Wyrok SN z dnia 29 maja 2006 r. sygn. I PK 230/05
Z prawa do godziwego wynagrodzenia (art. 13 k.p.) pracownik nie może wywodzić roszczenia o podwyższenie wynagrodzenia za pracę, poza żądaniem jego wyrównania do poziomu wynagrodzenia minimalnego.
Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski
Sędziowie: SN Józef Iwulski, SA Romualda Spyt (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 maja 2006 r. sprawy z powództwa Krzysztofa S. przeciwko Szpitalowi Zespolonemu [...] w K. o wynagrodzenie, na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 18 maja 2005 r. [...]
oddalił skargę kasacyjną i odstąpił od obciążania powoda kosztami postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Prawomocnym wyrokiem z dnia 18 maja 2005 r. Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi oddalił apelację powoda Krzysztofa S. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 grudnia 2004 r. Wyrokiem tym Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kaliszu oddalił powództwo między innymi Krzysztofa S. przeciwko Szpitalowi Zespolonemu [...] w K. o zapłatę godziwego wynagrodzenia za przepracowane od 1 marca 1996 r. do 31 lipca 1998 r. zakładowe dyżury lekarskie a następnie po rozszerzeniu pozwu także o wyrównanie wynagrodzenia zasadniczego w łącznej wysokości 190.000 zł z ustawowymi odsetkami.
W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd Okręgowy, poszukując definicji godziwego wynagrodzenia, odwołał się do art. 4 ust.1 Europejskiej Karty Społecznej z dnia 18 października 1961 r. (Dz.U. z 1999 r. Nr 8, poz. 67), nieobowiązującego w Rzeczpospolitej Polskiej, który stanowi, że godziwe wynagrodzenie za pracę to takie, które jest w stanie zapewnić pracownikowi i jego rodzinie godziwy poziom życia.
Uznał, że pojęcie to nie jest wartością stałą lecz determinuje je ogólna kondycja gospodarcza państwa. Prawo do godziwego wynagrodzenia, to zdaniem Sądu Okręgowego postulat dla polityki gospodarczej i społecznej, do których ogólne odesłanie znajduje się w przepisie art. 13 k.p. Wskazał także na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 listopada 1997 r., U 6/96 (OTK 1997 nr 5-6, poz. 66), z którego wynika, że zasada godziwego wynagrodzenia za pracę stanowi wskazówkę do interpretacji całego prawa, nie może więc stanowić samoistnej podstawy żądań płacowych. Powołał się również na inny wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 października 2000 r., P 8/00 (OTK 2000 nr 5, poz. 189), gdzie stwierdza się, że art. 178 ust. 2 Konstytucji RP nie stanowi samoistnej podstawy roszczeń sędziów o wynagrodzenie w wysokości wyższej niż określona w przepisach płacowych. Sąd Okręgowy stwierdził także, że nie miał podstaw do zastosowania art. 477§ 1 k.p.c., co miałoby doprowadzić do rozważania kwestii związanych z potraktowaniem żądania pozwu jako roszczenia o zapłatę za przepracowane godziny nadliczbowe, gdyż powodowie nie mieli trudności z formułowaniem swoich żądań.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
