Wyrok SN z dnia 7 maja 2008 r., sygn. II PK 331/07

Ocena winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa pracodawcy w ciężkim naruszeniu podstawowych obowiązków wobec pracownika (art. 55 § 1¹ k.p.) powinna nastąpić z uwzględnieniem stosowanego u pracodawcy porozumienia zawartego z działającymi u niego zakładowymi organizacjami związkowymi, choćby nie było ono źródłem prawa pracy, o którym mowa w  art. 9 § 1 k.p.

Przewodniczący SSN Roman Kuczyński, Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski, Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2008 r. sprawy z powództwa Rafała P. przeciwko M.S.T. & B. Spółce z o.o. w S. o wynagrodzenie i odszkodowanie, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okrę­gowego w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2007 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Po­znaniu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyj­nego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 marca 2007 r. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu zasądził od M.S.T. & B. Spółki z o.o. w S. na rzecz Rafała P. kwotę 3.556,44 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oraz kwotę 8.089,14 zł tytułem odszkodowania, w obu przypadkach z ustawowymi odsetkami, a w pozostałej części powództwo oddalił. Podstawę rozstrzygnięcia sta­nowiły następujące ustalenia.

Powód był zatrudniony w pozwanej Spółce od 2 lipca 2001 r., ostatnio na pod­stawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku montera-mechanika za wynagrodzeniem 10,68 zł za godzinę pracy. W dniu 21 grudnia 2004 r. strona po­zwana podpisała z działającymi u niej organizacjami związkowymi porozumienie, którego celem było dążenie, „aby wahania wielkości produkcji wynikające ze zmian sytuacji rynkowej i przejściowego braku zamówień na autobusy, wyrównać głównie poprzez systemowe dostosowanie czasu pracy do bieżących wymagań procesu pro­dukcji w ramach obowiązującego prawa pracy, a nie tylko poprzez okresowe dosto­sowywanie wielkości zatrudnienia”. Na mocy tego porozumienia utworzono tzw. bank godzin (konta czasu pracy), polegający na tym, że w okresie braku zamówień pra­cownicy byli zwolnieni z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wy­nagrodzenia, pozostając w domach i czekając na wezwanie pracodawcy do stawie­nia się w pracy. Godziny te podlegały odpracowaniu w przyjętym okresie rozliczenio­wym 4 miesięcy, a w razie braku możliwości odpracowania następowało ich przesu­nięcie na następny okres rozliczeniowy. Odpracowanie godzin następowało w sto­sunku 1,5:1, to jest za każde półtorej godziny zegarowej nieprzepracowanego czasu pracownik miał odpracować jedną godzinę. W przypadku odpracowania pory nocnej stosunek godzin uzgodniony został na poziomie 2:1. W styczniu 2005 r. Państwowa Inspekcja Pracy przeprowadziła w pozwanej Spółce kontrolę, stwierdzając, że za­warte w dniu 21 grudnia 2004 r. porozumienie jest niezgodne z obowiązującymi przepisami Kodeksu pracy (art. 81 k.p.) i nie zostało wprowadzone do obowiązują­cego u strony pozwanej układu zbiorowego pracy. Na skutek przestoju spowodowa­nego brakiem pracy powód w okresie od stycznia do maja 2005 r. był zwalniany z obowiązku świadczenia pracy, w następstwie czego, w myśl postanowień porozu­mienia, miał do odpracowania około 320-340 godzin. W miesiącach od czerwca do grudnia 2005 r. powód przepracował 196 godzin nadliczbowych, w tym 94 godziny w porze nocnej. Za te godziny nie zostało mu wypłacone wynagrodzenie w łącznej kwocie 3.556,44 zł, przy czym za czerwiec 2005 r. pracodawca wypłacił jednie do­datek za przepracowane w tym miesiącu godziny nadliczbowe. Pismem z dnia 31 stycznia 2006 r. powód rozwiązał z pozwaną Spółką umowę o pracę bez wypowie­dzenia z winy pracodawcy na podstawie art. 55 § 1 k.p., jako przyczyny wskazując: 1) niewypłacenie wynagrodzenia z tytułu przepracowanych godzin nadliczbowych w miesiącu lipcu, sierpniu, wrześniu, październiku, listopadzie i grudniu 2005 r.; 2) wy­maganie świadczenia pracy przez więcej niż 48 godzin tygodniowo w ostatnim okre­sie rozliczeniowym; 3) niezapewnienie należytego bezpieczeństwa w pracy poprzez niedostosowanie organizacji służby bhp do stanu zatrudnienia i warunków pracy; 4) zawarcie ze związkami zawodowymi porozumienia z dnia 21 grudnia 2004 r. w spra­wie szczególnych zasad czasu pracy mniej korzystnego niż przepisy prawa pracy. 

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się