Wyrok SN z dnia 20 sierpnia 2001 r. sygn. I PKN 585/00
1. W sprawie o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę na czas nie określony z przyczyn dotyczących stanu zdrowia pracownika, gdy twierdzi on, że uległ wypadkowi przy pracy, sąd powinien rozważyć, czy na pracodawcy ciążą obowiązki z art. 231 KP.
2. Prawomocny wyrok sądu dotyczący zdarzeń, które mają znaczenie prejudycjalne dla oceny zgłoszonych roszczeń, wiąże na podstawie art. 365 § 1 KPC także Sąd Najwyższy i jeżeli uprawomocnił się po wydaniu wyroku przez sąd drugiej instancji, powinien być uwzględniony z urzędu w postępowaniu kasacyjnym ze względu na treść art. 316 § 1 KPC.
Przewodniczący SSN Jadwiga Skibińska-Adamowicz
Sędziowie SN: Katarzyna Gonera (sprawozdawca), Józef Iwulski
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2001 r. sprawy z powództwa Wiesławy P. przeciwko Fabryce Radiatorów „S.” Spółce Akcyjnej w S. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach z dnia 12 kwietnia 2000 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Końskich wyrokiem z 30 grudnia 1999 r. oddalił powództwo Wiesławy P. przeciwko Fabryce Radiatorów „S.” SA w S. o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę.
Sąd Rejonowy ustalił, że powódka była zatrudniona u strony pozwanej od lipca 1985 r. Od kwietnia 1997 r. pracowała na stanowisku kontrolera jakości, a od 22 lutego 1999 r. była zatrudniona przy produkcji. W dniu 24 lutego 1999 r. upadła podczas pracy. Została przewieziona do szpitala, gdzie przebywała na leczeniu do 13 marca 1999 r. z powodu ostrych dolegliwości neurologicznych (w typie rwy kulszowej). Na zwolnieniu lekarskim przebywała do 6 listopada 1999 r. W dniu 5 listopada 1999 r. uzyskała zaświadczenie lekarskie, że może wykonywać lekką pracę w dobrych warunkach mikroklimatycznych. Po powrocie ze zwolnienia lekarskiego wykonywała prace polegające na sprzątaniu pomieszczeń biurowych i laboratoryjnych, choć nie ma takiego stanowiska pracy w dziale, gdzie była zatrudniona. Ze względu na brak możliwości dalszego jej zatrudniania z uwagi na stan jej zdrowia i przeciwwskazania lekarza, pracodawca rozwiązał z powódką umowę o pracę w dniu 26 listopada 1999 r. z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. W ocenie Sądu Rejonowego zdarzenie z 24 lutego 1999 r. nie było wypadkiem przy pracy, gdyż zostało spowodowane przyczyną wewnętrzną, co potwierdził protokół powypadkowy. Sąd Rejonowy ustalił, że powódka nie może być zatrudniona przy maszynach, na stanowiskach, gdzie występuje potrzeba podnoszenia ciężarów i schylania się. Utworzone w zakładzie pracy strony pozwanej stanowiska pracy chronionej są już obsadzone. Podobnie obsadzone jest zajmowane wcześniej przez powódkę stanowisko kontrolera jakości. Powódka posiada orzeczenie lekarza orzecznika ZUS o przyznaniu jej renty inwalidzkiej. Oddalając powództwo, Sąd Rejonowy przyjął, że nieprzydatność pracownika do pracy ze względu na przyczynę leżącą po jego stronie (na przykład chorobę) stanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę, nawet jeśli dotyczy wieloletniego pracownika i stawia go w trudnej sytuacji życiowej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
