Wyrok SN z dnia 22 czerwca 2011 r., sygn. II PK 4/11
Jeśli pracodawca rozwiązał umowę na podstawie ustawy o zwolnieniach grupowych i przyczyny wypowiedzenia są prawdziwe, to powstaje obowiązek zapłaty odprawy. W takiej sytuacji pracownik nie nabywa prawa do odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę z tej przyczyny. Jeśli zaś przyczyny, o których mowa w powołanej regulacji, są nieprawdziwe, to wówczas pracownik nabywa uprawnienia wskazane w art. 45 k.p., tracąc jednocześnie prawo do świadczeń na podstawie ustawy o zwolnieniach grupowych.
Sąd Najwyższy w składzie: SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący) SSN Romualda Spyt SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Ministerstwa Finansów w W. przeciwko Magdalenie D. o zwrot nienależnego świadczenia, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 22 czerwca 2011 r., skargi kasacyjnej pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. z dnia 26 sierpnia 2010 r.,
oddalił skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy - Sąd Pracy w W. wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2010 r. oddalił apelację pozwanej Magdaleny D. od wyroku Sądu Rejonowego- Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. z dnia 10 marca 2010 r. zasądzającego od pozwanej na rzecz Ministerstwa Finansów w Warszawie kwotę 15.181 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 czerwca 2009 r. tytułem zwrotu nienależnie wypłaconej odprawy pieniężnej.
Sąd Okręgowy podzielił ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd pierwszej instancji i uznał za prawidłową ich ocenę prawną.
Z poczynionych przez Sąd ustaleń wynikało zaś, że Magdalena D. była zatrudniona w Ministerstwie Finansów w W. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 28 lutego 2009 r., ostatnio na stanowisku naczelnika Wydziału. W dniu 27 listopada 2008 r. pracodawca wypowiedział pozwanej umowę o pracę ze skutkiem na dzień 28 lutego 2009 r., wskazując jako przyczynę wypowiedzenia likwidację zajmowanego przez nią stanowiska oraz likwidację komórki organizacyjnej, w której była dotychczas zatrudniona. Pracodawca wypłacił pozwanej odprawę pieniężną na podstawie art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze zm., zwanej dalej ustawą o zwolnieniach grupowych) w wysokości 15.181 zł. Pozwana odwołała się od powyższego wypowiedzenia, żądając uznania wypowiedzenia za bezskuteczne i zasądzenia odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia. Wyrokiem z dnia 13 maja 2009 r. Sąd Rejonowy- Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. zasądził od Ministerstwa Finansów w W. na rzecz Magdaleny D. odszkodowanie w wysokości 18.513,81 zł uznając, między innymi, że wskazana w wypowiedzeniu przyczyna miała charakter pozorny i nie uzasadniała rozwiązania stosunku pracy z pozwaną, gdyż nie doszło do zlikwidowania komórki organizacyjnej, w której była ona zatrudniona, a jedynie zmieniono jej nazwę z zachowaniem ciągłości funkcjonowania wydziału. Apelacja Ministerstwa Finansów w W. od powyższego wyroku, wobec jej wniesienia z uchybieniem ustawowego terminu, została odrzucona postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 13 października 2009 r., a następnie postanowieniem Sądu Okręgowego - Sądu Pracy w W. z dnia 22 grudnia 2009 r. oddalono wniesione przez Ministerstwo zażalenie na to postanowienie. Pismem z dnia 15 maja 2009 r. pracodawca zwrócił się do pozwanej z prośbą o wyrażenie zgody na potrącenie z zasądzonego na jej rzecz odszkodowania równowartości wypłaconej w dniu 28 lutego 2009 r. odprawy pieniężnej, która stała się świadczeniem nienależnym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
