Wyrok SN z dnia 13 marca 2014 r., sygn. I PK 189/13
"Zrzeczenie się" wynagrodzenia za pracę, polegające na wyrażeniu zgody na przedstawioną przez pracodawcę propozycję obniżenia wysokości wynagrodzenia w przyszłości, nie jest zrzeczeniem się prawa do wynagrodzenia w rozumieniu art. 84 k.p., lecz prawnie dopuszczalnym porozumieniem stron, zmieniającym treść stosunku pracy. Przepis art. 84 k.p. nie stoi więc na przeszkodzie, by strony stosunku pracy zawarły porozumienie obniżające wynagrodzenie pracownicze ze skutkiem od dnia jego zawarcia, ale nie może to dotyczyć już nabytego prawa do wynagrodzenia.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)
SSN Józef Iwulski (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z powództwa C. Ż. przeciwko Przedsiębiorstwu Robót Drogowo-Mostowych "T." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o nagrodę jubileuszową, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 marca 2014 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ł. z dnia 23 kwietnia 2013 r.,
oddala skargę kasacyjną i zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 900 (dziewięćset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2013 r., Sąd Rejonowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ł. oddalił powództwo C.Ż. przeciwko Przedsiębiorstwu Robót Drogowo-Mostowych "T." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością o zapłatę wyrównania nagrody jubileuszowej i orzekł o kosztach procesu.
Sąd pierwszej instancji ustalił, że powód od 1 października 1976 r. do 13 sierpnia 1997 r. pracował w Przedsiębiorstwie Robót Drogowo-Mostowych (które było poprzednikiem prawnym pozwanej spółki), a od 14 sierpnia 1997 r. do 30 kwietnia 2012 r. świadczył pracę na rzecz pozwanej spółki, ostatnio na stanowisku dyrektora ds. technicznych, przy czym w okresie od 10 grudnia 2004 r. do 11 czerwca 2011 r. pełnił funkcję prezesa jej zarządu. W dniu 19 września 1997 r. w pozwanej spółce zaczął obowiązywać Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy (ZUZP), który określał m.in. zasady nabywania uprawnień do nagród jubileuszowych. Protokołem dodatkowym Nr 3 do ZUZP, który wszedł w życie z dniem 9 sierpnia 2011 r., uległy zmianie (na niekorzyść pracowników) dotychczasowe zasady nabywania uprawnień do nagród jubileuszowych. W dniu 18 sierpnia 2011 r. w zakładzie pracy zorganizowano zebranie pracowników, na którym poinformowano załogę o tych zmianach. W trakcie zebrania pracodawca przedstawił pracownikom propozycję zawarcia indywidualnych porozumień, które ze skutkiem natychmiastowym zmieniłyby treść poszczególnych umów o pracę w sposób odpowiadający nowym regulacjom płacowym przyjętym w Protokole dodatkowym Nr 3 do ZUZP. Powód nie uczestniczył w zebraniu, bo w tym czasie przebywał na zwolnieniu chorobowym. Natomiast w dniu 6 września 2011 r., kiedy powód pojawił się w biurze w celu podstemplowania legitymacji ubezpieczeniowej, kadrowa przekazała mu projekt porozumienia zmieniającego treść umowy o pracę, który powód niezwłocznie podpisał. Powód nigdy nie złożył wobec pracodawcy oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych tego porozumienia. W dniu 20 września 2011 r. spółka wypłaciła powodowi nagrodę jubileuszową za 40 lat pracy w wysokości 25.000 zł. Nagroda została obliczona według zasad przyjętych w Protokole dodatkowym Nr 3 do ZUZP. Prawo do nagrody jubileuszowej powód nabył w dniu 1 września 2011 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
