Uchwała SN z dnia 7 sierpnia 2002 r. sygn. III PZP 15/02
Przewodniczący SSN Józef lwulski
Sędziowie SN: Katarzyna Gonera (sprawozdawca), Jadwiga Skibińska-Adamowicz
Sąd Najwyższy przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2002 r. sprawy z powództwa Marka Ż. przeciwko Urzędowi Gminy M. o odszkodowanie, na skutek zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy z dnia 16 maja 2002 r. [...]
Czy w sprawie toczącej się na skutek odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę niezależnie od wyboru żądania podstawą prawną ustalenia wysokości stawki minimalnej, będącej podstawą ustalenia wysokości zwrotu kosztów zastępstwa procesowego jest przepis § 14 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12. XII. 1997 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat za czynności radców prawnych? oraz w przypadku odpowiedzi przeczącej:
czy w sprawie toczącej się na skutek odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę, w której pierwotne żądanie uznania wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne zostało w toku procesu zmienione na żądanie odszkodowania, podstawą prawną odnośnie wysokości kosztów zastępstwa procesowego jest przepis § 14 ust. 1 pkt 1 czy też pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12. XII. 1997 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat za czynności radców prawnych
podjął uchwałę:
W sprawie toczącej się na skutek odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę należy przyjmować jednakową podstawę do zasądzania kosztów zastępstwa prawnego, niezależnie od wyboru żądania.
Uzasadnienie
Przedstawione Sądowi Najwyższemu do rozpoznania zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości powstało w następującym stanie sprawy. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy, rozpoznając zażalenie powoda na orzeczenie o kosztach procesu zawarte w postanowieniu Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Świdnicy o umorzeniu postępowania w związku z cofnięciem pozwu i zrzeczeniem się roszczenia, powziął wątpliwości dotyczące wykładni § 14 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. Nr 154, poz. 1013 ze zm., powoływanego w dalszym ciągu jako „rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat za czynności radców prawnych” albo jako „rozporządzenie w sprawie opłat”) i postanowił - na podstawie art. 390 § 1 KPC w związku z art. 397 § 2 KPC - przedstawić Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne ujęte w sentencji uchwały.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
