Wyrok SN z dnia 24 listopada 2004 r. sygn. I PK 17/04
Pracownik, który nie wniósł powództwa o uznanie wypowiedzenia warunków pracy i płacy za bezskuteczne (o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach) nie może powoływać się na niezgodność wypowiedzenia z prawem lub jego niezasadność i na tej podstawie żądać wynagrodzenia wynikającego z warunków umowy o pracę sprzed ich zmiany.
Przewodniczący SSN Barbara Wagner
Sędziowie SN: Zbigniew Myszka, Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2004 r. sprawy z powództwa Marka Roberta K. przeciwko „P.-S.” Spółce z o.o. w Z.Ś. o zapłatę, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 13 listopada 2003 r. [...]
1. oddaIił kasację;
2. nie obciążył powoda obowiązkiem zwrotu stronie pozwanej kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Suwałkach postanowieniem z dnia 3 marca 2003 r., wydanym w sprawie z powództwa Marka Roberta K. przeciwko „P.-S.” Spółce z o.o. w S. o przywrócenie do pracy i zapłatę, umorzył postępowanie w części dotyczącej przywrócenia do pracy, natomiast żądanie zapłaty kwoty 90.000 zł przekazał do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Suwałkach jako właściwemu. Na kwotę tę składały się następujące roszczenia: o wyrównanie wynagrodzenia za czas od 1 września 2002 r. do 28 kwietnia 2003 r., o ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, o wyrównanie wypłaconej już odprawy z tytułu zwolnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy, o odprawę przewidzianą w porozumieniu w sprawie pakietu socjalnego z dnia 30 stycznia 2003 r., o wyrównanie wynagrodzenia za marzec 2003 r. i wynagrodzenie za trzymiesięczny okres wypowiedzenia.
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Suwałkach wyrokiem z dnia 13 czerwca 2003 r. oddalił powództwo. Sąd pierwszej instancji ustalił, że powód był zatrudniony w pozwanej Spółce na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku kierownika handlowego za wynagrodzeniem 7.300 zł brutto miesięcznie. W dniu 18 maja 2002 r. pozwana Spółka wypowiedziała powodowi warunki pracy, proponując na miejsce dotychczasowych: stanowisko przedstawiciela handlowego na tzw. kraje wschodu, wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 2.000 zł, 3% prowizji od sprzedaży zgodnie z regulaminem oraz ryczałt w kwocie 1.000 zł z tytułu delegacji służbowych. Powód wyraził zgodę na te warunki, lecz strona pozwana odstąpiła częściowo od nich, gdyż w piśmie z dnia 27 sierpnia 2002 r. zaproponowała nagrodę zamiast prowizji oraz zwrot kosztów podróży na podstawie delegacji służbowych zamiast ryczałtu za podróże. Powód nie odwołał się ani od wypowiedzenia zmieniającego, ani od zmiany zawartej we wskazanym piśmie. W dniu 25 listopada 2002 r. pozwana Spółka wypowiedziała mu umowę o pracę, podając jako przyczynę zmniejszenie zatrudnienia z przyczyn ekonomicznych, tj. likwidację stanowiska przedstawiciela handlowego na kraje b. Związku Radzieckiego jako nieopłacalnego ze względu na brak efektów sprzedaży wyrobów i towarów Spółki. Rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło z dniem 28 lutego 2003 r. Było to rozwiązanie w ramach tzw. zwolnień grupowych. W piśmie z dnia 10 grudnia 2002 r. powód złożył oświadczenie o uchyleniu się od skutków oświadczenia woli, które -jego zdaniem - pod groźbą utraty pracy złożył w dniu 28 maja 2002 r. w odniesieniu do „wypowiedzenia warunków pracy i płacy” zawartego w piśmie strony pozwanej z dnia 16 maja 2002 r. W jego przekonaniu wypowiedzenie zmieniające zostało „z góry zaplanowane i podstępne w celu pozbawienia go wyższego wynagrodzenia, a co za tym idzie - wypłacenia niższej odprawki przy całkowitym rozwiązaniu umowy o pracę z przyczyn zakładu pracy”. Jest jednak w sprawie bezsporne, że w połowie 2002 r. pozwana Spółka przeprowadziła zmiany organizacyjne, tworząc między innymi stanowisko przedstawiciela handlowego na wschodnie kraje ościenne, likwidując stanowisko kasjera-księgowego i ograniczając zatrudnienie w narzędziowni, powód zaś czynności i obowiązki przypisane do stanowiska przedstawiciela handlowego, formalnie wynikające z wypowiedzenia zmieniającego, faktycznie zaczął już wykonywać od dnia 1 czerwca 2002 r. W związku z rozwiązaniem umowy o pracę pracodawca wypłacił mu odprawę pieniężną przewidzianą w ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r., obliczoną od wynagrodzenia wypłacanego mu po zmianie warunków pracy i płacy. Powód nie korzystał ze zwolnienia od pracy w okresie wypowiedzenia ani też okres ten nie został mu skrócony. Jego stosunek pracy został definitywnie rozwiązany z dniem 28 lutego 2003 r., zatem nie mogły dla niego powstać żadne roszczenia z tytułu świadczenia pracy po tej dacie. Po dokonaniu wypowiedzenia umowy o pracę pozwana Spółka zaproponowała mu jeszcze (3 grudnia 2002 r.) objęcie stanowiska materialnie odpowiedzialnego magazyniera zapasów produkcyjnych, chociaż jej właściciel podjął już decyzję ojej likwidacji. Powód jednak odmówił. Po dniu 31 marca 2003 r. została podjęta uchwała o likwidacji Spółki.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
