Postanowienie SN z dnia 23 czerwca 2020 r., sygn. II PK 85/19
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Frańczak
w sprawie z powództwa A. B. L. przeciwko Krajowemu Ośrodkowi Wsparcia Rolnictwa w W. o przywrócenie do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 czerwca 2020 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 18 grudnia 2018 r., sygn. akt V Pa (...),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. oddala wniosek powódki o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w B. wyrokiem z dnia 18 grudnia 2018 r., na skutek apelacji powódki A. B. L. oraz pozwanego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa z siedzibą w W., zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w B. z dnia 29 sierpnia 2018 r. i zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 13.443 zł tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 października 2017 r.
W motywach wyroku Sąd drugiej instancji wskazał, że pozwany w związku z przekształceniami organizacyjnymi (przekształcenie Agencji Nieruchomości Rolnych w Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa na mocy ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa, Dz.U. z 2017 r., poz. 624 dalej "ustawa wprowadzająca"), zaproponował powódce zatrudnienie na umowę o pracę na czas określony do dnia 31 sierpnia 2018 r. na stanowisku głównego specjalisty w Oddziale Regionalnym w Ł. w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na podstawie art. 51 ust. 4 ustawy wprowadzającej. Nie wiadomo dlaczego powódka otrzymała propozycję zatrudnienia w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (dalej ARiMR) zamiast w Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa (dalej KOWR), skoro nie była uwidoczniona na liście pracowników, których zakres obowiązków upoważniał do zaproponowania im pracy w ARiMR. Było to niezgodne z art. 51 ustawy wprowadzającej. Tym samym decyzja pracodawcy miała charakter arbitralny, ponieważ odmowa przyjęcia zatrudnienia w ARiMR powodowała wygaśnięcie stosunku pracy, pozbawiając powódkę prawa domagania się przywrócenia do pracy. W tym stanie rzeczy Sąd drugiej instancji uznał, że zaszły podstawy do zasądzenia na rzecz powódki odszkodowania na podstawie art. 67 k.p. w związku z art. 56 k.p. z uwagi na to, że pracodawca decydując o wygaśnięciu jej umowy o pracę dokonał tego z naruszeniem przepisów i zasad prawa pracy. Doszło zatem do nadużycia prawa ze strony pracodawcy. Ponadto pozwany nie wykazał, aby brak propozycji dalszego zatrudnienia powódki był spowodowany jakimś obiektywnym i racjonalnym kryterium, decydujący był "związek z przynależnością lub sympatią do P.".
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
