Związek nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest oceniany szerzej niż samo zajęcie gruntu do tej działalności, obejmując również nieruchomości stanowiące własność podatnika, które są w posiadaniu przedsiębiorcy i wchodzą w skład jego przedsiębiorstwa, bez względu na to, czy są faktycznie wykorzystywane do prowadzenia

Sam fakt posiadania nieruchomości przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą nie jest wystarczającym warunkiem do uznania tej nieruchomości za związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej. Za związaną z działalnością gospodarczą można uznać nieruchomość, która jest w posiadaniu przedsiębiorcy i jednocześnie wchodzi w skład prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, jest przedmiotem działalności

W ocenie związku nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej, konieczne jest uwzględnienie statusu podatnika oraz charakteru jego działalności, a nie tylko fakt posiadania nieruchomości. Nieruchomość może być związana z działalnością gospodarczą, nawet jeśli nie jest faktycznie wykorzystywana w tej działalności, pod warunkiem, że jest możliwe jej potencjalne wykorzystanie.

Naruszenie zasad prawa Unii Europejskiej przez krajowy przepis prawa podatkowego dotyczący ograniczenia okresu oprocentowania nadpłaty podatku wynikającego z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej uniemożliwiające pełne dochodzenie roszczeń, wymaga pominięcia krajowego przepisu na rzecz pierwszeństwa zasady wynikającej z prawa Unii.

Związek gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej należy oceniać na podstawie faktycznego, bądź potencjalnego wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej podmiotu, który taką działalność prowadzi, a nie wyłącznie na podstawie ich posiadania przez przedsiębiorcę lub inny podmiot gospodarczy; przy czym do uznania nieruchomości za związane z działalnością gospodarczą

Reguła określona w § 1 art. 115 Ordynacji podatkowej odwołuje się do wszystkich (aktualnych) wspólników lub komplementariuszy w dacie ustalania odpowiedzialności za określone zobowiązania spółki. Przepis ten, odmiennie niż czyni to § 2, nie zawiera sformułowania ograniczającego odpowiedzialność do określonego czasu. Innymi słowy, w przypadku aktualnych wspólników spółki cywilnej przepis nie ogranicza

Przy orzekaniu o odpowiedzialności osoby trzeciej na podstawie art. 115 Ordynacji podatkowej organ podatkowy zobowiązany jest jedynie wykazać okoliczności wskazujące na istnienie przesłanek wynikających z art. 115 § 1 lub § 2 tej ustawy, tj. że wystąpiła zaległość podatkowa w danym okresie rozliczeniowym, której spółka nie uiściła w całości oraz że dana osoba była wspólnikiem spółki w określonym czasie

W przypadku tymczasowej rejestracji samochodu osobowego na terytorium Polski, nawet jeśli później samochód zostanie wywieziony, nie przysługuje zwrot zapłaconej akcyzy, gdyż taka rejestracja jest uznawana za dopuszczenie pojazdu do konsumpcji w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Wyłączenie przedmiotowe z opodatkowania przewidziane w art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. obejmuje tylko przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn, czyli uzyskane na podstawie dziedziczenia. Nie rozciąga się zaś na przychody realizowane z tytułu zbycia nieruchomości nabytej na podstawie spadku.

Artykuł 78 § 5 pkt 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, ograniczający prawo do oprocentowania nadpłaty podatku do okresu 30 dni od dnia publikacji wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jest niezgodny z zasadą skuteczności i lojalnej współpracy zawartą w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, jeżeli uniemożliwia to podatnikowi niebędącemu stroną postępowania przed TSUE skuteczne dochodzenie

W przypadku oceny, czy określone wydatki kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi, decydujące znaczenie ma bezpośredni, dostrzegalny i precyzyjnie określany wpływ tych wydatków na cenę świadczonych usług lub produkowanych towarów, a nie ogólny charakter kosztów ponoszonych przez przedsiębiorcę.

"Pojęcie 'spadkobiercy podatnika' w rozumieniu art. 97 § 1 ordynacji podatkowej nie obejmuje zapisobiercy windykacyjnego, co wynika z precyzyjnego rozgraniczenia tych dwóch pojęć w prawie cywilnym, gdzie spadkobierca wstępuje w ogół praw i obowiązków spadkodawcy (sukcesja uniwersalna), natomiast zapisobierca windykacyjny nabywa wyłącznie konkretnie wskazany w testamencie przedmiot zapisu (sukcesja