Wyrok SN z 16 czerwca 2004 r., sygn. I PK 639/03
Niewywiązanie się z obowiązku powiadomienia pracodawcy w sposób wiarygodny i bez nieuzasadnionej zwłoki o przyczynie i czasie trwania nieobecności wskutek winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa pracownika może zostać potraktowane jako ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Iwulski (przewodniczący)
SSN Andrzej Wasilewski (sprawozdawca)
SSN Kazimierz Jaśkowski.
w sprawie z powództwa Zbigniewa S. przeciwko "N." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 16 czerwca 2004 r., kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 12 czerwca 2003 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 29 lutego 2000 r. zasądził od strony pozwanej - "N." Spółka z o.o. (nadal jako: Spółka) na rzecz powoda - Zbigniewa S. żądane przezeń odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem obowiązujących w tym zakresie przepisów (art. 56 § 1 k.p.) wraz z należnymi odsetkami oraz kosztami zastępstwa procesowego. Następnie jednak, w wyniku apelacji strony pozwanej od powyższego wyroku, Sąd Apelacyjny- Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 30 maja 2000 r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu - Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych do ponownego rozpoznania, podkreślając w uzasadnieniu tego wyroku, że podstawowym zagadnieniem wymagającym dodatkowego wyjaśnienia w rozpoznawanej sprawie jest kwestia zasadności zastosowania przez stronę pozwaną wobec powoda przewidzianego w art. 52 k.p. trybu rozwiązania umowy o pracę, co wymaga uzupełnienia postępowania dowodowego, zwłaszcza poprzez wyjaśnienie, jakie było zachowanie powoda w okresie od dnia 29 stycznia 1999 r. do dnia 9 lutego 1999 r. w stosunku do pracodawcy w zakresie wywiązania się przez powoda z obowiązku zawiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności w pracy. Równocześnie, Sąd Apelacyjny stwierdził, że Sąd Okręgowy ponownie rozpoznając sprawę powinien: po pierwsze - przeprowadzić dowód z zeznań świadków Agnieszki B. i Elżbiety N. na okoliczność, czy świadkowie ci rozmawiali na temat dostarczenia zwolnienia lekarskiego przez powoda po dniu 28 stycznia 1999 r. i jaka była treść tej rozmowy; po drugie - w razie sprzeczności w tych zeznaniach Sąd Okręgowy podejmie decyzję o przeprowadzeniu konfrontacji zeznań tych świadków; po trzecie - konieczne będzie dopuszczenie dowodu z zeznań powoda co do tego, czy rozmawiał ze świadkiem Elżbietą N. po dniu 28 stycznia na temat dostarczenia dalszego zwolnienia lekarskiego oraz na temat treści tej rozmowy; po czwarte - powód powinien wyjaśnić, dlaczego w treści swego pisma skierowanego do strony pozwanej w dniu 9 lutego 1999 r. nie zawarł wyraźnej informacji o tym, iż zwolnienie lekarskie dostarczył za pośrednictwem Agnieszki B.; po piąte - Sąd Apelacyjny zwrócił także uwagę na to, iż jedną z przesłanek koniecznych w wypadku stosowania art. 52 § 1 pkt 1 k.p. jest to, aby zachowanie pracownika, które stanowi naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, stanowiło jednocześnie poważne zagrożenie interesów i praw pracodawcy, co zresztą też podlega kontroli sądowej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
