Wyrok SN z dnia 16 maja 2006 r., sygn. I PK 217/05

Zmniejszenie zatrudnienia jako przesłankę dopuszczalności wypowie­dzenia stosunku pracy mianowanemu pracownikowi samorządowemu na pod­stawie art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 ze zm.) należy odnosić do jednostki organizacyjnej gminy, w której pracownik jest zatrudniony.

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza,

Sędziowie: SN Roman Kuczyński, SA Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2006 r. sprawy z powództwa Danuty K., Marii K. przeciwko Urzędowi Miasta i Gminy w M. o przywró­cenie do pracy i zapłatę, na skutek skargi kasacyjnej powódki Danuty K. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 17 lutego 2005 r. [...]

1) oddalił skargę kasacyjną;

2) nie obciążył powódki Danuty K. kosztami zastępstwa procesowego strony pozwanej w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 maja 2004 r. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dla Krakowa Nowej Huty w Krakowie oddalił skierowane przeciwko Urzędowi Miasta i Gminy w M. powództwa Marii K. i Danuty K. o przywrócenie do pracy, umorzył postępowanie z powództwa Danuty K. w części dotyczącej zasądzenia premii wraz z odsetkami, zasądził od powódki Marii K. na rzecz pozwanego kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, a w sprawie z po­wództwa Danuty K. koszty postępowania między stronami wzajemnie zniósł.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódki były mianowanymi pracownikami samorządowymi strony pozwanej. Maria K. pracowała na stanowisku inspektora w Wydziale Finansowo-Księgowym, a Danuta K. - na stanowisku inspektora w Wydziale Gospo­darki Mieniem Komunalnym i Rolnictwa. Obu powódkom wypowiedziano stosunki pracy w związku z przeprowadzoną od dnia 12 maja 2003 r. reorganizacją urzędu połączoną ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia. Według ustaleń tego sądu, w dniu 11 maja 2003 r. u strony pozwanej zatrudnionych było 111 pracowników, a na dzień 31 marca 2004 r. stan zatrudnienia zamknął się liczbą 92 osób. Przed 12 maja 2003r. w skład urzędu wchodziło 8 wydziałów, 1 referat, 2 samodzielne stanowiska, Urząd Stanu Cywilnego, radca prawny i Straż Miejska, a poczynając od tego dnia utworzono 6 wydziałów i 3 biura, a ponadto w strukturze urzędu funkcjonowały nadal Urząd Stanu Cywilnego i Straż Miejska. Sąd pierwszej instancji stwierdził także, iż zakresy kompetencji poszczególnych wydziałów uległy zmianie, utworzono również nowe wyspecjalizowane jednostki organizacyjne, jak np. Biuro Budżetu i Analiz. Za­gadnienia związane z ochroną środowiska należące uprzednio do Wydziału Gospo­darki Przestrzennej i Ochrony Środowiska przejął Wydział Mienia. W miejsce Wydziału Finansowo - Księgowego utworzono dwie jednostki organizacyjne - część do­tychczasowych zadań przejął Wydział Finansowy, a pozostałe przypisano Biuru Budżetu i Analiz. Ustalanie opłat związanych ze zmianą wartości nieruchomości przekazano do kompetencji Wydziału Gospodarki Przestrzennej i Inwestycji, zaś za­dania związane z obsługą finansową jednostek oświatowych zostały powierzone no­wemu zakładowi budżetowemu - Zespołowi Ekonomiki Oświaty.

Oceniając powództwa na tle tak ustalonego stanu faktycznego, Sąd Rejonowy podniósł, że stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 ze zm.), rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym pracownikiem samorządowym może nastąpić w drodze wypowiedzenia w razie likwidacji lub reorganizacji urzędu połączonej ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia. Zdaniem tego Sądu, w pozwanym urzędzie doszło do reorganizacji i zmniejszenia zatrudnienia, przy czym był to proces rzeczywisty, bowiem nie polegał jedynie na zmianie nazw poszczególnych wydziałów, ale także na przesunięciu zadań pomiędzy poszczególnymi jednostkami urzędu, w tym w postaci przekazania części tych zadań nowej jednostce budżetowej, jaką był Zespół Ekonomiki Oświaty. Sąd Rejonowy nie znalazł także podstaw do uznania czynności pozwanego w postaci rozwiązania z powódkami stosunków pracy za dyskryminujące ze względu na wiek tych pracownic, ponieważ stwierdził, że pracodawca dobierając osoby do zwolnienia nie kierował się kryterium ich wieku, ale posiadaniem możliwości finansowych utrzymania się po rozwiązaniu stosunku pracy, a takim było uprawnienie powódek do ubiegania się o wcześniejszą emeryturę.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się