Postanowienie SN z dnia 12 czerwca 2019 r., sygn. II UK 223/18
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Franczak
w sprawie z wniosku S.T. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B. o podleganie polskiemu ustawodawstwu w zakresie zabezpieczenia społecznego, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 czerwca 2019 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 8 marca 2018 r., sygn. akt III AUa [...],
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od wnioskodawcy na rzecz organu rentowego kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w [...] wyrokiem z dnia 8 marca 2018 r. oddalił apelację wnioskodawcy S.T. od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 11 kwietnia 2017 r., oddalającego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z dnia 12 kwietnia 2016 r. stwierdzającej, że od dnia 1 marca 2013 r. wnioskodawca podlega polskiemu ustawodawstwu w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz zasądził od wnioskodawcy na rzecz organu rentowego kwotę 2.700 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję.
W motywach orzeczenia Sąd Apelacyjny podniósł, że z informacji uzyskanych od strony słowackiej w związku z wszczęciem przez polski organ rentowy procedury określonej w art. 16 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE. L. 284 z dnia 30 października 2009 r., dalej jako rozporządzenie wykonawcze) wynikało, iż praca wnioskodawcy, prowadzącego działalność gospodarczą w Polsce, wykonywana przez niego na podstawie umowy o pracę zawartej ze słowacką firmą M. s.r.o. w C. była świadczona przez 10 godzin w miesiącu za wynagrodzeniem w kwocie 40 euro miesięcznie, a zatem miała charakter marginalny w rozumieniu art. 14 ust. 5b rozporządzenia wykonawczego. Wobec tego polski organ rentowy w piśmie z dnia 15 lutego 2016 r., na podstawie art. 16 ust. 2 w związku z art. 14 ust. 5b rozporządzenia wykonawczego, poinformował właściwą słowacką instytucje ubezpieczeniową o ustaleniu dla wnioskodawcy ustawodawstwa polskiego od dnia 1 marca 2013 r., ponieważ praca marginalna na terenie innego państwa członkowskiego nie może być brana pod uwagę do celów określenia właściwego ustawodawstwa według zasad określonych w art. 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) z dnia 29 kwietnia 2004 r. nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 2004/166/1, dalej jako rozporządzenie podstawowe). Natomiast słowacka instytucja ubezpieczeniowa pismem z dnia 9 marca 2016 r. (wysłanym także do wnioskodawcy i jego pracodawcy słowackiego M. s.r.o.) stwierdziła, że wnioskodawcy nie przysługuje jako pracownikowi obowiązkowe ubezpieczenie chorobowe, obowiązkowe ubezpieczenie emerytalno-rentowe i obowiązkowe ubezpieczenie z tytułu braku zatrudnienia za okres od dnia 1 marca 2013 r. zgodnie z przepisami prawa słowackiego. Słowacka instytucja ubezpieczeniowa nie wniosła zatem zastrzeżeń co do określonego przez polski organ rentowy ustawodawstwa i zgodnie z art. 16 ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia wykonawczego doszło do porozumienia z polską instytucją ubezpieczeniową, co do określenia ustawodawstwa polskiego jako właściwego dla wnioskodawcy. Oznacza to, że zaskarżoną decyzją polski organ rentowy prawidłowo przyjął, iż wobec wnioskodawcy właściwe jest ustawodawstwo polskie. Wyczerpany został tym samym tryb przewidziany w art. 16 ust. 2 i 3 rozporządzenia wykonawczego i ustała kolizja systemów obu państw członkowskich.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
