Wyrok SN z dnia 13 marca 2014 r., sygn. I PK 193/13
W razie sprzeczności pomiędzy normą niższego rzędu (wynikającą z zakładowego porozumienia w sprawie zwolnień grupowych) a normą wyższej rangi (ponadzakładowego lub zakładowego układu zbiorowego pracy) - pierwszeństwo ma korzystniejsza dla pracownika norma niższej rangi przed mniej korzystną normą wyższego rzędu.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)
SSN Józef Iwulski
SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa E. W. przeciwko Przewozom R./.../ Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 marca 2014 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 12 lutego 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok oraz wyrok Sądu Rejonowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 12 września 2012 r., i przekazuje sprawę temu Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego i apelacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 12 lutego 2013 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację pozwanej Przewozy R./.../ Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. od wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 12 września 2012 r., zasądzającego od pozwanej na rzecz powódek następujące kwoty tytułem odszkodowania: E. W. - 10.813,14 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 19 marca 2010 r. do dnia zapłaty, powódki M. P. - 7.649,09 zł brutto z ustawowymi odsetkami od dnia 23 marca 2010 r. do dnia zapłaty, A.P. - 7.019,09 zł brutto z ustawowymi odsetkami od dnia 1 kwietnia 2010 r. do dnia zapłaty oraz rozstrzygnięto o kosztach, oraz od pozwanej na rzecz powódek M. P. i A. P. po 450 zł, a na rzecz powódki E. W. 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
W sprawie tej ustalono, że powódki były zatrudnione u pozwanej w okresach: E. W. od 2 marca 1987 r. do 18 marca 2010 r., A. P. od 18 lutego 1976 r. do 31 marca 2010 r., M. P. od 24 listopada 1977 r. do 22 marca 2010 r. W dniu 12 lutego 2010 r. zostało zawarte porozumienie pomiędzy pozwaną a związkami zawodowymi (zwane dalej porozumieniem z dnia 12 lutego 2010 r.), oparte na art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm., zwanej dalej ustawą o zwolnieniach grupowych), które reguluje zasady postępowania w sprawach dotyczących pracowników objętych zamiarem zwolnienia grupowego. Zwolnienia takie miały być dokonywane wyłącznie na mocy zawieranych przez strony stosunku pracy porozumień w sprawie rozwiązania stosunku pracy. Zgodnie z porozumieniem z dnia 12 lutego 2010 r., zwalnianym w tym trybie pracownikom miały być wypłacane następujące świadczenia: a) zachęta finansowa w kwocie 15.000 zł, b) odszkodowanie za utracony okres wypowiedzenia w wysokości uzależnionej od indywidualnego stażu pracy pracownika u pracodawcy nie więcej jednak niż za więcej jednak niż za trzy miesiące. Do ustalenia utraconego okresu wypowiedzenia odpowiednie zastosowanie znaleźć miały przepisy art. 36 § 1 i § 1 k.p., c) odprawa wynikająca z art. 8 ustawy zwolnieniach grupowych. Pozwana na podstawie tego porozumienia złożyła powódkom takie oferty rozwiązania umów o pracę za porozumieniem stron, które zgodziły się zaoferowane warunki rozwiązania umów o pracę.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
