Należy odmówić prawa do odliczenia nie tylko wtedy, gdy oszustwo zostało popełnione przez samego podatnika, lecz również wówczas, gdy zostanie wykazane, że podatnik, któremu towary lub usługi służące za podstawę prawa do odliczenia zostały dostarczone lub wyświadczone, wiedział lub powinien był wiedzieć, że poprzez nabycie tych towarów lub usług uczestniczy w transakcji związanej z oszustwem w zakresie

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, działanie podmiotu nie może być uznane za "rozporządzanie towarem jak właściciel", jeśli nie podejmuje on samodzielnych decyzji gospodarczych dotyczących sprzedaży towaru, co implikuje, że bez samodzielności w decydowaniu o losach towaru, działania takie nie kwalifikują się jako rzeczywiste dostawy towarów.

W kwestii rozliczeń podatkowych nadpłat zobowiązań podatkowych, organ podatkowy jest zobowiązany do zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych lub bieżących zobowiązań podatnika z urzędu, zgodnie z obowiązującymi przepisami Ordynacji podatkowej, niezależnie od dyspozycji podatnika (art. 76 § 1 O.p.), a postanowienie w sprawie zaliczenia nadpłaty ma charakter formalny i potwierdza wykonanie

Regulacja zawarta w art. 15zzzzzn2 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z COVID-19, uzupełniająca instytucję przywrócenia terminu w art. 58 Kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczy wyłącznie terminów przewidzianych przepisami prawa administracyjnego i nie ma zastosowania do terminów określonych w prawie podatkowym.

Art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19, który dotyczy przywrócenia terminów, odnosi się wyłącznie do postępowań administracyjnych prowadzonych na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego, a nie do postępowań podatkowych. Prawo podatkowe jest autonomiczną gałęzią prawa publicznego i nie należy utożsamiać go z prawem administracyjnym w kontekście zastosowania przepisów ustawy COVID-19.

Zaliczenie nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych dokonywane jest z urzędu i nie zależy od uznania organu podatkowego ani od dyspozycji podatnika, a postanowienie w sprawie takiego zaliczenia ma charakter formalny i potwierdza dokonanie czynności rachunkowo-technicznej. Zwrócenie nadpłaty możliwe jest tylko, gdy podatnik nie posiada zaległych lub bieżących zobowiązań podatkowych.

Nadpłata podatku wraz z jej oprocentowaniem podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w ich braku podlega zwrotowi z urzędu. Organ podatkowy ma obowiązek dokonania takiego zaliczenia przed ewentualnym zwrotem nadpłaty, niezależnie od woli podatnika. Postanowienie o zaliczeniu nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych

W kwestii zaliczania nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, zgodnie z art. 76 § 1 O.p., nadpłata zobowiązania podatkowego oraz jej oprocentowanie zaliczane są z urzędu, a zwrot nadpłaty może nastąpić wyłącznie w przypadku, gdy podatnik nie posiada zaległych zobowiązań podatkowych oraz nie występują bieżące zobowiązania podatkowe, z zastrzeżeniem, że organ podatkowy przy zaliczaniu nadpłaty zobowiązany

Zastosowanie ulgi w spłacie zaległości podatkowych, na mocy art. 67a § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej, wymaga od organu podatkowego dokładnej analizy i oceny indywidualnej sytuacji podatnika, w szczególności jego stanu zdrowia i sytuacji finansowej, aby ustalić, czy występuje 'ważny interes podatnika' lub 'interes publiczny'.

Zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z dniem wniesienia skargi do sądu administracyjnego, do dnia doręczenia organowi podatkowemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego ze stwierdzeniem jego prawomocności

Postanowienie o zaliczeniu nadpłaty podatku na poczet zobowiązań podatkowych ma charakter formalny i nie jest uzależnione od uznania organu podatkowego ani dyspozycji podatnika, lecz stanowi potwierdzenie wykonania czynności rachunkowo-technicznej koniecznej do kompensacji wzajemnych wierzytelności, co wynika z art. 76 § 1 i art. 76a § 1 Ordynacji podatkowej.

Doręczenie postanowienia na adres należycie umocowanego pełnomocnika strony jest skuteczne i prowadzi do wejścia tego postanowienia do obrotu prawnego, nawet jeżeli pełnomocnik reprezentuje stronę w innych sprawach podatkowych lub sądowych, pod warunkiem, że umocowanie obejmuje sprawy należące do właściwości organów podatkowych.

Dla prawidłowej wykładni art. 2 ust. 3 pkt 4 u.p.o.l nie są istotne funkcje, którym grunt lub budowla zlokalizowana w obrębie pasa drogowego służy. Dla określenia, czy są one wyłączone z opodatkowania należy tylko ustalić, czy są one związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i czy jest to działalność inna, niż utrzymanie dróg publicznych lub eksploatacja autostrad płatnych. Dopiero wtedy, jeżeli

W przypadku, gdy faktury VAT nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o uczestnictwie w oszustwie podatkowym, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT z tych faktur.

Uczestnictwo podmiotu w łańcuchu transakcji, którego celem jest oszustwo podatkowe, nie może być uzasadnione rzeczywistą działalnością gospodarczą, gdy dowody jednoznacznie wskazują na fikcyjny charakter transakcji. Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o VAT, organy podatkowe mają obowiązek odmówić prawa do zastosowania stawki 0% oraz odliczenia VAT, jeśli udowodnią świadome deklarowanie

W sprawach dotyczących zaliczenia nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych, organ podatkowy jest zobowiązany do przestrzegania regulacji ustawowych odnośnie zaliczenia nadpłat (art. 76 § 1 i § 4, art. 76a, art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej) i dokonuje tego z urzędu. Postanowienie w tej kwestii ma charakter formalny, potwierdzające wykonanie czynności rachunkowo-technicznej oraz nie zależy