Wyrok SN z dnia 10 stycznia 2003 r. sygn. I PK 144/02
Zastosowanie art. 45 § 2 k.p. wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności sprawy, w tym także leżących po stronie pracownika i przemawiających za przywróceniem go do pracy.
Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza
Sędziowie SN: Zbigniew Myszka, Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2003 r. sprawy z powództwa Zygmunta T. przeciwko B.T.P. Spółce z o.o. w W. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 29 listopada 2001 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia-Sąd Pracy we Wrocławiu wyrokiem z dnia 6 marca 2001 r. zasądził od strony pozwanej - A.P. Spółki z o.o. w W., z której powstała następnie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością B.T.P. w W., na rzecz powoda Zygmunta T. kwotę 4.110,93 zł z odsetkami ustawowymi tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę na podstawie art. 53 § 1 k.p. oraz za czas pozostawania bez pracy, oddalił natomiast powództwo o zapłatę odszkodowania powyżej tej kwoty. Powód bowiem dochodził łącznie z wskazanych tytułów zasądzenia kwoty 29.700 zł.
Sąd Pracy ustalił, że powód, zatrudniony u strony pozwanej na stanowiskach krajacza, wiertacza, śruciarza, korzystał ze zwolnienia lekarskiego od 31 lipca 1998 r. do 10 sierpnia 1998 r. w następstwie wypadku przy pracy z dnia 31 lipca 1998 r., polegającego na zaprószeniu oczu śrutem podczas operacji śrutowania lokomotywy. Na zaświadczeniu tym został wpisany symbol choroby „T 15". Następnie od 21sierpnia 1998 r. do 15 lutego 1999 r. (tj. przez 179 dni) powód korzystał nieprzerwanie ze zwolnienia lekarskiego z powodu schorzenia kręgosłupa. Oznaczenie choroby miało symbol „G 54". Choroby o wskazanych symbolach statystycznych nie są tożsame. Pismem z dnia 11 lutego 1999 r. strona pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia ze względu na niezdolność do pracy trwającą dłużej niż okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku chorobowego. W piśmie tym strona pozwana oznaczyła koniec niezdolności do pracy na dzień 5 lutego 1999 r. W dniu 11 lutego 1999 r. lekarz prowadzący powoda Vio-letta M. wystawiła powodowi zaświadczenie o zdolności do pracy. W dniu 16 lutego 1999 r. pracodawca wręczył powodowi wniosek w sprawie przedłużenia wypłaty zasiłku chorobowego, w którym określił dzień 5 lutego 1999 r. jako końcową datę sześciomiesięcznego okresu zasiłkowego. Wniosek ten nie zawierał daty jego wystawienia. W marcu 1999 r. powód udał się z tym wnioskiem do lekarza, który - mając na uwadze to, że wniosek dotyczył okresu do 5 lutego 1999 r. - wpisał, że powód jest niezdolny do pracy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
