Wyrok SN z dnia 21 lutego 2019 r., sygn. I PK 243/17

Ustawowe uregulowanie, iż okres wypowiedzenia umowy pracę obejmujący miesiąc albo jego wielokrotność kończy się w ostatnim dniu miesiąca (art. 30 § 2¹ k.p.) nie powoduje nieważności aneksu do umowy o pracę, w którym strony zgodnie przyjęły, że okres wypowiedzenia skończy się z końcem roku kalendarzowego. Porozumienie stron jest podstawowym sposobem rozwiązania umowy o pracę, wypowiedzenie jest kolejnym sposobem, co potwierdza że w drodze porozumienia strony mogą modyfikować końcowy okres wypowiedzenia indywidualnego z zachowaniem terminu z art. 30 § 2¹ k.p.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Beata Gudowska (przewodniczący)

SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z powództwa P. C. przeciwko A. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością we W. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 21 lutego 2019 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. z dnia 11 maja 2017 r., sygn. akt VI Pa [...],

1. oddala skargę kasacyjną,

2. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda 1.350 zł (jeden tysiąc i trzysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. wyrokiem z 14 grudnia 2016 r. zasądził powodowi P. C. od pozwanego pracodawcy D. spółki z o.o. we W. wynagrodzenia za październik i listopad 2016 r. w kwotach po 12.800 zł odsetkami a oddalił żądanie wynagrodzenia za grudzień 2016 r. jako przedwczesne.

Sąd Okręgowy w B. wyrokiem z 11 maja 2017 r. uwzględnił apelację powoda i zmienił wyrok Sądu pierwszej instancji w ten sposób, że zasądził powodowi wynagrodzenie 12.800 zł za grudzień 2016 r. z odsetkami, orzekając też o kosztach i oddalając apelację pozwanego.

Spór dotyczył okresu wypowiedzenia i terminu ustania zatrudnienia powoda, który był zastępcą dyrektora ds. finansów, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę z 9 marca 2015 r. Na mocy porozumienia z 26 sierpnia 2015 r. strony zmieniły umowę o pracę, wprowadzając ust. 3 w § 6 umowy o treści "Okres wypowiedzenia umowy o pracę wynosi 3 miesiące i kończy się odpowiednio wraz z końcem roku kalendarzowego, w którym jedna ze stron złożyła oświadczenie o zamiarze rozwiązania umowy za wypowiedzeniem". Wydłużony okres wypowiedzenia miał być jedną z form wynagrodzenia pracownikom niekorzystnych dla nich zmian regulaminu wynagradzania. W podobny sposób zostały zmienione umowy o pracę innych pracowników pozwanego. 29 czerwca 2016 r. powód otrzymał od pozwanego propozycję rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron z końcem września 2016 r., jednakże nie przyjął tej propozycji. 29 czerwca 2016 r. wypowiedziano mu umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który miał upłynąć 30 września 2016 r. Przyczyną wypowiedzenia była likwidacja stanowiska pracy. 30 września 2016 r. powód przekazał pozwanemu narzędzia pracy i równocześnie złożył oświadczenie o gotowości do świadczenia pracy w dalszej części okresu wypowiedzenia wynikającej z umowy o pracę. Powodowi nie udało się podjąć innej pracy.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się