Ugoda co do wzajemnych roszczeń pracownika i pracodawcy
Wyrok SN z dnia 12 maja 2004 r. sygn. I PK 603/03
1. Umowa rozwiązująca stosunek pracy w części obejmującej uzgodnienia stron dotyczące wzajemnych roszczeń -już istniejących lub przyszłych - jest ugodą w rozumieniu art. 917 k.c. Do oceny jej skuteczności w zakresie roszczeń niewynikających ze stosunku pracy nie ma zastosowania art. 18 k.p.
2. Pracownik może skutecznie zrzec się w ugodzie zawartej z pracodawcą odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy, jeżeli jest to połączone ze zwolnieniem pracownika z tego zakazu (art. 1012 § 1 i 3 k.p.).
Przewodniczący SSN Barbara Wagner (sprawozdawca)
Sędziowie SN: Zbigniew Hajn, Herbert Szurgacz
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2004 r. sprawy z powództwa Mirosława G. przeciwko „I.” Spółce Akcyjnej w O. o odszkodowanie, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2003 r. [...]
1) zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że apelację powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy w Warszawie z dnia 1 lipca 2002 r. [...], oddalił;
2) zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 7.425 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2003 r. [...] zmienił wyrok Sądu Okręgowego-Sądu Pracy w Warszawie z dnia 1 lipca 2002 r. [...], w ten sposób, że zasądził od strony pozwanej „I.” SA w O. na rzecz powoda Mirosława G. kwotę 192.157,60 zł, płatną w ratach miesięcznych po 8.006,50 zł poczynając od 15 kwietnia 1999 r., wraz z ustawowymi odsetkami od każdej raty, liczonymi od 16 - go dnia każdego miesiąca do dnia zapłaty.
Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia faktyczne i ich prawna ocena. Mirosław G. był zatrudniony u strony pozwanej od dnia 12 października 1990 r. na stanowisku wiceprezesa zarządu - zastępcy dyrektora generalnego. W dniu 12 listopada 1996 r. strony zawarły umowę o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy i w okresie dwóch lat po ustaniu zatrudnienia. Odszkodowanie uzgodniono na 25% wynagrodzenia otrzymanego w ciągu dwóch lat przed ustaniem stosunku pracy, płatne w miesięcznych ratach przez okres obowiązywania zakazu. W dniu 15 marca 1999 r. dyrektor generalny Spółki poinformował pisemnie powoda, że z dniem 31 marca 1999 r. zostanie rozwiązana łącząca strony umowa o zakazie konkurencji za jednomiesięcznym okresem wypowiedzenia, którego zakończenie przypada na 30 kwietnia 1999 r. Uchwałą rady nadzorczej z 13 kwietnia 1999 r. odwołano Mirosława G. z funkcji wiceprezesa zarządu - zastępcy dyrektora generalnego. W tym też dniu odbyło się spotkanie przewodniczącego rady nadzorczej M.E. i wiceprezesów zarządu J.J. i H.M. z powodem, na którym uzgodniono warunki rozwiązania stosunku pracy. Przedstawiono wówczas Mirosławowi G. pismo, w którym zawarte było oświadczenie przewodniczącego rady nadzorczej o rozwiązaniu z powodem stosunku pracy z dniem 15 kwietnia 1999 r. z przyczyn leżących po stronie pracodawcy i wypłacie z tego tytułu odprawy pieniężnej w kwocie stanowiącej równowartość 72.250 USD oraz ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Mirosław G. zapoznał się z powyższym pismem i nie zgłosił żadnych zastrzeżeń. Nadto złożył oświadczenie, że określone w piśmie świadczenia wyczerpują jego roszczenia z tytułu pełnienia jakichkolwiek funkcji z wyboru, powołania lub innych, jak również z tytułu pozostawania w stosunku pracy i w związku z tym zrzeka się wszelkich roszczeń przysługujących mu w okresie składania oświadczenia, jak i tych, które mogą przysługiwać w przyszłości, z wyjątkiem uprawnień wynikających z przepisów ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, w szczególności zaś prawa do akcji prywatyzowanych O. Zakładów Celulozowo - Papierniczych. Powód nie wnosił o sprostowanie świadectwa pracy, w którym wskazano, że stosunek pracy ustał z dniem 15 kwietnia 1999 r. z przyczyn organizacyjnych i ekonomicznych dotyczących zakładu pracy na mocy porozumienia stron. Strona pozwana, zgodnie ze zobowiązaniem umieszczonym w oświadczeniu z 13 kwietnia 1999 r., wypłaciła powodowi łączną kwotę 490.000 zł. Gdy pismem z dnia 8 listopada 1999 r. Mirosław G. wezwał stronę pozwaną do wypłaty odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji, „I.” SA odmówiła, argumentując, że umowa o zakazie konkurencji została rozwiązana, a powód zrzekł się wszelkich roszczeń w stosunku do byłego pracodawcy w oświadczeniu z 13 kwietnia 1999 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
