Wyrok SN z dnia 11 października 2005 r. sygn. I PK 68/05
Umowa o pracę na czas nieokreślony może zostać przekształcona z mocy prawa w umowę o pracę na czas określony tylko na podstawie przepisu wyraźnie określającego takie przekształcenie. Przepisu takiego nie zawierało rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 października 1990 r. w sprawie zasad i trybu powoływania oraz przeprowadzania konkursu na niektóre stanowiska w zakładach społecznych służby zdrowia (Dz.U. Nr 70, poz. 416).
Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Barbara Wagner, Andrzej Wróbel
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2005 r. sprawy z powództwa Michała C. przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w B.P. o zapłatę, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 17 grudnia 2004 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Powód Michał C. żądał od pozwanego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w B.P. zapłaty odszkodowania w kwocie 17.735 zł, tytułem naruszenia przepisów o wypowiadaniu umów o pracę, ekwiwalentu za sześć dni urlopu wypoczynkowego za rok 2003 oraz 1.219,16 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych za okres od 1 stycznia 2003 r. do 30 kwietnia 2003 r.
Wyrokiem z dnia 20 lipca 2004 r. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Bielsku Podlaskim zasądził dochodzoną kwotę 1.219,16 zł (z ustawowymi odsetkami od dnia 9 marca 2004 r.) za godziny nadliczbowe; w pozostałym zakresie powództwo oddalił. Wyrok ten uzasadniają według Sądu Pracy następujące ustalenia. Z dniem 1 maja 1991 r. powód, po wygraniu uprzednio przeprowadzonego konkursu, został powołany na stanowisko ordynatora oddziału położniczo-ginekologicznego ZOZ w B.P., którego następcą prawnym jest pozwany Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w B.P. Jednocześnie strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony (umowa z dnia 30 kwietnia 1991 r.), w której określiły, że powód będzie pełnił funkcję ordynatora w pełnym wymiarze czasu pracy. Z dniem 1 października 1991 r. powód po wygraniu kolejnego konkursu na stanowisko ordynatora został ponownie powołany na to stanowisko. W dniu 30 września 2003 r. pozwany wystawił powodowi świadectwo pracy wskazując, że upłynął czas, na który była zawarta umowa o pracę. Takie stanowisko pracodawcy, że istniały podstawy do przyjęcia, iż powód został zatrudniony na czas określony - 6 lat, Sąd Pracy podzielił. Stwierdził bowiem, że wynika to z § 1 ust. 1 oraz § 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 5 marca 1992 r. w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz.U. Nr 22, poz. 96), zgodnie z którymi dla obsadzania stanowisk ordynatorów, organizuje się postępowanie konkursowe co 6 lat. Powodowi powierzono wykonywanie obowiązków ordynatora na czas określony od dnia 1 października 1997 r. do dnia 30 września 2003 r. Natomiast umowa o pracę na czas nieokreślony zawarta pomiędzy stronami 30 kwietnia 1991 r. jest nieważna z mocy prawa w części regulującej czas jej trwania. Ze względu bowiem na szczególną regulację zawartą we wskazanym rozporządzeniu z dnia 5 marca 1992 r. umowa ta nie może mieć zastosowania do zatrudniania powoda po upływie okresu, na jaki został on powołany na stanowisko ordynatora, poprzednio zaś na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 października 1990 r. w sprawie zasad i trybu powoływania oraz przeprowadzania konkursu na niektóre stanowiska w zakładach społecznych służby zdrowia (Dz.U. Nr 70, poz. 416) kandydatów na stanowiska ordynatorów powoływano w drodze konkursu na okres 5 lat. Na podstawie tego przepisu Sąd pierwszej instancji uznał, że umowa o pracę zawarta z powodem, z uwagi na powierzenie mu obowiązków ordynatora, od początku powinna być zawarta na czas określony (od 1 maja 1991 r. do 30 kwietnia 1996 r.). Według Sądu pierwszej instancji skoro powoda i pozwanego łączyła umowa o pracę na czas określony, to stosunek pracy ustał z upływem terminu, na jaki była ona zawarta. Natomiast twierdzenia powoda, że wykonywał on pracę także po dniu 30 września 2003 r., nie znajdują potwierdzenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Oddalenie roszczenia powoda o wypłatę ekwiwalentu za 6 dni urlopu wypoczynkowego wynika stąd, że nie mógł on nabyć prawa do urlopu w okresie, w którym nie pozostawał już w stosunku pracy (po 30 września 2003 r.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
