten wynikał z przyczyn od niego niezależnych.

Oprocentowanie nadpłaty, o którym mowa w art. 78 § 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, stanowi formę rekompensaty za pozbawienie podatnika możliwości dysponowania własnymi środkami finansowymi wskutek wydania przez organ podatkowy błędnej decyzji.

Grunty pozostające w posiadaniu przedsiębiorcy mogą być opodatkowane jako związane z działalnością gospodarczą, jeśli istnieje potencjalna możliwość ich wykorzystania do tej działalności, niezależnie od faktycznego ich użytkowania.

Decyzje o solidarnej odpowiedzialności podatkowej byłego prezesa zarządu spółki zostały prawidłowo uchylone przez WSA z uwagi na naruszenie przepisów dotyczących właściwości miejscowej organu podatkowego.

O związaniu nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych decyduje faktyczne lub potencjalne jej wykorzystanie do prowadzenia tej działalności, a nie samo posiadanie jej przez przedsiębiorcę.

1. W świetle wyroku TSUE z 27.02.2025 r., C-277/24 (ECLI:EU:C:2025:130) uniemożliwienie skutecznego podważenia przez osobę trzecią (byłego członka zarządu spółki) w postępowaniu toczącym się na podstawie art. 116 § 1 ustawy z 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) w sprawie jego odpowiedzialności jako członka zarządu, ustaleń faktycznych i kwalifikacji prawnych dokonanych

Nieruchomość pozostająca we współposiadaniu dewelopera nie traci charakteru opodatkowanego budynku pomimo czasowego braku dachu, jeżeli remont ma na celu kontynuację działań gospodarczych. Obiekty związane z remontami deweloperskimi podlegają opodatkowaniu w ramach prowadzonej działalności, nawet w przypadku tymczasowego braku generacji zysków.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając za niezasadne zarzuty instrumentalnego wszczęcia postępowania karnoskarbowego, przez co zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu do dnia przedłożenia wniosku o ulgę płatniczą.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że oddalenie skargi kasacyjnej jest uzasadnione w przypadku, gdy skarga nie spełnia ustawowych wymogów i nie wpływa na istotę sprawy, a wyrok sądu pierwszej instancji został zgodnie z wytycznymi wcześniejszego orzecznictwa administracyjnego, zobowiązując organ do ponownego rozpatrzenia sprawy.

Grunty posiadane przez przedsiębiorcę, nawet po zlikwidowanej linii kolejowej, mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą, jeśli istnieje potencjalna możliwość ich wykorzystania gospodarczo.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej, będące w posiadaniu przedsiębiorcy, podlegają wyższej stawce podatku od nieruchomości jako związane z działalnością gospodarczą, gdy istnieje możliwość ich potencjalnego wykorzystania w celach gospodarczych, niezależnie od faktycznego sposobu użytkowania.

Członek zarządu, chcąc uwolnić się od odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki, musi wykazać brak swej winy w niezłożeniu wniosku o upadłość. Do wykazania przesłanki zwalniającej odpowiedzialność konieczne jest przedłożenie obiektywnych dowodów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zasadnym było uchylenie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego przez WSA w związku z koniecznością wyjaśnienia, czy ewidencja środków trwałych z 2018 r. była nowym dowodem w sensie art. 240 § 1 pkt 5 Ord. pod., uzasadniającym wznowienie postępowania.

Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki powstaje, gdy wykazana jest bezskuteczność egzekucji z majątku spółki, a przesłanki egzoneracyjne nie zostały wykazane.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając, że Agencja Mienia Wojskowego prowadzi działalność gospodarczą, a sporne nieruchomości są z nią związane, uzasadniając ich opodatkowanie według stawek najwyższych od działalności gospodarczej.